Interview met Michael Berg

 

Sinds 2008 verschijnt met regelmaat een nieuw boek van Michael Berg.  Met ‘Nacht in Parijs’ (2012) won hij de Gouden Strop.  Het was even stil rond Chantal Zwart, de onderzoeksjournaliste in voorgenoemd boek, maar nu is ze terug!  Het ideale moment dus om Michael Berg een aantal vragen te stellen.

• Michael, voor de Thrillerlezers! die jou nog niet zouden kennen, hoe zou jij jezelf vatten in een paar goed gekozen woorden?

Verhalenverteller

• Is ‘De vermissing’ geïnspireerd op waargebeurde feiten?

Nee

• Chantal is terug van weggeweest (‘Nacht in Parijs’ – 2012).  Was het moeilijk om de draad met haar weer op te pikken?  Is ze nog steeds de Chantal van negen jaar geleden?

Het was heel eenvoudig om de draad weer op te pakken. Ze is misschien negen jaar ouder, maar voor mij is het dezelfde vrouw als die ik achterliet in ‘Nacht in Parijs’.

• Jij loopt ongetwijfeld niet verloren in Parijs!  Schreef je het boek met het stratenplan naast je of vind je daar de weg met je ogen toe?

Ik ben best een tijd niet in Parijs geweest, dus ik heb voor de zekerheid heel wat op plattegronden zitten turen.

 • Van ‘Le Marais’ belandt Chantal Zwart uiteindelijk in de Limousin.  Ze wordt weer getroffen door de schoonheid van de streek.  Is het ook een weerzien voor jou?

De Limousin is de streek waar ik 14 jaar heb gewoond en nog langer een huis had. Door het boek was ik weer terug op vertrouwde grond. In tegenstelling tot Parijs hoefde ik nauwelijks op plattegronden te kijken. De meeste routes en stadjes kan ik nog steeds dromen.

• Chantal is voortdurend op stap voor haar job.  Is dat iets wat jij mist als schrijver of ga jij ook op onderzoek uit voor jouw boeken?

Onderzoek doe ik vooral op internet. Daarnaast heb ik aantal goede vrienden die arts of apotheker of iets anders specifieks zijn en die kennis hebben over zaken die ik goed kan gebruiken in een boek.

• Chantal heeft Nederlandse roots.  Denk je dat ze ooit de stap richting Nederland zet?

Wie weet.

• De reisroutes worden in detail beschreven, alsook bv. het interieur van Chantals flat.  Le Marais komt tot leven in geuren, kleuren en geluiden.  Beleef je dat ook allemaal zelf tijdens het schrijven?

Als ik schrijf zie ik bijna alles voor me. De personages, de actie, het decor. Schrijven is voor mij een kwestie van inleven en de wereld om me heen even vergeten.

• Ben jij een schrijver die zich installeert op een terrasje en inspiratie vindt in de observatie van de wereld die zich rond hem afspeelt?

Schrijven is vooral zitten en werken. En daarna weer heel veel weggooien en schaven en slijpen, net zolang tot de tekst goed is.

• In ‘De vermissing’ breng je onder andere de daklozenproblematiek, de kloof tussen de haves en de haves-not onder de aandacht, er is Renzo’s afkeer voor al wat met de G7 te maken heeft.  Zijn dat kwesties die jou ook niet onberoerd laten?

Zeker niet. De wereld is allesbehalve perfect en ik vind het niet meer dan logisch dat mijn personages hun licht laten schijnen over de wereld waarin ze leven.

 • Ella Drukker komt uit een nest van Bevindelijk Gereformeerde christenen (zwartekousenkerk).  Was het jouw bedoeling om de impact van dat strenge geloof op het individu dat niet volgens die overtuiging wil leven aan te tonen?

Ik vond het interessant om Ella te plaatsen in een vrij extreem milieu. Zeker omdat ze later Renzo tegenkomt die weer op een andere manier extreem is.

• ‘Schrijven’ is belangrijk in ‘De vermissing’.  De schrijver heeft een verantwoordelijkheid ten opzichte van de lezer en de wereld, wordt gezegd.  Ben jij je steeds bewust van die verantwoordelijkheid?  Bemoeilijkt dat het schrijven niet?

Nee hoor. Als het natuurlijk is en het verhaal niet ophoudt laat ik de lezer weten wat ik van de wereld vind. Maar ik schrijf geen pamflet. Het blijft een roman.

• In nogal wat boeken worden tegenwoordig podcasts geïntegreerd.  Denk je dat het boek de podcast moet vrezen?

Nee

• ‘Tijdens het luisteren maakt de luisteraar zijn eigen beeld.’   Dat gebeurt ook tijdens het lezen: woorden worden omgezet in beelden.  Heeft de podcast volgens jou een meerwaarde tov het boek?

Een podcast is hetzelfde als radio. Het horen van een stem helpt om het verhaal nog beter tot je te nemen. Bovendien hoor je twijfel, emotie en of iemand wel of niet liegt. Dat kan ook in een boek. Maar het zijn twee totaal verschillende media.  En het een heeft niet meer waarde dan het ander.

• Een van jouw personages associeert het beluisteren van podcast met jonge mensen.  Ben je het daarmee eens?  Gaapt er een generatiekloof?

Ik hoor dat jonge mensen veel podcast luisteren. Ouderen luisteren eerder naar de radio. Dat is wel een generatie dingetje, maar een kloof klinkt wel meteen erg dramatisch.

• Wacht de auteur naast het schrijven van het boek een nieuwe taak en gaat hij weldra podcasts uitwerken om het jonge publiek aan de literatuur te binden?

Nee, dat denk ik niet. Een uitgeschreven podcast is geen boek. Dat is hooguit een monoloog. En ik denk dat die beter te pruimen is als je er naar luistert dan wanneer je het leest.

• Ondanks de moeilijke omstandigheden, blijft Ella verder schrijven. Haar droom om een beroemde schrijfster te worden is dan nog wel niet in vervulling gegaan, het gaat haar vooral om het plezier van het schrijven.  Beleef jij nog altijd evenveel plezier aan je auteurschap?

Ja.

• Wat heeft schrijven jou over jezelf geleerd?  En over anderen?

Door het schrijven heb ik nog meer respect gekregen voor andere schrijvers.

• Als iedereen zou schrijven, … Zou de wereld er dan echt beter uitzien?

Wie weet. Eerst nadenken, dan opschrijven en dan nog een keer nadenken. Ik denk dat mensen wat milder zouden worden.

• Ziet jouw wereld er nog altijd beter uit doordat je schrijft?

Ik ben in ieder geval een gelukkig mens.

 

• En dan ziet Chantal ‘Nacht in Parijs’, tussen de boeken van Ella staan.  Een boek van zichzelf niet over zichzelf!  Wat is er gebeurd met schrijver Michael Berg?

Tja. Een nieuwe ‘vermissing’ ?

• Tot slot, heb je al ideeën voor een volgend boek?  Krijgt Chantal Zwart een nieuwe opdracht voorgeschoteld?  Een tipje van de sluier misschien?

Ideeën genoeg. Nu alleen nog de rust vinden om weer te beginnen.

 

Hartelijk dank, Michael, dat je tijd wou vrijmaken voor Thrillerlezers!.  Benieuwd of je jouw eigen vermissing oplost!  Of laat je het onderzoek over aan Chantal Zwart?

Hopelijk komt jouw volgende boek er vlug aan!

Anita