Titel: Arizona Blues
Auteur: Elvin Post
Uitgeverij: Ambo Anthos
Publicatiedatum: Augustus 2018
Recensie door Baukje
Beoordeling: 3 kraaien
Achterflap
Wanneer New
York Times-journalist Karen Hart vanwege autopech noodgedwongen enkele dagen in
het stadje Snowflake, Arizona, moet doorbrengen, probeert ze het beste van de
situatie te maken. Al snel richt ze haar aandacht op de plaatselijke miljonair
Gerald Treadway, een man die zijn fortuin verdiende met een boek en een
Hollywoodfilm over de dag waarop hij naar eigen zeggen werd meegenomen door een
ufo. Wat Karen niet weet is dat er meer mensen zijn die interesse hebben in
Treadway, mensen met heel wat minder nobele intenties dan zijzelf.
De cover
Een cover die
voornamelijk bestaat uit een felblauwe lucht met wat schapenwolken. Daaronder
een vrouw op een wat desolate weg. Achter haar een oud model auto. DE naam van
de auteur in een simpel wit lettertype. De titel in geel.
Mijn mening
Prima cover. Niet echt
vernieuwend of spannend. Had ook voor een roman gebruikt kunnen worden wat mij
betreft. Is wel een cover die zowel mannen als vrouwen aan zal spreken.
Het verhaal
Karen is een journaliste
van de New York Times en strandt vanwege een kapotte auto in het wat slaperige
Snowflake. Om van de nood een deugd te maken besluit ze zich te verdiepen in Gerald Treadway. Een wat zonderlinge miljonair die zijn
fortuin heeft verdiend door het verkopen van zijn ervaringen met buitenaards
leven.
Naast haar
inspanningen om Gerald Treadway te interviewen, en de angstige gebeurtenissen
waar ze zich hierdoor voor geplaatst ziet, krijgt ze het, weliswaar op een heel
ander gebied, ook zwaar met Ethan Quin, de garagehouder die verantwoordelijk is
voor het repareren van haar auto.
Peggy Sue
is een wat bedeesd meisje dat op een trailerpark woont en in Teddy Maldonado
haar grote liefde ziet. Helaas voor haar, is de liefde voor geld bij Teddy
groter dan zijn liefde voor Peggy Sue, maar dat weet hij voor haar goed te
verbergen.
Als Teddy
erachter komt dat de miljonair Treadway al jarenlang een oogje heeft op zijn
vriendin, besluit hij haar in te zetten als lokaas om zo aan de miljoenen van
Gerald Treadway te komen.
Maar zoals
dat vaker gaat met snode plannen, loopt het wel eens anders en blijkt er altijd
iemand nog slechter te zijn dan de bedenker van het plan.
Mijn mening
Arizona Blues was het
eerste boek van Post dat ik las en hij heeft me verrast. Maar zijn manier van
schrijven heeft me ook wat in verwarring gebracht. De uitwerking van de
personages, en dan vooral die van Teddy en zijn latere kompaan en diens moeder,
lezen bijna als een klucht. Hoewel ik slechts de film ‘De 100-jarige man die
uit het raam klom en verdween’ heb gezien en niet het boek heb gelezen, doet
zijn uitwerking van personages en gebeurtenissen me hier wel sterk aan denken.
Vrijwel alles loopt net wat anders dan gepland en de heren weten daar weer een
prima draai aan te geven waardoor het toch voor hen gaat werken. Terwijl je als
lezer van verre de stunteligheid aan ziet komen, zijn Teddy en kompaan
overtuigd van hun eigen kunnen en de goede uitwerking van hun plannen.
De dialogen verdienen
niet altijd een schoonheidsprijs. Ze maken dat ik het gevoel krijg soms meer
naar een komisch toneelstuk te kijken dan dat ik een boek lees met
geloofwaardige en indrukwekkende
dialogen.
Ook de vele
perspectiefwisselingen in eenzelfde hoofdstuk brengen me soms in verwarring en
lijken uit de lucht te komen vallen. Nu moet ik hierbij wel de opmerking
plaatsen dat ik het e-book las. Mijn ervaring is dat de opmaak hiervan
regelmatig slechter is dan die van het fysieke boek dus mogelijk dat in de
papieren versie de overgang van perspectieven wel met een duidelijke witregel
wordt aangeduid.
Ondanks dat het
regelmatig las als een klucht en het soms een hoog bouquet reeks gehalte had, heb
ik wel genoten van het boek. Als de term ‘Komische thriller’ zou bestaan, zou
ik hem direct als uitgever op de cover laten zetten.
De personages zijn
bijzonder goed uitgewerkt, het verhaal zit goed in elkaar en het leest gewoon
prettig.
Het plot vond ik niet sterk,
maar als een boek goed geschreven is, is dat wat mij betreft ook minder
storend. Dat ik toch niet op vier of vijf kraaien uitkom, heeft te maken met
het feit dat mijn oordeel uit verschillende onderdelen bestaat en ik daar het
gemiddelde van neem.
En heel eerlijk, dat ik
het daardoor ‘maar’ 3 kraaien kan geven doet me oprecht een beetje pijn.
Schrijfstijl 3
Leesplezier 4
Spanning 1
Plot 2
Originaliteit 5
3 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten