Korte inhoud:
Wanneer het toegetakelde lichaam van een jongeman wordt gevonden op een
woonboot in Londen, rijzen er al snel vragen over drie vrouwen in het
bijzonder. Laura is de labiele jonge vrouw die een onenightstand met het
slachtoffer had en als laatste in zijn huis is gezien. Carla is de
diepbedroefde tante die nog rouwt om iemand anders binnen de familie, die
slechts enkele weken daarvoor is gestorven. En Miriam is de bemoeizuchtige
buurvrouw die het lichaam heeft gevonden, maar die de politie niet alles heeft
verteld wat ze weet.
Drie vrouwen, die elkaar nauwelijks kennen, ieder met
een andere band met het slachtoffer. Drie vrouwen die, om verschillende
redenen, geplaagd worden door gevoelens van wrok. Die, of ze zich ervan bewust
zijn of niet, erop gebrand zijn om het onrecht dat hun is aangedaan te wreken.
En als het aankomt op wraak, zijn zelfs goede mensen tot heel slechte dingen in
staat. Hoe ver is ieder van hen bereid te gaan om rust te vinden? Hoe lang kan
een geheim smeulen voor het in vlammen opgaat?
Onze
meningen:
Lisa
Paula Hawkins is een auteur waarvan mensen vaak zeggen: ik vind haar boeken
niets, of ik vind ze net geweldig. Het Meisje op de Trein is wellicht een van
de meest besproken boeken in de afgelopen jaren. Door zijn opzet, met zijn niet
zo fijn en drankzuchtig hoofdpersonage, viel het ook erg op. Het vorige boek,
In Het Water, deed meerdere wenkbrauwen fronsen. Het verhaal zat niet zo sterk
in elkaar en de personages waren clichématig. Er was dan ook een groot
vraagteken bij voorbaat over hoe dit boek zou scoren.
Ink
Ik ben groot fan van het eerste boek Het meisje in de trein. Heb het zelfs
herlezen en weiger de film te kijken, bang dat het mijn beeld van het verhaal
teniet gaat doen. Het boek behoort in mijn lijstje van favoriete boeken van de
afgelopen tien jaar. Een verhaal waar geen 1 van de personages sympathiek is en
je meekijkt in het hoofd van een alcoholiste, wat zo kundig gedaan is.
Het tweede boek duurde even voor ik het begon te
waarderen en toen was ik rond de 100e bladzijde. Maar ik keek echt enorm uit
naar Paula's derde boek. Werd ik teleurgesteld?
Lisa
Het verhaal van ‘Een langzaam smeulend vuur’ gaat een stuk trager en komt maar
heel langzaam (😉)
op gang. Te langzaam eigenlijk, waardoor het wel doorlezen en doorbijten is aan
het begin van het boek. Perspectiefwisseling is niet nieuw natuurlijk, en ook
hier wordt daar gretig gebruik van gemaakt.
De hoofdpersonages zijn drie vrouwen wiens levens allemaal
gebukt beïnvloed zijn door een drama. Door de perspectiefwisseling krijgt de
lezer mondjesmaat de nodige informatie mee, maar zoals al eerder gezegd gaat
dit zo traag dat het ook erg lang duurt voor er vuur komt te zitten in het
boek. Dit maakt dat de doorwinterde thrillerlezer hier mogelijk al snel op zal
afhaken. Het duurt allemaal wel erg lang. De ontknoping was dan weer
voorspelbaar, zeker voor een doorwinterde thrillerlezer die wel wat achter de
kiezen heeft.
Ink
Ik moet in het begin echt even wennen aan het aantal personages en even
terugbladeren wie nu ook alweer wie is en wat de connectie met de anderen is.
Maar als ik er dan in zit en steeds meer stukjes (personages) op hun plek
vallen, begin ik te genieten van het verhaal wat zich langzaamaan ontwikkelt.
Het is echt op zijn Paula Hawkins: rustig aan, stukje bij stukje en hoe
iedereen met elkaar in verband komt te staan, is geweldig bedacht.
Lisa
De positieve elementen aan het verhaal zijn de uitwerking van de personages,
die allemaal niet goed of niet slecht zijn. De geheimen die ze bij zich dragen,
worden netjes en geloofwaardig verteld. Een minpunt is dan weer dat er zoveel
personages zijn, dat het ook in het begin lastig is om bij te houden wie dat
wie is, en hoe die zich verhoudt tegenover een ander personage.
Hoewel dit boek duidelijk afkomstig is uit de pen van
een degelijk auteur, kon het me niet helemaal bekoren. Het was zeker geen
topper, maar het was ook niet slecht te noemen. De verhaallijn, de uitwerking
van de personages en het einde (ook al was het voorspelbaar) zorgden voor fijne
entertainment en de balans met het veel te traag op gang komende verhaal.
drie kraaien
Ink
Ik heb opnieuw genoten: ik ben fan. Kan mij zeker voorstellen dat het boek niet
voor iedereen zijn smaak kan zijn door de trage opbouw. Maar als je toch zo
personages kan schetsen met hun inleefbare emoties en daden, dan ben je een
goed auteur.
4,5 kraaien van mij
Super!
BeantwoordenVerwijderen