Titel: De
Echtgenote
Auteur: Alafair Burke
Uitgeverij: Xander Uitgeverij BV
Publicatiedatum: september 2018
Recensie: Annemarie
Waardering: 2 kraaien
Het boek heb ik uitgelezen, maar het kostte me wel moeite.
Wat aanvankelijk vooral saai was (met ellenlange procedure beschrijvingen,
ongeloofwaardige karakters, een slecht uitgewerkte relatie tussen echtgenoot en
de echtgenote en een nóg slechter uitgewerkte traumatisch verleden van de
echtgenote) werd uiteindelijk nog enigszins verrassend aan het einde, maar de
nasmaak was er vooral één van teleurstelling!
De ingrediënten: een briljante professor die veelvuldig
overspel pleegt omdat zijn (de) echtgenote, Angela, geen seks wil vanwege een
traumatische jarenlange ontvoering in
haar jeugd. De minnaressen van de professor beschuldigen hem van seksueel wangedrag
waarna er één verdwijnt. De politie begint een onderzoek naar de professor en
probeert vooral via de echtgenote de waarheid aan het licht te brengen.
Aanvankelijk verdedigt Angela haar man, maar als ze wordt opgeroepen om onder
ede gehoord te worden, realiseert ze
zich dat ze de schaduwkanten van haar man tocht echt onder ogen moet zien.
Angela moet niet alleen de geheimen van haar echtgenoot ontrafelen, maar ook de
geheimen uit haar eigen jeugd onderzoeken.
Het boek telt 350 pagina’s maar er gebeurt eigenlijk
verrassend weinig in het hele verhaal. Ellenlang duren de verhandelingen met
betrekking tot procedures, personages die vervelend en saai zijn uitgewerkt en
een plot dat aan het einde nogal gekunsteld in elkaar is gezet vullen een
uiteindelijk toch nog lijvig boek waar ik me bij tijd en wijle echt doorheen
heb moeten worstelen. De rechercheur Corrine Duncan vond ik wel een
interessante persoon uit het verhaal, maar kwam haar rol niet echt goed tot
zijn recht. Aan het einde van het boek pakt ze alsnog het podium maar dat is
een beetje als mosterd na de maaltijd.
Het boek is wel soepel geschreven met eenvoudig taalgebruik
waarbij in commerciële zin sterk de aansluiting bij de me-too discussie is
gezocht. Het had best een aardig verhaal kunnen zijn, maar dan hadden de
personages geloofwaardiger moeten worden neergezet en het dramatische verleden
van de echtgenote beter uitgewerkt en ingepast in het verhaal Het boek leest nu
eigenlijk als een Amerikaanse film terwijl in mijn beleving een film meestal
een (slap) aftreksel is van het oorspronkelijke boek.
Ik kom niet verder dan 2 kraaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten