De cover:
De cover toont een lief klein meisje met haar teddybeer. Op de achtergrond een bos in warme herfsttinten. De cover spreekt mij aan en ik zou dit boek zeker hebben opgepakt om de achterflap te lezen.
De flaptekst:
Eef is op jonge leeftijd betrokken bij de dood van haar zusje, Kiki. In haar jeugd gaat ze gebukt onder een immens schuldgevoel en leeft ze in een verscheurd gezin. Als ze volwassen is, begint ze in twijfel te trekken of de dood van Kiki haar echt valt aan te rekenen. Ze gaat op onderzoek uit in Toscane, waar Kiki stierf, en komt tot een onthullende ontdekking.
Het verhaal:
We volgen Eef in verschillende fasen van haar leven, de periode net na de dood van haar zusje Kiki, de moeilijke jaren die volgen, haar tienerjaren en de volwassen Eef. Wanneer Eef zeven jaar is verliest zij haar jongste zusje Kiki tijdens een vakantie in Toscane ten gevolge van een noodlottig ongeval. Haar moeder is er heilig van overtuigd dat het ongeluk Eef haar schuld is en steekt dit dan ook niet onder stoelen of banken. Eef zelf kan zich er niets meer van herinneren. De jaren die volgen zijn niet gemakkelijk voor Eef. Ze gaat gebukt onder de zware last die ze op haar schouders draagt en hoewel haar vader nooit heeft geloofd dat zij iets met de dood van haar zusje te maken heeft, lukt het hem niet om deze last van haar schouders te nemen. De sfeer in huis wordt steeds grimmiger, haar moeder zwelgt in haar verdriet, haar vader vlucht in zijn werk en Eef wordt steeds onzekerder en ontwikkeld een angststoornis en dwangneurose. Uiteindelijk kiest Eef voor zichzelf en verlaat op vrij jonge leeftijd haar ouderlijk huis om op zichzelf te gaan wonen.
Wanneer Eef na vele jaren haar moeder weer opzoekt raakt zij helemaal van slag en is ze klaar met alle onbeantwoorde vragen die haar, haar leven lang zijn blijven achtervolgen. Ze besluit om het heft in eigen handen te nemen, zoekt hulp bij een psycholoog en is vastbesloten om uit te zoeken wat er die fatale nacht nu werkelijk is gebeurd.
Het verhaal is fijn geschreven en het leest prettig weg. Hoewel er meerdere tijdlijnen door elkaar heen lopen is het verhaal goed te volgen. De karakters zijn goed neergezet en het verdriet en de wanhoop, alsook de onmacht en woede zijn goed in te voelen. De verschillende cliffhangers maken dat je het verhaal maar moeilijk weg kunt leggen. De spanning bouwt zich langzaam op en ondanks dat ik vrij snel een idee had wat hier mogelijk speelde, kwam het eind toch als een verrassing en moest het verhaal even bezinken.
Het eindoordeel:
Marie-José Verweij heeft met haar boek ‘Met onbedachte rade’ een fantastisch debuutboek geschreven dat ik van harte kan aanbevelen. Ik kijk uit naar het volgende boek. De lat ligt hoog.
Ik geef het debuutboek ‘Met onbedachte rade’ van Marie-José Verweij 4 dik verdiende Kraaien.
Hilona
Geen opmerkingen:
Een reactie posten