De tragische eindes van Boris Bastarache

Boris is elf jaar en het dorp waar hij woont is door de Duitsers bezet. Elke dag komt het vriendengroepje van Boris bijelkaar en spelen ze verzetje. Ze proberen de Duitsers dwars te zitten, maar worden op een dag ook betrapt bij het proberen de spoorlijn te saboteren. Het loopt met een sisser af. Dan bedenkt Boris een geniaal plan, vindt hijzelf. Echter hier gaat iets gigantisch mis en dit is de opmaak tot alle andere bizarre gevolgen cq situaties in de verre toekomst.


Vanaf zijn jonge jaren lijkt zijn leven verweven met Leo. De andere vriendjes van toen verdwijnen van het toneel tot dat ze later bij terugkeer naar het dorp weer even in beeld komen. Zo kan Boris studeren op kosten van Leo zijn vader, zodat hij Leo kan helpen bij de studie. Hij leert daar  het echte leven kennen. Vooral de meisjes, waar hij graag "eentje met slanke benen en een vernuftig wit gezichtje wil".
Zo leert hij op een dag de liefde van zijn leven kennen, maar door zijn grote geheim komt er een bijzondere wijze een letterlijk einde aan deze liefde.
Dan trouwt hij en wordt door in het bedrijf van zijn schoonvader te starten een rijk man. Leo verdwijnt trouwens nu ook nooit heel ver uit het leven van Boris. En zorgt voor ongemakkelijke situaties.
Na pagina 130 komen er opeens stukken van politierapporten tussen de hoofdstukken door en denk je van waar gaat dit heen. Het zorgt voor een mooi afgerond, goed bedacht origineel en onverwacht einde.

Ik hou zo van de schrijfstijl van deze Koen Strobbe! Mooie filmische beelden vullen het verhaal en de veelvuldige gebruikte Franse woorden irriteren niet, maar geven juist meer kleur aan het verhaal. Valt bij Koen Strobbe voorheen altijd de term van Tarantino, dit keer vind ik het een ander soort verhaal. Echter wel een waanzinnig verhaal over een psychopaat die zo gek is als een deur. Voor de hele buitenwereld zit deze gekte verborgen onder een mooi charmant omhulsel. Koen Strobbe neemt je mee in het denken en doen van deze Boris. En, wat heel bijzonder is,  je kan deze Boris nog begrijpen ook. Dat het ene na het andere slachtoffer, als dominostenen lijken te vallen in het verhaal, kan je je voorstellen.  Nadat  ooit de eerste stap in de oorlog was gezet en zijn grote liefde verdween, kan hij bijna niet meer anders. Bizar bedenk je je hoe  je een psychopaat begint te begrijpen en nog bijna medelijden met deze gestoorde Boris gaat krijgen. Fascinerend!


De tragische eindes van Boris Bastarache is een boek met enorm veel onderhuidse spanning zoals een echt goede psychologische spannende roman behoort hebben. Het is absoluut -gelukkig niet zeg ik dan- geen mannen actieboek. Maar een boek waar je zelf meedenkt en je verbaast, maar ook heel vaak een grote grijns op je gezicht getoverd krijgt. Of zegt dat nu iets over mijn eigen psychopatische kantjes? De titel had mij trouwens bij de start iets in verwarring gebracht, maar was dus anders bedoeld dan het leek. Na het lezen, is het juist een perfecte titel.
Ik heb het boek bijna in 1 ruk uitgelezen. Het viel slecht weg te leggen. Probleem daarvan is alleen dat het nu weer wachten is op boek vier. Verdorie..

Ik geef dit boek 4,5 kraai
Ink