Titel:
Undercover
Auteur: Hugo Luijten
Uitgeverij: Lannoo
Jaar uitgifte: oktober 2020
Recensie door: Jacqueline
Kraaien: 3,5
Cover
Op de wat donkere cover staat
een afbeelding van een man die op zijn hoede lijkt te zijn. Is hij de man die undercover
werkt? Is hij Bob Lemmensen? En gaat hij tot het uiterste? Is het echt alles of
niks? Of zal hij zich op het moment van de waarheid toch anders beslissen?
Reden genoeg om het boek snel open te slaan om achter de antwoorden op de
vragen te komen!
Achterflap
In een poging om de
witwaspraktijken van een criminele bende aan het licht te brengen, infiltreert
undercoveragent Bob Lemmens in een gokkastenimperium in de Limburgse
plattelandsgemeente Kinrooi, nabij de Nederlandse grens.
Het lijkt een routineklus,
totdat er een dode valt en Bob steeds dieper verstrikt raakt in de duistere
zaakjes van de familie. Zal hij erin slagen de bende op te rollen voor hij
ontmaskerd wordt?
Mijn mening
Wanneer Bob tijdens een
gezinsuitje zijn baas Nick aan ziet komen lopen weet hij eigenlijk al wel dat
hij op een nieuwe klus wordt gezet. Wanneer zijn vrouw Liesbeth daarachter komt
laat zij Bob met de kinderen bij het zwembad achter en stevent kwaad weg. De
toon is gezet..... maar Bob gaat natuurlijk, ondanks de bezwaren van zijn
vrouw, Undercover.
Tijdens Bob zijn werk als
undercoveragent krijgt hij te maken met de pittige criminele en
mentholsigaretten rokende Tante Mie, haar twee zonen Dylano en Randy (en zijn
gezin). Maar ook een mooie criminele schone ontbreekt er niet in dit verhaal,
eentje die voor de verandering ook de slimste van familie is. Kan en zal Bob
zich staande houden voor de charmes van de sluwe Samantha of drijft zij hem tot
het uiterste waardoor hij alles maar dan ook alles op het spel zet?
Zelf vind ik dat Bob zijn
personage wel ver gaat in zijn Undercoverwerk, om het vertrouwen van de
criminelen in het wereldje waarin hij zich bevindt, te winnen.
Van het personage van de pittige
tante Mie die de wind er goed onder heeft en die met haar vaste uitspraak ‘Jao
deer’, menigeen in het ongewisse laat, heb ik genoten. Want ‘Jao deer’ waarvan
je verwacht dat dit alleen iets liefs betekend kom je bedrogen uit want het
betekent ook flikker op! Hahaha, dat vind ik wel humor! En humor is zeker ook
verweven in dit boeiende verhaal, ik heb zeker een paar keer zitten gniffelen.
Wel vind ik dat er wel situaties enigszins voorspelbaar zijn maar wanneer zo’n
situatie dan net even weer anders loopt dan dat ik had verwacht kan ik erg
waarderen.
Hugo Luijten heeft Undercover
wel op een zo’n wijze geschreven dat ik me afvraag of dit in werkelijkheid ook
zo kan gebeuren. Want in mijn beleving zou dat zo maar kunnen. Het verhaal
leest erg vlot dat maakt dat ik het spannende verhaal, dat zeker ook een aantal
gruwelijke scenes bevat, in 2 avonden uitlees.
Spanning: 3,5
Psychologische ontwikkeling: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Plot: 3,5
Originaliteit: 3,5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten