Ingehaald door het verleden
‘De ongewenste gast’ is na ‘Het tuinfeest’ en
‘Bloedbanden’ de derde thriller van de Limburgse auteur Bettie Elias.
In ‘De ongewenste gast’ valt een ongenode
gast al meteen met de deur in huis.
Tijdens een barbecue met vrienden bij Alexander, Alex voor de vrienden,
en Marte thuis zorgt de onverwachte komst van Brent voor onrust in het hoofd en
het leven van Alexander.
‘De ongewenste gast’ brengt een zevental
personages in beeld. Qua decor houdt de
auteur het sober: ten huize Alexander en Marte, het ziekenhuis en kleine
passages in een Airbnb en een brasserie.
Komt Brent eerst letterlijk als
partycrasher aangewaaid, het hele verhaal door is hij een ongewenste
aanwezigheid in het huishouden, in het hoofd en op het werk van Alexander. Als een luis in een pels wringt hij zich
overal naar binnen.
Met regelmaat wordt een stap terug in de tijd
gezet. Achtentwintig jaar geleden is er
iets ergs gebeurd. Wat? Daarop is het wel even wachten. Ondertussen kruipt het verhaal onder je
huid. Dat de twee mannen een verleden
delen is duidelijk. ‘De ongewenste gast’
is geen whodunit, wel een what- en whydunit.
Die prangende vragen laten niet meer los en trekken je mee het verhaal
in. Dat Brent zich in het heden in de
vriendenkring binnen wringt brengt het verhaal heel dicht bij de lezer. De korte hoofdstukken doen steeds weer verder
lezen. Het bommetje op het einde mist
zijn effect niet.
Bettie Elias strooit dan wel met zaadjes voor
verschillende denkpistes, maar het is Alex die het hele plot naar zijn hand zet.
Via zijn perceptie vormt de lezer zich een idee over de andere personages en
over wat er gebeurde zovele jaren geleden.
Hij geeft Brent een gezicht en voedt de aversie voor die gladjanus die iedereen,
behalve Alex, om zijn vinger windt. De
heimelijkheid en achterbaksheid weerspiegeld in de ogen van Brent versus zijn
joviale, sympathieke en gezellige karakter ten opzichte van de groep zorgen
voor beeld; de ondertonen in de communicatie tussen de twee mannen doen de
vijandigheid luid weerklinken.
Weet enkel Alex dan beter? Mogen we hem op zijn woord geloven? Eén en ander blijkt ook niet te kloppen waar
het hem betreft?
Waarom al die geheimen? Dat het boek niet in de ik-vorm werd
geschreven maakt het mogelijk om toch enige afstand te nemen van Alex om zijn rol
in wat gebeurde onder de loep te nemen. Schuldbesef?
Alex dreigt ten onder te gaan aan de vele
dilemma’s waarmee hij wordt geconfronteerd. Het verstikkende gevoel dat hij daarbij
ervaart wordt goed overgebracht op de lezer.
Net zoals Alex zich een gevangene voelt, zo ook zit je als lezer
gevangen in het boek.
Vanzelf begon ik mezelf ook een aantal vragen
te stellen. Kan men ooit ontsnappen aan
zijn verleden? Mag je je verleden
verzwijgen voor jouw dierbaren? Welke
impact hebben jeugdinstellingen op iemands verdere leven?
Het spook uit het verleden van Alex bedreigt
steeds meer het leven dat hij en zijn familie nu leiden. Een vulkaan aan emoties wacht om tot
uitbarsting te komen en een stroom aan negatieve gevolgen zou zomaar alles in
één klap kunnen verwoesten. Alex
probeert elk brandje te blussen.
‘De ongewenste gast’ moet het niet hebben van
flitsende acties. Het is een
misdaadroman waarin de focus ligt op de ontwikkeling van een personage dat door
een fout in het verleden ook zijn toekomst dreigt te verliezen. Even mooie als eenvoudige zinnen leveren
mooie beelden. Een must read, als je het mij vraagt!
4,5 kraaien!
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten