De terugkeer van C.J. Tudor

Titel:De terugkeer 

Auteur: C.J. Tudor

Uitgeverij: AW Bruna

Publicatiedatum: juni 2019

Recensie door Lisa

Waardering: afgeronde 4 kraaien

Toen Joe Thorne vijftien jaar was, verdween zijn zusje Annie. Iets ergers kon er niet gebeuren. En toen kwam ze terug.

Vijfentwintig jaar later is Joe terug in zijn geboortedorp Arnhill. Hij heeft een baan aangenomen als leraar Engels op zijn oude middelbare school. Niet omdat hij zo graag terug wil, maar omdat hij het geld nodig heeft - hij heeft schulden. Terugkomen in zijn oude woonplaats betekent ook dat hij de mensen met wie hij opgroeide opnieuw onder ogen zal moeten komen, evenals de dingen die ze op hun geweten hebben. Dan krijgt hij een anonieme mail: Ik weet wat er gebeurd is met je zusje. Het gebeurt opnieuw.

Mijn recensie:

Wie Tudors debuut ‘De Krijtman’ in de gaten hield enige tijd geleden, merkte wellicht al heel snel op dat je voor- en tegenstanders hebt van deze auteur. Een aantal vonden het boek geweldig. Anderen knapten erop af. Velen vonden het matig. Persoonlijk vond ik De Krijtman een sterk debuut waar ik ontzettend van genoten heb. De Terugkeer was dus voor mij zeker geen straf om te mogen lezen en Tudor bevestigt met dit verhaal dat ze haar plek in het genre heeft verdiend. Maar over dat genre ga ik het nog even hebben.

Het verhaal is niet echt origineel (man verlaat dorp – komt terug – ontdekt zijn oude jeugdliefde – heeft een vermiste zus), maar de prettige schrijfstijl van Tudor doet je dat wel vergeten en de manier waarop ze het verhaal heeft opgebouwd, werkt beklijvend.

Over het genre ging ik het nog even hebben. De Terugkeer is deels psychologisch – deels horror, wat erg bedrieglijk overkomt als je de korte inhoud van dit boek leest en denkt dat het over een ‘gewone’ thriller gaat.

Aanvankelijk werkt de auteur vooral op het psychologische, maar verderop in het boek komen vooral de horrorelementen rijkelijk aan bod. Dit is niet altijd voor gevoelige zielen en soms erg extreem. Dit gedeelte van het boek vond ik persoonlijk minder sterk – de conclusie kwam te snel, bad guys gingen heel snel voor de bijl en het voelde wat te gemakkelijk aan. Desalniettemin was het verhaal zelf goed, maar het had nog beter moeten uitgewerkt worden. Ook kwamen er weinig spannende elementen aan bod aan het einde van de hoofdstukken, waardoor je niet het gevoel had van door te moéten lezen.

Conclusie: Voor wie denkt dat dit een psychologische thriller is zonder gruwel en horror, komt dus bedrogen uit. Dit moet wel duidelijk zijn als je dit boek ter handen neemt, of je komt voor nare verrassingen te staan, zeker als de horror toeneemt en je dus echt wel gruwel te lezen krijgt.

Anderen die het wél weten, mogen een echte King-stijl thriller verwachten met al zijn aspecten en elementen zoals het een echte horror-thriller betaamt. Toch deed dit boek me minder dan De Krijtman, dat ik sterker vond uitgewerkt, vooral naar het einde toe. Hoe dan ook geef ik dit boek graag 3,8 kraaien.