Titel: Mijn held, de huurmoordenaar
Auteur: Coen de Kort
Publicatie: september 2019
Uitgeverij: Clavis
Recensie door Lisa
Auteur: Coen de Kort
Publicatie: september 2019
Uitgeverij: Clavis
Recensie door Lisa
Kraaien: 2,5
Korte inhoud:
Een hard, flitsend en ook grappig boek over
een onverwachte vriendschap. Voor young adults die wel wat zien in gangsters,
foute vriendjes en weggelopen meisjes.
Crimineel op leeftijd Leo Meijer stuit
tijdens zijn ontsnapping uit de gevangenis op Roos. Die was eerst met haar
vriendje weggelopen van haar pleegouders en is onlangs ook voor die rotzak
gevlucht. En nu wordt ze met een ontsnapte gangster geconfronteerd … Maar Leo
is aardig. Hij is zo vriendelijk om voor Roos te zorgen tot ze zelf beseft dat
ze beter af is bij haar pleegouders. Dat ze teruggaat, staat voor hem vast.
Maar de luxe waarmee Leo zich omringt, bevalt Roos wel en ze stelt de terugkeer
naar haar vroegere leven uit. Leo en Roos genieten van hun tijd samen, tot er
iets ergs gebeurt.
Mijn mening:
Toen ik gevraagd werd door Thrillerlezers
om een paar boeken te lezen die genomineerd werden voor De Jonge Jury, hapte ik
meteen toe. Young Adult spreekt me aan en als je dan leuke, originele titels
ziet passeren zoals “mijn held de huurmoordenaar”, gekoppeld aan een mooie
cover, dan heb ik toch wel een zekere interesse.
Alleen bleken de cover en de titel toch wel
mooier dan het eigenlijke boek. Ik vroeg me dan ook regelmatig af waarom dit
boek origineel genoeg was om bij die prestigieuze lijst te staan. Ik weet niet
wat het was met dit verhaal, maar ik had doorheen het hele boek enorm veel
moeite om erin te komen. De personages lagen me niet, het hele verhaal was te
gemakkelijk, te eenvoudig en te weinig emotioneel, waardoor ik meermaals mezelf
moest dwingen om verder te lezen.
Het verhaal had nochtans veel potentieel.
Een oudere crimineel ontmoet een jong meisje en gaat er samen met haar vandoor.
Zij heeft de nodige ellende meegemaakt, hij besluit plots dat hij toch een hart
heeft en gunt haar een leventje in luxe en rijkdom. Alleen voelde het allemaal
zo gemakkelijk en gemaakt aan, dat het me niet greep. Ik had geen enkele keer
het gevoel dat die twee bij elkaar hoorden, noch had ik het idee dat ze om
elkaar gaven. Bovendien waren de beweegredenen van Roos zo vreemd, dat ik me
zelfs hardop afvroeg waarom ze zelfs zo dwaas zou zijn.
Nochtans kan dit concept echt wel lukken.
Er zijn meerdere – uitstekende – films geweest waarin een oudere man met een
jong meisje werd gekoppeld om samen op de vlucht te gaan. Eén van de
allerbekendste in het genre is Léon, een klassieker door Luc Besson, die in
1994 de start van de flitsende carrière voor de piepjonge Nathalie Portman
betekende.
Dan heb je ook nog A Perfect World, een van
de minder bekende Kevin Costner-films, waarin hij op de vlucht gaat met een
jongetje. Als kijker kreeg je medelijden met Costner en stemde je ook voor hem,
wat je ook wilt als je dergelijke film zou maken.
Helaas heb ik dat gevoel niet gekregen bij
dit boek. Het bleef allemaal oppervlakkig en hangende, waardoor ik geen enkele
keer mee was met het verhaal. Jammer, want op zich kan er echt wel wat gedaan
worden met dit thema. Hopelijk een volgende keer?
2,5 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten