Titel:Wraakzucht
Auteur:Tom Bergs
Uitgeverij: Het Punt
Recensie door Baukje
Waardering: dode kraai
Achterflap
In een
bejaardentehuis in Keerbergen wordt oud-politieman Georges Tambeur koelbloedig
doodgeschoten. Vrijwel meteen komen speurders Johan Pieters en Sophie D'Hondt
erachter dat het wapen waarmee de man werd vermoord, gestolen werd tijdens een
woninginbraak in Boortmeerbeek. Maar was dat wel echt een inbraak of is er meer
aan de hand? Het onderzoek leidt hen naar nog meer bejaardentehuizen in de
regio en ook naar Brouwerij Haacht. De speurders komen terecht in een onderzoek
met veel kandidaten, verschillende motieven, maar amper bewijzen. Op de koop
toe moeten ze het ook nog eens met een man minder zien klaar te spelen.
Hoofdinspecteur Louis Fransen, die het team jarenlang geleid heeft, gaat immers
met pensioen. Slagen ze er ook zonder zijn hulp in om de dader tijdig te
klissen? En hoe gaat het nu verder met Johan en Luna? (Of dit echt de achterflap is weet ik niet zeker. Ik las het eBook en
heb daarmee geen achterflap. Normaal kan ik deze dan op websites vinden echter
lijkt dit boek, in elk geval het fysieke, uit de handel genomen te zijn. Of ik
dit een grote daad van goedheid vind, zal blijken uit mijn recensie.)
De cover
Op de cover een
cellengang van een verouderde gevangenis. De cover is in voornamelijk groene en
rode tinten uitgevoerd.
De naam van de auteur en
de titel in witte blokletters.
Mijn mening
Een beetje niksig. Niet
lelijk, niet spannend, niet vernieuwend, niet saai. Gewoon veilig. Wel denk ik
dat mannen meer te spreken zullen zijn over de cover dan vrouwen. Of hij echt
zal opvallen in de winkel valt te betwijfelen. Maar laten we hopen van niet.
Het verhaal
Johan
en zijn nieuwe collega Sophie, krijgen te maken met een moord op een bejaarde
man. De moord lijkt gepleegd te zijn door de kleindochter van het slachtoffer,
ware het dat de oude baas alleen kleinzonen heeft.
Johan
en Sophie gaan, met de rest van het team, op zoek naar de dader. Niet veel
later valt er een tweede slachtoffer. Eveneens een bejaarde man, eveneens in
een verzorgingshuis en eveneens een voormalig politieman. De jacht van het
rechercheteam wordt voortgezet terwijl zowel Johan als Sophie zich ook privé
voor de nodige uitdagingen gesteld zien.
Lukt
het hen de moordenaar te pakken te krijgen en kunnen zij een derde moord
voorkomen?
Mijn mening
Zojuist las je mijn korte
samenvatting van het verhaal. En daarmee heb je dan ook meteen het spannendste
deel van het hele boek gelezen.
Laat ik voorop stellen
dat ik er niet van hou boeken de grond in te recenseren. Elke boek is een
letterrijk kindje van een ploeterende auteur. En kindjes woordelijk vermoorden,
ik denk dat geen enkele recensent daar plezier aan beleeft. Toch worden er in
de boekenwereld, net als in het echte leven, boeken geboren die of niet
levensvatbaar zijn of die nog een heel scala aan hulpverleners nodig hebben om
uiteindelijk zelfstandig de grote wereld in te kunnen.
Inmiddels ben ik er, via
sociale media, achtergekomen dat Bergs, Wraakzucht gaat herschrijven, zonder
zijn verhaal anders te maken en dat deze tweede druk half november gaat
verschijnen. Oei oei, dacht ik toen. Dat wordt een hele kluif. Want het boek
zit zo vol fouten dat ik me ernstig afvroeg, of Bergs dat binnen die tijd zou
gaan redden. Maar ik hoopte het van harte want, zo las ik ook in het bericht,
hij wilde met kritische recensenten zijn geesteskindje aan een levensreddend
infuus gaan leggen. En ja, dan gun ik iemand kansen. Want hoe dapper is het toe
te moeten geven dat dat wat je geschapen hebt niet de perfectie heeft waarop
jezelf gehoopt had.
Tot mijn grote verbazing
verscheen echter vandaag, 24 oktober, het bericht op sociale media met daarin
het volgende heuglijke feit: Morgen begint uitgeverij Het Punt aan de tweede
druk die vanaf volgende week beschikbaar is.
En dan denk ik, als jij
zo onzorgvuldig met de, terechte, kritieken om wil gaan en je doel is om maar
zo snel mogelijk een nieuwe druk de wereld in te stampen, zodat argeloze lezers
op De Boekenbeurs te Antwerpen, geld gaan betalen aan een slecht boek, iets wat
je zelf als auteur enkele dagen hiervoor erkent hebt, dan verdien je een
eerlijke recensie. Ook als deze gewoon een dode kraai op gaat leveren.
Dus waar ga ik beginnen.
Het boek lijkt gesponsord
te zijn door een grote hoeveelheid ondernemers in de buurt van Haacht en de
plaatselijke VVV. Er komen zoveel straatnamen in voor, namen van restaurants,
cafés en bedrijven dat ik werkelijk door de bomen het bos niet meer zie. Tel
daar de grote hoeveelheid personages bij op dat het eigenlijke verhaal
letterlijk wordt ondergesneeuwd door de overvloed aan ruis die al die namen
geven.
Dan de werkelijke stomme
fouten en ongeloofwaardigheden. De auto die in het ziekenhuis belande na een
ongeval is al veelvuldig genoemd en zou nog wel grappig zijn als dat de enige
fout was. Echter lijkt Bergs erin te slagen om een meesterstuk te maken van het
aantal fouten in een boekje van 170 pagina’s. Dus, laat ik er een paar noemen.
·
Zo parkeert iemand zijn auto twee straten
van het bejaardenhuis waar zodadelijk een moord gepleegd gaat worden. Want, zo
is de gedachte, dan is zijn auto niet te zien bij de plaats delict. Raar is dan
wel dat deze persoon in dezelfde zin bedenkt dat hij zelf gelukkig wel een goed
zicht heeft op het bejaardentehuis. Dus als je twee straten verderop staat van
het bejaardenhuis hou je daar wel goed zicht op. Juist ja.
·
De moordenaar benaderd het slachtoffer van
achteren en bedwelmt hem. Vervolgens schiet zij de man vakkundig een kogel door
de bovenkant van zijn neusbrug. Terwijl ze dus nog achter hem staat. Hoe
dan?Als het haar al lukt vanuit die positie zorgvuldig te schieten, die kogel
verlaat toch aan de achterkant weer het hoofd? En raakt daarmee de dader?
Overigens wandelt ze daarna rustig het bejaardenhuis weer uit. Dus geen
bloedspetters? Geen hersenweefsels? Geen botsplinters?
·
Johan, de rechercheur, drinkt wat op
zondagavond in zijn stamkroeg. Dat doet hij al jaren en daar houdt hij zich
strikt aan vast. Slechts één keer heeft hij af moeten zeggen vanwege buikgriep.
Dus in Haacht heeft de misdaad, en daarmee de rechercheur, op zondagavond
altijd vrij?
·
Luna, de ex-vrouw en opnieuw de nieuwe
liefde van Johan, heeft een auto-ongeluk gehad waarbij ook haar tweeling, Emma
en Chloë, betrokken zijn. Emma bracht het er goed vanaf maar Chloë is
levensbedreigend gewond geraakt. Dat het al best apart is dat moeder haar
dochter slechts een uurtje per dag bezoekt in het ziekenhuis kan liggen aan
het, door mij onbekende, beleid in Vlaamse ziekenhuizen. Maar dat moeder en
Johan wel vrolijk gaan feesten ter eren van een pensionering van een collega
van Johan is al best opmerkelijk. Maar Luna doet meer bijzondere dingen. Zo wil
Emma haar zusje in het ziekenhuis gaan bezoeken en trekt laarsjes aan. Waarop
Luna zegt: ‘Nee, Emma, niet die laarsjes, Je rode schoenen zijn veel mooier.’
Echt, als je je als moeder druk maakt om de schoenen van je dochter terwijl
deze laatste haar, voor het leven vechtende zusje, wil gaan bezoeken ben je
voor mij gevalletje koekoek.
·
Nou, nog eentje dan. Sophie heeft een
relatie met Sam. Op 2 april verzucht Sam dat er meer behoefte is aan openheid
van hun relaties voor de collega’s van Sophie. Sophie is het daarmee eens maar
doet wel de belemmerende factoren uit de doeken.
-
Begin maart is de partner van Sophie (niet
Sam) opgepakt
-
Meteen na de arrestatie krijgt ze haar
nieuwe baan; Rechercheur in Haacht
-
Ze had tijd nodig voor ze in zijn schuld
ging geloven
-
Daarna ging ze online daten en bleek haar
leuke date de vrouwonvriendelijke nieuwe collega Johan te zijn met wie ze per
ongeluk aan het zoenen sloeg
-
Ten tijde van deze date ontmoette Johan
opnieuw zijn ex en Sophie ontmoette Sam
-
Zowel Johan als Sophie hadden enkele weken
nodig om duidelijk te krijgen of ze voor elkaar wilden gaan of voor Luna/Sam
-
Op 2 april is het duidelijk. Johan kiest
voor Luna en Sophie voor Sam
-
En dit, beste lezers, allemaal tussen
begin maart en 2 april.
En dit is dus slechts een
greep uit de overdaad aan fouten en ongeloofwaardigheden. In een goede 60.000
woorden. Best knap toch?
De personages dan, zijn
die wel gelukt?
Nee, ze zijn plat, niet sympathiek
en ongeloofwaardig.
Tel daarbij op dat het er
zoveel zijn dat ik niet meer weet wie wie is en het recept voor de slechtste
triller van het jaar is geboren.
Het enige dat nog
enigszins oké is, is de ontknoping van het plot. Dat was best verrassend. Toch
weet ik oprecht niet of dit komt doordat Bergs zo’n sluier aan fouten, namen en
personages over zijn boek gegoten heeft waardoor het de lezer gewoon niet lukt
om ook maar iets helder te krijgen. Of dat dit komt omdat Bergs werkelijk goed
is in een verrassende ontknoping.
Voor mij droeg dat echter
niet meer bij aan enige leesvreugde en heeft een boek van zo weinig pagina’s
nog nooit zo dik geleken.
Schrijfstijl 0
Leesplezier 0
Spanning 0
Plot 1
Originaliteit 0
Een dode kraai is niet
meer dan ik dit boek kan geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten