Doodsangst van Peter James

Wat vond ik van de cover ?

2 vrouwenvoeten in een badkuip, bijzonder ... het zegt niet echt veel, het is een beetje een bizarrre cover, maar wel mooi, en deze cover past perfect in het rijtje van de andere boeken rond Roy Grace en de zijnen.

Wat verwacht ik van tevoren ?

Ik ben sowieso fan van Peter James en Roy Grace. De vorige 3 boeken heb ik recht na elkaar gelezen; deze liepen quasi naadloos in mekaar over. Dat is ondertussen alweer ruim een half jaar geleden, dus ik hoop dat ik de draad gewoon kan oppakken en me weer in een goed boek kan onderdompelen. Verder hoop ik uiteraard dat de cliffhanger / teaser van ‘dodelijke affaire’ verder wordt uitgewerkt.

Mijn recensie :

En ja hoor, ook dit keer neemt Peter James de draad weer op en vervolgt in ‘Doodsangst’ het leven van Roy Grace daar waar ‘Dodelijke affaire’ ons had achtergelaten. Ondanks een tijdspanne van een goed half jaar en zo’n 30 boeken tussen in, lijkt het wel of Roy Grace nooit is weggeweest. In een melige bui zou je bijna durven stellen dat het boek vertrouwd aanvoelt, en zelfs een beetje als thuiskomen.

       "Als je niet op de rand leefde, nam je te veel ruimte in. En als je wel op het randje leefde, kreeg je wel de hoogtepunten mee, maar dat was ook de plek waar de shit het hardst toesloeg. Zo hard dat het pijn deed."

En toch is ‘Doodsangst’ naar mijn gevoel anders dan de voorgaande boeken rond Roy Grace, meestal begint het boek met een aantal verschillende lijnen die stilaan naar elkaar toegroeien, dit keer is er één duidelijk verhaal dat – hoewel het simpel lijkt – zich hoe langer hoe complexer ontvouwt. Dit alles zonder dat het verhaal onnodig ingewikkeld wordt.

Ook anders dit keer, is het feit dat Roy’s vaste ‘sidekicks’ Norman en vooral Glenn dit keer minder aanwezig zijn en zelfs maar vanaf het tweede deel van het boek meer in beeld beginnen komen; anders dan anders dus, maar daarom niet minder goed of aangenaam om lezen.

Wel zoals in de vorige boeken wordt er aandacht besteed aan het privéleven ‘onze’ Roy en ook hier ontplooit zich één en ander wat misschien wel eens tot verhaallijnen voor volgende boeken zou kunnen ontwikkelen. En ja hoor, ook personages uit vorige boeken komen weer voorbij en nemen alvast een optie op een rolletje in één van de volgende boeken rond Roy Grace.

 "Het leven breekt ons allemaal, maar naderhand zijn sommigen sterk op de gebroken plekken."

Wat het plot betreft, ben ik aangenaam verrast door de ontwikkelingen doorheen het boek, en na het opvoeren van een vrij onverwachte hoofdverdachte, wat zorgt voor een mooie twist en een zekere nieuwsgierigheid naar de finale ontknoping.

"Je kon de smerigheid afspoelen, de geur wegwassen. En als je mentaal sterk genoeg was, kon je de herinnering wegspoelen."

Eindconclusie : ‘Doodsangst’ is een mooi vervolg in de reeks rond Roy Grace, goed opgebouwd, met fijn uitgewerkte personages en een rode draad doorheen de boeken die je steeds opnieuw doet verlangen naar een vervolg J Ik kijk alvast halsreikend uit naar de volgende !

Mijn score voor ‘Doodsangst’ : 5 kraaien !!

Karin