Titel: Slapeloos
Auteur: Romy Hausmann
Uitgeverij: HarperCollins
Publicatiedatum: augustus 2020
Recensie door: Karin
Kraaien: 2
Wat vind
ik van de cover?
Bijzondere
cover, alhoewel ik niet zo direct kan zeggen wat er wordt afgebeeld, is het
zo’n poppetje van galgje?? De titel is in grote zwarte letters afgebeeld, de
naam van de auteur in het rood, en dan een grote rode bol, met de tekst ‘#1
bestsellerauteur’.
Wat
verwacht ik van tevoren?
Ik
kende de schrijfster nog niet, ze heeft blijkbaar al wel eerder boeken
geschreven, maar ik was haar nog niet tegengekomen. Ik ben eerlijk gezegd ook
niet echt bekend met Duitse auteurs, dus zeker iets nieuws voor mij. Uiteraard
ben ik onmiddellijk gegrepen door de omschrijving als ‘bloedstollende
psychologische thriller’. Benieuwd of ik na ‘Slapeloos’ ook haar andere boeken
wil lezen.
●
Er
zijn zoveel leugenaars op de wereld, we hebben er immers dagelijks mee te
maken. Lafaards die alleen maar hun hachje willen redden. Je moet niet liegen
tegen mensen die je iets waard zijn. Wat voor gevolgen dat ook voor jezelf mag
hebben.
Mijn
recensie:
Als
ik zo’n 30 pagina’s ver ben, ben ik vooral verward, de verschillende, soms heel
erg korte hoofdstukken met telkens een ander vertelperspectief wisselen elkaar
in hoog tempo af, voorlopig in een onduidelijk stramien. Ik ben helemaal niet
mee met waar het verhaal zich afspeelt, wat er aan de hand is, en wie wie is.
Ik hoop maar dat het allemaal heel erg snel duidelijk zal worden.
Maar ook als ik al een heel eind op weg ben
in het boek, blijf ik de opbouw van het boek vooral verwarrend vinden. Het
duurt best wel heel erg lang eer je de onderlinge verbanden een klein beetje
begint te begrijpen en hoewel ik dat in sommige boeken helemaal niet erg vind,
stoort het me in dit verhaal wel. Er wordt ook heel veel beschreven, en doordat
je hiermee alleen maar meer info te verwerken krijgt, maakt dat voor mij alleen
maar meer ingewikkeld.
Ik merk dat mijn aandacht afneemt en dat ik
vooral blijf doorlezen omdat ik gewoon wil weten hoe het in elkaar zit, jammer
genoeg, voor dit boek, is dat niet positief bedoeld.
Al bij al is het basisidee van het verhaal
goed, maar de uitwerking is naar mijn gevoel te complex en te verwarrend,
waardoor ik dit boek niet echt als een aangenaam lezend boek heb ervaren.
Ik vrees dat dat ik in mijn eindbeoordeling
voor ‘slapeloos’ blijf steken op 2 kraaien.
● Anders dan de botten van volwassenen versplinteren kinderbotten niet als ze breken, omdat het kinderskelet nog in de groei en daardoor elastischer is, en ze genezen sneller. Pijnlijk is het wel, zo’n gebroken pols - dat hoefde jij niet te mee te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten