Leiden in last

Leiden in last is dat niet iets met haring en hutspot? Sowieso die combinatie? Doen ze haring in de stamppot mee stampen?

Maar to the point die hutspot is op 3 oktober en ik was 5 oktober op het politiebureau van Leiden. Voor dat u nu juichend zich afvraagt of het dan eindelijk zo ver is dat men het beter vindt dat ik achter slot en grendel zit: nee. Ik was daar voor de boekpresentatie van Nina Verheij. Een nieuwe loot aan de boom bij Hamley Books.

Is Hamley Books geen Vlaamse uitgeverij hoor ik u denken? En wat doet een Leidse vrouw dan in Vlaanderen?


Hamley Books richt zich zowel op de Nederlandse als Belgische markt en je hebt de geweldige uitvinding van internet. Nina had wel het slimme idee toen ze het logo van de zwarte kat van de uitgeverij zag, om haar mail te vullen met een foto van haar kat. Het ijs was gelijk gebroken.


Daarnaast schijnt Esther Boek ook nog een rol te hebben gespeeld door aan een schrijversgroepje te melden dat Hamley Books nog schrijvers zocht. Nina besloot hard aan haar manuscript te gaan werken. Wilde Nina eerst nog gewoon een roman schrijven, besloot ze om er een laag spanning in te gooien. En zie een thriller die stond te trappelen om uit te komen. De uitgever besloot na het lezen van het manuscript de titel, in overleg met Nina, te veranderen in een beter passende titel namelijk ‘Fatale keuzes’.


Nina reikte haar eerste exemplaar uit aan Hoofdagent Paul. Een leuke aantrekkelijke stoere vent waar om mij heen toch wel wat vrouwen begonnen te fluisteren en glimmen. Paul las een Whatsappje voor dat Nina hem vorig jaar had gestuurd. Ze had hulp gevraagd om te ontdekken hoe het werkt op een politiebureau.

Pauls zijn uiterlijk heeft er vast aan bijgedragen dat  Nina wel heel veel extra vragen heeft verzonnen om langer op het politiebureau te mogen rondlopen. Maar dat is maar een aanname.


De uitgever had nog een quiz samengesteld met leuke vragen rondom Nina en de auteur zelf las een stuk uit Fatale keuzes voor. Juul van Juultjes boekenwinkel stootte mij op een gegeven moment aan en wees op de oma die zo ontzettend stralend naar haar kleindochter zat te kijken. Blij vertelde oma later bij de tafel met hapjes hoe fijn ze het vond dat ze was opgehaald uit Amsterdam om de boekpresentatie van haar kleindochter mee te mogen maken. Ik klets nog even met de zus van Nina die voorheen ook graag verhaaltjes schreef maar dit lang niet meer gedaan heeft. Wellicht meer schrijversbloed in de familie? Nu schijnt Nina vele uitvoeringen te hebben van het spel Storycubes en wordt het tijd om dat eens samen weer te gaan spelen sista's!

Nina en uitgever Sandra

Zoals het bij een boekpresentatie loopt, praten bloggers met bloggers en auteurs, met een drankje( colaatje Zero) in de hand en vloog de middag echt snel om door alle gezellige gesprekken met leuke mensen. Maar dan is het de hoogste tijd, voordat ik het politiebureau word uitgeveegd in plaats van er naar binnengebracht te worden, om dag zeggen en de weg naar Breda te gaan zoeken.