Liesbeth ontmoette Karen Rose

Onlangs kreeg ik een mail van Bookspot met daarin geweldig nieuws: ik had een Meet & Greet met Karen Rose gewonnen. Meteen wist ik wie ik mee zou vragen en nadat ook Ellen blij verrast was, kreeg zij ook bericht dat ze gewonnen had. Gistermiddag werden we in Utrecht verwacht en het bleek niet zo maar een ontmoeting te zijn, maar een heuse high-tea. Meerdere bloggers waren aanwezig en natuurlijk trouwe fans.

Na een korte introductie van de uitgever beantwoordde Karen openhartig alvast wat standaardvragen. Daarna ging ze aan één van de twee tafels zitten voor vragen van lezers, signeren van boeken die je mee mocht nemen en daarna kwam ze naar onze tafel. 

Namen voor personages haalt ze uit lijsten met populairste geregistreerde namen in een bepaald jaar. Ze staat ook open voor suggesties.

Haar gezin is na een traumatische ervaring en de verstrekkende gevolgen hiervan, verhuisd en na 11 september verloor Karen Rose haar baan. Dankzij geweldige vrienden hebben ze het gered en daarna lukte het om een baan te krijgen om het gezin te onderhouden. Haar eerste boek was al geschreven, maar pas na de publicatie van boek 7 kon ze haar andere baan opzeggen om fulltime schrijver te worden. Ze weet hoe het is om diep in de put te zitten en elke cent om te draaien. Hierdoor is zij haar fans erg dankbaar dat ze haar boeken kopen, zodat ze verder kan schrijven. 

Haar inspiratie voor de boeken haalt zij uit het nieuws, verhalen die haar verteld worden en zelfs haar eigen ervaring is verwerkt in een boek. Maar dat kon ze niet meteen, dat heeft echt een aantal boeken geduurd voordat ze dat op papier kon krijgen.

Verder heb ik haar gevraagd of ze veel contant heeft met de vertalers van haar boek. Ze geeft aan dat de verantwoordelijkheid voor een goede vertaling bij de uitgeverij ligt (in Nederland worden haar boeken door een man vertaald), maar dat een Griekse vertaling een keer herschreven is, omdat die zo slecht bleek te zijn. Vertalers vragen soms wel hoe bepaalde zinnen bedoeld zijn, maar dat gebeurt niet vaak.

Haar dochter heeft Japans gestudeerd en was pas onder de indruk van het werk van haar moeder toen ze haar naam in het Japans zag staan. 

Daarna was het tijd voor de foto’s, maar als niemand op de tijd had gelet, had zij nog uren kunnen doorvertellen en heel eerlijk, dat had ik erg leuk gevonden. Vandaag moet Karen Rose weer naar huis en waarschijnlijk zit ze in hetzelfde vliegtuig als mijn ouders!

Het was een geweldig leuke middag!