maandag 10 september 2018

De ziener van Kevin Valgaeren


“Het lichaam van de koetsier bleef nog even overeind staan alvorens het in elkaar stuikte en naast losgeslagen hoofd op de grond viel.”

In de pastorie van Borley komen duistere krachten weer tot leven
De executie van een jonge zuster en een jonge pater in de 16de eeuw betekent het
ontstaan van de legende van Borley: een klein dorp in het zuidoosten van Engeland. Op het einde van de 19de eeuw laat dominee Henry Bull er een pastorie bouwen op de fundamenten van een oud klooster. Het is het begin van een reeks onverklaarbare gebeurtenissen en waarnemingen.
Londen, 2007. David Mayfair is een roekeloze jongeman met een duistere gave: hij kan voorbij het leven kijken en de dood observeren. Na het overlijden van zijn ouders wordt hij geadopteerd door zijn oom Dorian Walpole en verhuist hij van de Belgische provinciestad Turnhout naar de Engelse metropool Londen. Onder het strenge mentorschap van zijn oom ontwikkelt hij zich tot een Ziener. Er is slechts één probleem: David Mayfair kent geen angst.
Wanneer een anonieme briefschrijver de Ziener vraagt om de moord op twee tienermeisjes te onderzoeken, vertrekt hij tegen de wil van Dorian naar het mysterieuze Borley. Maar al snel blijkt dat Borley zijn duistere geheimen niet zomaar prijs zal geven.
Stap voor stap leert de Ziener wat echte angst is, zeker wanneer duidelijk wordt dat zijn aanwezigheid in Borley geen toeval is.
De Ziener is een verbluffende en ijzingwekkende thriller, die gebaseerd werd op historische feiten.
Het verhaal begint in 1538 waar je het (liefdes) verhaal leest van Valeth en Mary. Dit is, zoals het begin van de meeste thrillers, het begin van de “problemen”.
Daarna ga je gelijk door naar 2007 waar je kennis maakt met David. Ook daar splits het verhaal zich in tweeën. David in zijn jongere jaren en David zoals hij nu is. Dit wordt mooi in het verhaal verweven, zodat je een beetje het idee krijgt hoe David zich ontwikkeld als een Ziener en wat dat betekend voor zijn toekomst.

Ook in dit boek moest ik weer even wennen aan het taalgebruik (als in oude woorden) maar dat heeft maar twee of drie bladzijdes nodig en dan zit je meteen in het verhaal. Kevin weet het verhaal zo op papier te zetten dat je je ook daadwerkelijk waant in 1538 en het leven van David. Dit vind ik persoonlijk heel knap, niet veel auteurs weten je niet zo in het verhaal te zuigen als Kevin dat doet.
Het verhaal houd je bezig, of je nu wil of niet. Je hebt eigenlijk geen andere keus dan lezen… Blijven lezen.
Het verhaal zelf zit goed in elkaar en alle lijntjes zijn mooi verbonden aan het eind. Ook al is het een open eind, het hoeft niet vervolgd te worden zeg maar.
Er gebeuren veel dingen in het boek die ik niet zag aankomen. Het verhaal loopt soepel, vlot en beelden. Het middenstuk zakte voor mij een beetje in maar niet zo erg dat ik ertegen aan het lezen was. Het einde maakte het voor mij dan ook weer ruimschoots goed. Ook al was het niet wat ik er van gedacht had en ik weet ook niet zo goed hoe ik het einde precies moet vinden. Ik ga niet in details treden, want ik wil dat verassingselement niet verwoesten.
Het einde is wel een einde waar je van moet houden. Het gehele verhaal is zo prachtig neergezet, dat je het bijna zou geloven! (Ook al benadrukt Kevin in zijn nawoord duidelijk dat het een fictief verhaal is.)
Als je geen liefhebber bent van geesten (of spekters in het boek genoemd) en\ of onverklaarbare gebeurtenissen zal het boek je ook niet trekken, ondanks dat Kevin prachtig schrijft.
Hou je er wel van, dan zou ik je hem zeker aanraden! Je zal ongetwijfeld tot diep in de nacht blijven lezen, al staan je ogen schots en scheef in je hoofd.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: JA JA JA JA JA JA JA JA !!!!  (Kevin, je hebt er een fan bij!)
Zal ik dit boek aanraden?: JA JA JA JA JA JA JA !!!!!!! (Behalve als je niet van geesten houdt!)
Komt dit boek bij mij in de boekenkast?: JA JA JA JA JA.
( In mijn boekenkast staan (voor mij) de pareltjes, de crème de la crème, de boeken die mij heeft weten te verassen, vast te houden en nog dagenlang te teisteren.)
Ik geef dit boek 4,5 kraaien. Dit omdat het laatste element waar ik het overhad voor mij iets wat afbreuk deed aan het verhaal. Maar dat maakt het verhaal niet minder mooi. (Maar ik moet eerlijk zijn, al had ik het boek graag 4,8 kraai gegeven maar dat mag dan weer niet.)

Tamara

“ Er is een ongeschreven wet die stelt dat het ten strengste verboden is om een letterverslaafde te storen tijdens het lezen.”



Geen opmerkingen:

Een reactie posten