Auteur: Simone St. James
Uitgeverij: Ambo|Anthos
Publicatiedatum: November 2018
Recensie door: Tamara
Kraaien: 4
Vermont, 1950. Voor ongewenste meisjes en meisjes die niet in de pas lopen is er het internaat Idlewild Hall. Vier meisjes sluiten er vriendschap, fluisteren elkaar 's nachts geheimen in en horen geruchten dat het er spookt. Totdat een van hen verdwijnt. 2014. Journalist Fiona Sheridan kan maar niet in het reine komen met de moord op haar zus, twintig jaar geleden nabij Idlewild Hall. Hoewel de moordenaar is opgepakt, gelooft Fiona niet dat de zaak echt is opgelost. Dan hoort ze dat iemand het inmiddels vervallen Idlewild Hall heeft gekocht en het wil restaureren. Tijdens de werkzaamheden wordt een lugubere vondst gedaan en Fiona ontdekt dat sommige geheimen wellicht beter verborgen hadden kunnen blijven…
“ Verrotte slierten lang haar hingen langs haar rug. “
Vanaf het moment dat ik de achterflap had gelezen was ik al in de ban van het boek. Ik hou van geesten,spoken, entiteiten of hoe je ze ook maar wil noemen. Ik hoopte echt op vliegende stoelen, deuren die zelf open/ dicht gingen en ga zo maar door. Echter viel dat mij een beetje tegen. Maar het verhaal zelf vond ik goed in elkaar zitten. Wel een beetje voorspelbaar op het einde, maar dat mocht de pret niet drukken.
Het verhaal zelf kent verschillende hoofdstukken. Je gaat van het heden ( fiona) terug naar 1950 in de kostschool. Je leest daar de verhalen van Roberta, Katie, Cece en Sonia. Elk hoofdstuk lees je wat er op dat moment gebeurde of speelde. Het verhaal is vlot geschreven en ik vond het wel erg interessant om te lezen. Tijdens het lezen kreeg ik steeds meer vragen in mijn hoofd, dat ik soms het boek even moest wegleggen om het weer rustig te krijgen. Ik was vooral bezig met de vraag of de zus van Fiona daadwerkelijk door haar vriendje was vermoord of dat er misschien toch iets anders aan de hand was. Ook Mary hield mij bezig. Wie is zij en wat heeft zij meegemaakt en is zij diegene die iedereen meent te zien/ horen?
In het begin vond ik het verhaal iets aan de rommelige kant, wellicht kwam het ook omdat ik net 4 delen van Minier had gelezen die alles meteen duidelijk neerzette. Aan het einde vond ik het boek goed samenkomen. Zoals gezegd was het soms voorspelbaar, maar ook vele verrassende elementen.
Wat ik mij wel afvroeg, was hoe men een lijk in een put kan gooien en deze netjes geknield terecht kon komen. Het duurde voor mij wel even voordat ik de moordenaar doorhad en de link had gelegd. Heerlijk vind ik dat!
Ook al had het boek van mij ( behoorlijk) wat creepy-er gemogen en wat meer in mogen spoken, ik heb toch genoten van het verhaal. Als je bang bent voor geesten, kan je het boek gerust lezen. Ben je ,net als ik, een echte doorgewinterde geesten-fan dan kan je nog wel wat teleurgesteld worden.
Maar het verhaal draait niet geheel om het geesten maar om alles wat daar gebeurde en wat er in het heden speelde. Alles krijgt evenveel aandacht, wat ik ook goed gedaan vind.
Dit is een boek wat wel even blijft hangen en waarvan je eigenlijk had gehoopt dat het verhaal wat langer was. Kortom, voor mij was het een pareltje.
Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Absoluut ( al gaat dat met een e-book wat lastiger...)
Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Zeker!!!
Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Absoluut!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten