Titel: Zoo
Auteur: James Patterson & Michael Ledwidge
Uitgeverij:Cargo
Publicatiedatum: Juli 2016
Recensie door: Tamara
Kraaien: 3,5
“ De slagtanden van haar bovengebit doorboren zijn ogen,
terwijl doe van de onderkaak als messen boven zijn hals naar binnen glijden.”
Over de
hele wereld ontregelen agressieve dieren het dagelijks leven. Jackson Oz, een
jonge bioloog, beziet de escalatie meteen steeds heviger angst. Wanneer hij bij
een aanval in Afrika een groep leeuwen nauw ziet samenwerken, begrijpt hij dat
de omvang van de ramp nog veel groter is dan gedacht. Met de hulp van ecologe
Chloe Tousignant probeert Jackson de wereldleiders te waarschuwen voor het te
laat is. De aanvallen worden steeds wreder en slimmer en als de oorzaak niet
snel wordt achterhaald, zal de mens nergens meer veilig zijn.
Al een tijdje geleden heb ik de serie “Zoo” op Sbs6 gevolgd
en ik was aardig onder de indruk daarvan ( Niet van het slechte acteerwerk,
maar echt van het verhaal). Tot mijn spijt is het laatste seizoen nooit
uitgezonden, waardoor ik dus nooit heb geweten wat er nu precies mis was met de
dieren... Nu ik het boek in handen had, hoopte ik het nu echt eens te weten.
Het boek begint gelijk alle lekker bloederig. De spanning zit
er meteen goed in en terwijl ik de ene na de andere bladzijde aan het
verslinden was, bedacht ik mij dat dit wel eens een zeldzame 5 kraaien boek kon
gaan worden!
Zoals ik al aangaf, had ik de serie deels gezien, maar die had
ik heel snel los moeten laten. Niets, maar dan ook echt niets komt in het boek
overeen met de serie ( Op de moordzuchtige beesten na.).
Het boek leg je ook niet makkelijk weg, maar dat kan ook door
de korte hoofdstukken komen haha.
Het gehele boek loopt soepel, lekker moordend, hier en daar
wat leerzaam maar tegen het einde kreeg ik het idee dat Patterson er niet meer
zo'n zin in had. Terwijl door het gehele boek naar de oorzaak en een oplossing
wordt gezocht, is het ineens in 1 hoofdstuk bekend, een hoofdstuk later werd de
oplossing uitgevoerd. Dat maakte het voor mij dat er daarmee van de 5 kraaien,
maar 4 overbleven. Toen ze na 3 dagen het wel weer genoeg vonden en het oude
leventje hervatten, begon de ellende weer opnieuw. De laatste 0,5 kraai vervloog
toen ik het epiloog las. ( deze vat ik niet samen, want dan weet je al wat er
gaat gebeuren.) Echt heel , heel, heel, heel, heel HEEL jammer!
Al met al was het een origineel boek, gave stukken erin maar
het einde....zo jammer. Ik las op Bol dat er ook een zoo 2 is ( nog alleen in
het Engels.). Wellicht dat zijn hoofd al bij dat boek was..
Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Ik moet er heel
diep over nadenken , want alleen het einde is bagger.
Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Ik zou niet snel een
boek KOPEN van hem, nee
Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: You love Patterson or not..... De keuze laat
ik echt aan jou over.
Maar terwijl ik deze recensie typ, met het boek in mijn
achterhoofd, ligt mijn stokoude Yorkshire terriër van 14 jaar strak tegen mij
aan. Tommie rekt zich nog eens een keertje uit (botten kraken, een scheetje
ontsnapt), hij heft z'n koppie op en met zijn blinde oogjes kijkt hij wazig om
zich heen. Hij gaapt nog een keer en met die paar tanden die nog fier overeind
staan in z'n bekkie, weet ik dat ik van hem niets te vrezen heb mochten de
dieren ooit in opstand komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten