Heimwee naar bloed van Dario Correnti

Titel: Heimwee naar bloed

Auteur: Dario Correnti

Uitgeverij: Harper Collins

Publicatiedatum: augustus 2018

Recensie door Tamara

Kraaien: 3

Wie imiteert de eerste Italiaanse seriemoordenaar?
Een stadje in het noorden van Italië wordt opgeschrikt door een aantal moorden. De lijken van de slachtoffers zijn gruwelijk toegetakeld en de moordenaar laat telkens een mysterieuze, in bloed geschreven boodschap achter: ViVe.
Twee journalisten, Marco Besana, een oude rot, en de jonge, onhandige Ilaria Piatti, besluiten de moorden te onderzoeken. Ilaria is ervan overtuigd dat de moordenaar een copycat is die zich laat inspireren door Vincenzo Verzeni, de eerste Italiaanse seriemoordenaar. Verzeni, bijgenaamd "de vampier van Bergamo', werd in de negentiende eeuw veroordeeld voor de moord op twee vrouwen en de aanranding van zes andere, waarbij hij hen beet en hun bloed dronk.
Wat hebben deze nieuwe moorden te maken met een seriemoordenaar die al een eeuw dood is? De twee journalisten storten zich op de zaak, maar worden van alle kanten tegengewerkt. Zullen zij in staat zijn om deze zaak op te lossen voor er opnieuw een slachtoffer valt?

“Ze hebben haar ingewanden eruit gehaald en op honderden meters afstand van de plek hebben ze een stuk van haar kuit gevonden.”

Meteen vanaf het eerste moment krijg je als lezer een gruwelijke moord te verwerken. Héérlijk als een boek zo begint! Geen onnodig lange aanloop, nee gewoon BAM! Hier heb je wat rondslingerende lichaamsdelen. En laat ik er nu verzot op zijn.

Je maakt kennis met de twee journalisten, ieder zijn eigen eigenaardigheden. Gaandeweg het verhaal krijg je een hechte band met Besana en krijg je sympathie voor Piatti. Je leest tussen de verhaallijn door , wat er speelt of speelde in het leven van beide personen. Ook het verleden van Piatti komt aan bod.

Leuk is ook hoe de oude seriemoordenaar Vincenzo Verzeni ( de vampier van Bergamot) uit 1871 wordt besproken. Wel vind ik jammer dat hij niet meer hoofdstukken in het verhaal heeft gekregen. Er zijn maar een paar hoofdstukken aan hem gewijd en die stoppen ook zo ineens.

Tevens is het niet alleen een moord verhaal maar je steekt ook nog het één en ander op over criminologie.

Het verhaal zakt als een kaartenhuis in elkaar na het 2e deel. De etentjes tussen beide journalisten komen mij onderhand de strot uit, en geloof mij...zij gaan bijna elk hoofdstuk wel 8x uit eten. Het boek telt 446 bladzijdes maar als je alle etentjes eruit haalt, hou je maar de helft over. In het begin was ik erg enthousiast over het boek ,maar na deel 2 gebeurt er eigenlijk vrij weinig.

Het verhaal zelf loopt op zich wel lekker maar sommige zinnen moet je echt 45 keer overlezen en dan nog snap je het niet. Ik gooi het maar op de belabberde vertaling.

Het boek is opgedeeld in 3 delen. Deze worden mooi weergegeven d.m.v. Zwarte bladzijdes. Maar ik moet je heel eerlijk bekennen dat dat weinig meerwaarde toevoegt aan het verhaal. Ik merk weinig van een ander deel van het verhaal.

Het plot vond ik eigenlijk afgeraffeld. Binnen 3 bladzijdes is het verhaal ineens klaar. Na ruim 443 bladzijden te hebben gelezen, het naar de moordenaar toe werken, is het echt letterlijk ineens afgelopen. Ik heb het boek na het dichtslaan gecontroleerd dat er niet een paar hoofdstukken missen. Dit deed echt veel ( heel veel!!!) afbreuk aan het verhaal.

Komt dit boek in mijn “pareltjes” kast?: Nee

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Twijfelgevalletje.....

Raad ik dit boek aan aan anderen?:  Ik denk dat mensen die van een rustig verhaal houden, dit boek wel kunnen waarderen. Denk ik....