De verdwijning van Adele Bedeau van Graeme Macrae Burnet

“Hij gooide een paar scheppen aarde over zijn plas braaksel en liep langzaam naar achteren, zonder een blik van Juliettes ontzielde lichaam te kunnen losmaken.”

Manfred Baumann is een eenling: sociaal onhandig en altijd slecht op zijn gemak. Hij brengt zijn avonden in stilte drinkend door in een rustige bistro in de kleine Franse stad Saint-Louis. Nauwgezet houdt hij Adèle Bedeau in de gaten, tot zij op een dag van de aardbodem verdwijnt. Georgi Gorski - een detective die gekweld wordt door zijn onvermogen om zijn eerste misdaad op te lossen - krijgt de zaak toegewezen. Het onderzoek doet Manfreds wereld op zijn grondvesten schudden en dwingt hem om geheimen uit zijn verleden onder ogen te zien.

De verdwijning van Adèle Bedeau is een literaire misdaadroman met als kern het psychologische portret van een buitenstaander die door zijn eigen verbeelding tot het uiterste wordt gedreven.

Dit boek gaar over Manfred. Manfred is een aparte man en tijdens het lezen merk je steeds meer hoe raar zijn gedachtegang wel niet is. Het boek gaat eigenlijk mondjesmaat maar over de Adèle en is eigenlijk meer een voorstelrondje van zowel Manfred als de inspecteur Gorski die het onderzoek leidt. De auteur neemt je mee in het dagelijks leven van Manfred en verteld tot in den treure hoe Manfred zijn was doet en in de droger doet. Eigenlijk kom je na ruim de helft van het boek tot de conclusie dat het boek beter “Het leven van Manfred” kon heten.

Er is gebruik gemaakt van rare zins opbouw. Zoals “ Maar Gorski achtte het niet kies om dit detail openbaar te maken.” Ook vreemde woorden als: dociel, geciseleerde, bewierookt en versjteerde zijn niet echt woorden die je hoort tijdens je koffiepauze. Daarmee haalde de auteur voor mij de gehele vaart uit het boek. Zover je van een vaart kan spreken, want het gehele verhaal is droog en weinig spanning. Qua sex is dit het enige wat aan spanning te voorschijn komt. Maar ook dat is vrij banaal neergezet. Zo gaat Manfred 1x in de week naar de hoeren en hij “bestijgt” ze met de kleren aan.

Voor mij was het echt een beetje een waardeloos verhaal. Ik heb het echt met hangen en wurgen uitgelezen. En dat dit boek de winnaar is van de VN- thriller van het jaar 2017 heeft gewonnen is voor mij echt een heel groot raadsel.

Het einde was al net zo apart als het gehele boek. Je leest als lezer dat er iets ernstigs is gebeurd op het perron, maar je weet niet wie of wat er was gebeurd. Hetzelfde met Adèle. Wat is er met haar gebeurt?

Komt dit boek in mijn kast?: NEE!!!!

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: NEEEEEEE!!!

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: NEEEE!!

Dit boek krijgt echt maar 1 kraai van mij. Echt een standje:  Zonde van je tijd.

Tamara