Moord op de moestuin van Nicolien Mizee

Titel: Moord op de moestuin

Auteur: Nicolien Mizee

Uitgeverij: Nijgh & van Ditmar

Recensie door Martijn

Waardering: 2,5 kraai

Officiële samenvatting:

Thijs en Judith zijn amper getrouwd wanneer Thijs een hartaanval krijgt. Op de dag dat hij thuiskomt uit het ziekenhuis slaan de buren aan het verbouwen. Schoonzus Cora en zwager Ab besluiten dat een pan soep niet afdoende is: er dient stevig uitgerust te worden. Daartoe wordt een

boswachterswoning gehuurd op een landgoed, voor de hele zomer maar liefst, met zijn vieren. Echter: nergens op aarde is het écht rustig, en eenmaal op het landgoed aangekomen blijkt daar een verbeten strijd gaande, ogenschijnlijk over een boom. Een strijd die op bloedstollende en evenzeer dolkomische wijze uit de hand loopt.

Recensie:

De eerlijkheid dient me te zeggen dat ik me echt doorheen dit boek moest worstelen, iets waar ik me al snel bewust van werd zodra ik sneller begon te bladeren om het toch maar snel af te ronden.

Waarom? Het type humor, de analyses, de te eenvoudige oplossing van een (voor de hand liggende) moord die eigenlijk zelfs bijzaak was in het boek, lieten me niet toe om er helemaal in te komen. Het boek kreeg kennelijk zeer lovende recensies, waar ik me niet bewust van was toen ik het ter handen nam. Ook wist ik niet dat het boek van de maand was bij DWDD. Dat zou sowieso mijn mening niet beïnvloed hebben, maar het toont weliswaar weer eens aan hoe verschillend meningen kunnen zijn. Waar de ene het werk prijst, heeft de ander het er moeilijk mee. Ik hoorde helaas in die laatste categorie.

De auteur schrijft op een snelle manier, waardoor je blijft doorgaan, wat voor mij ook de voornaamste reden was om door te zetten. Maar de humor en het sarcasme in dit verhaal gingen compleet aan me voorbij, net als de ondertoon die kennelijk door anderen wel gesmaakt wordt.

Het begin lag me aanvankelijk wel, maar er slopen al snel een aantal punten in die me stoorden, zoals de gemakkelijke, maar bevreemdende, manier waarop het hoofdpersonage Judith omgaat met de ziekte van haar kersverse man. Het ging er vaak te lichtvoetig aan toe. De personages kregen hun typische trekjes, die soms net iets té cliché waren.

De moord was vrij voorspelbaar – je wist vrij snel wie het slachtoffer ging zijn en dat het uiteraard snel ging opgelost worden. Moest ook wel want de moord vond pas ergens halverwege het boek plaats. De Agatha Christie-achtige stijl lag er met momenten te dik bovenop. De humor ging ook hier weer compleet aan me voorbij.

Helaas was Moord op de Moestuin totaal niet mijn ding. Maar mogelijk is dat wel van anderen, dus laat mijn recensie je zeker niet afschrikken. 2,5 sterren, omwille van de schrijfstijl en het feit dat ik toch nog het boek heb uitgelezen.