Titel: Format
Auteur: Willem
Groeneveld
Uitgeverij: Palmslag
Publicatiedatum:
november 2019
Recensie door: Tamara
Kraaien: 2 kraaitjes
maar
Robert Bergman is een
jonge architect die in zijn vrije tijd televisieformats bedenkt. Hij is vastberaden,
maar zijn ideeën worden elke keer afgewezen. De producenten schepen hem af met
steeds dezelfde smoezen. Robert blijft volhouden en ontwikkelt zijn beste idee
tot nu toe: ‘Father’.
Nadat hij het format aangeboden heeft aan een groot
mediabedrijf lijkt het wat hoopvoller, maar een radiostilte volgt. Weken later
gebeurt er iets vreemds: Robert ontvangt een bericht van ‘Father’ op zijn
smartphone. Kort daarna volgen er meer opdrachten, die zich tevens als een
olievlek verspreiden over de smartphones in Nederland. Het format blijkt
gestolen en gaat viral. De massagekte die daarop volgt, leidt tot een
levensgevaarlijke situatie, waarin veel Nederlanders het slachtoffer dreigen te
worden van hun eigen smartphone-verslaving. Robert moet uitvinden wie ‘Father’
is en wat hij van plan is. Maar heeft hij genoeg tijd?
“Twee derde van de deelnemers bleek
bereid te zijn om zelfs hun medemens te doden.”
Om te beginnen moet ik zeggen dat ik de
cover echt GE-WEL-DIG (!!!!!) vindt! Een
persoon met een zaklamp (?) met op de achtergrond schimmige figuren. Dit zijn
de covers waar ik van hou! De flaptekst heeft mij ook enorm aangetrokken en,
ondanks dat ik geen fan ben van Nederlandse auteurs, ben ik vol enthousiasme
begonnen.
Het verhaal komt eigenlijk meteen snel op
gang en gedurende het boek blijft de schrijfstijl simpel zonder teveel poespas
en moeilijke woorden.
Maar al snel verliest het boek mijn
aandacht. Niet door de schrijfstijl, maar door sommige ongeloofwaardige
passages.
Ik vergeef de auteur dat hij ‘Father’
in één dag tot een groot succes heeft gemaakt, dat mensen bij de eerste
opdracht al bijna hun verstand verliezen.
Maar ik kan niet geloven dat een
getrainde vechter tegelijk moe en verzwakt raakt van een vechtpartijtje met
iemand die NIET getraind heeft en ook nog eens gewond is!
Of dat Robert een schok krijgt van een
defibrillator en bijna gelijk weer opstaat. Het duurt wel even voordat je weer
wat kan. (Lang leve Google!!)
Of dat ze op 31 januari om 20.00 uur
richting Noorderdijk rijden en Eva haar ogen uit kijkt.... Hoe dan?? Het is
aardedonker! (En nee, het is niet in de ochtend, aangezien eerder in het
hoofdstuk wordt verteld dat het avond is en dat ze na een uur besluiten de
volgende dag verder te zoeken. Al is het wel verwarrend aangezien de auteur
over 8.00 uur spreekt.)
Je zou ook verwachten dat een bunker
waar in het topgeheim experimenten worden uitgevoerd iets beter beveiligd zou
zijn. Als in bewakers of op zijn minst dat een deur op slot zit.
Ik wil Groeneveld ook echt aanbevelen
om zijn afsluiting van scenes iets beter af te werken. Zo zitten ze in een
verhit gevecht en een zin later lopen ze door de gang... Alsof het gevecht niet
wordt afgemaakt. Geef de moordenaar dan een klap en dat ze hem voor dood
achterlaten i.p.v. te controleren, dat idee.
Oh, en een moordenaar niet steeds een
beest of onfortuinlijke moordenaar noemen.
Maar wat mij nog het meest
verbaasde.... Nee, irriteerde is een beter woord. Is het feit dat het boek op
het racistische af is. Ik vind het echt op het randje om alle allochtonen naar
1 plek te sturen en die te laten vermoorden. En woorden als “Kaaskoppen” en
“witte autochtonen” …... nope, nee, niet doen! En dat al helemaal niet
samengaan met Duitsers. Dan mag het dan nog wel een boek zijn, een verzonnen
verhaal.... Dit had anders gekund!
Al vraag ik mij nu ook echt af... Hoe
kan zo'n format nu weten welke gebruiker een niet Europees achtergrond heeft en
diegene die wel Nederlands is....
Maar
goed..... Mocht dit alles wat ik getypt heb, voor jou geen bezwaar zijn en je kunt
het geweld ala Sylvester Stallone wel waarderen.... Dan kan dit boek voor
ongetwijfeld hoger in kraaien komen dan voor mij.
Spanning:
2
Originaliteit:
4
Psychologische
ontwikkeling personages: 2
Leesplezier:
2
Schrijfstijl:
2
Plot:
2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten