Auteur:
Guio Eekhaut
Uitgeverij:
Vrijdag uitgeverij
Publicatiedatum:
mei 2020
Recensie
door: Anita
Kraaien: 4
Guido Eekhaut is een Vlaamse schrijver van
misdaadromans en novelles. Met zijn thriller ‘Absint’ won hij de Hercule
Poirotprijs. Onder zijn pseudoniem Nellie Mandel haalde hij de shortlist van de
Diamanten Kogel en werd hij meer dan eens genomineerd voor de Gouden Strop.
‘Het huwelijk van tijd en ijs’ neemt de lezer
mee op reis.
In ‘la Valentine’, een achterstandswijk in
Marseille, Zuid-Frankrijk, maakt detective Emanuel Selavy eenzaam en zonder
enig succes jacht op Lönnroth, een misdadiger van het ergste soort én een
meisjesdief. Theodora Steiner, onderzoeksrechter en rijkeluiszoon Raymond
Roussel belanden eveneens in Marseille. Wat de drie personages bindt is het
mysterie rond Lönnroth. Wie is hij? Waar houdt hij zich op? Waaraan maakt hij
zich schuldig? Bovendien leren ze dat hun vaders elkaar meer dan oppervlakkig
gekend schijnen te hebben als medestichters van de Republiek van Antarctica
zo’n goede honderd jaar geleden.
Alhoewel ‘Het huwelijk van tijd en ijs’ het
etiket ‘thriller’ heeft meegekregen, voldoet het boek veeleer aan de kenmerken
van een avonturenroman die naar het einde toe gekruid wordt met enkele
spionage-elementen. Tegelijkertijd is het ook een reisboek. De vermelding van
Roald Amundsen en Baedeker, uitgever van reisgidsen, versterken die indruk.
Het boek brengt twee verhalen. In 1924
stichten Adrian Selavy, Robert Steiner, Lucien Roussel, Abraham Penn en
Lönnroth de Republiek van Antarctica en leeft de lezer mee op het ritme van het
ijs. Tijd is een echo uit de bewoonde wereld die steeds meer en meer vervaagt. Nadat
in het heden (2019) Selavy, Steiner en Roussel meer dan omstandig worden
geportretteerd en het boek reeds zo ongeveer op de helft is, vangen zij, in het
spoor van hun vaders, de tocht aan naar Antarctica. Zij hopen daar het mysterie
dat Lönnroth omringt te kunnen ontrafelen. Passages in het heden wisselen af
met episodes uit het verleden. Vragen worden beantwoord. En dan is de cirkel
rond.
Echt spannend wordt het nooit. Interessant
daarentegen wel. Met de personages als spreekbuis is Guido Eekhaut voortdurend
aan het nadenken en filosoferen. Over een utopische wereld waar alles opnieuw
te beginnen is, waar de bewoners kunnen ontsnappen aan de rampen, hebzucht en
tirannieën die de mensheid teisteren. Over een nieuwe wereld waar een
megalomane wetenschapper rijke mannen het geschenk van de heilige graal belooft
ten koste van heel jonge meisjes die hij rooft, berooft en doemt tot een vroege
dood. Het boek handelt over vergankelijkheid, angst voor de dood, de droom van
eeuwige jeugd, maar evenzeer over wat mensen elkaar aandoen, over manipulatie,
leugens en bedrog, over individuele integriteit, over moraliteit en over
existentiële eenzaamheid. Over de geschiedenis die zich herhaalt.
‘Tijd’ is het hele boek door een belangrijke
factor. De afwezigheid van klokken in Marseille onderstreept de achterstand in
de wijk ‘la Valentine’ alsook de trage voortgang van het verhaal.
De tijd is ongrijpbaar, staat op vele momenten stil en lijkt op te houden te
bestaan op Antarctica vermits daar alles en iedereen bevriest in de tijd en
alle besef van tijd verdwijnt.
Hoewel Guido Eekhaut regelmatig best
moeilijke woorden gebruikt, heeft hij een zeer vlotte schrijfstijl. Het is even
wennen, maar algauw ben je als lezer mee aan het filosoferen, zo aanstekelijk
is het. Door middel van mooie metaforen en veel symboliek giet hij een vrij
troosteloos beeld van de mensheid in een mooi verhaal. De vele paradoxen maken
de leeservaring intens en nodigen uit tot nadenken. De ironie is nooit ver weg.
Om van ‘Het huwelijk van tijd en ijs’ een
optimale leeservaring te maken, reserveer je als lezer best de nodige tijd. Een
aanrader voor wie van avonturen houdt die tot nadenken stemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten