Titel : Het meisje in het ijs
Auteur : Robert Bryndza
Uitgeverij : Meulenhoff Boekerij B.V.
ISBN : 978 90 2258 202 2
Robert Bryndza was in de Nederlandstalige
boekenwereld een totaal onbekende tot ‘Het meisje in het ijs’ vertaald
werd. Er klonk een startschot van
jewelste en de hype kon beginnen. Voldoet
dit boek wel aan al die hoge verwachtingen ?
Het verhaal kent alvast een vrij goede
start. Beter alvast dan de cover, want
die is niet bijster aantrekkelijk. De
rode letters vloeken een beetje met het blauwachtige ijs waarin een meisje
verzonken ligt.
Andrea, dochter van de rijke familie
Douglas-Brown, wordt dood teruggevonden aan het Horniman Museum. Versmolten in ijs. Ze had alles wat ze wou, was verloofd met
zakenman Giles Osborne en genoot volop van het leven. De kordate Erika Foster wordt op de zaak
gezet en al vlug blijkt dat er zaken gaande zijn waar de familie geen weet van
had. Naarmate haar onderzoek vordert wordt
er haar meer en meer vanuit alle kanten het vuur aan haar schenen gelegd.
“Als u van onderwerp wilt veranderen, kies dan een
minder achterlijke vraag. U lijkt me
verre van achterlijk.”
‘Het meisje in het ijs’ is een thriller die iets minder toegankelijk
lijkt voor een groot publiek. Bryndza
legt bij dit eerste boek voornamelijk de nadruk bij de werking van het
politieteam en de relatie tussen politie-media-publiek.
Bij momenten krijg je soms het gevoel dat de moord meer naar de
bodem zinkt en het team meer de bovenhand krijgt in het gehele verhaal. De auteur gooit met zeer veel clichés, maar
verrassend genoeg werkte dit niet storend.
Iets wat mijn inziens te wijten is aan zijn gebruik van vlotte, pittige
dialogen. De korte hoofdstukken en
makkelijke zinnen maken de leesbaarheid compleet. Er komt zeer weinig poespas aan bod op vlak
van beschrijvingen. Nee, de schrijver
steekt veel meer werk in Foster en haar collega’s. Mij kwam het over alsof Bryndza een stevige
basis creëert voor de komende delen rond Erika Foster. Het is een dame met serieus wat pit, iemand
die haar eigen principes stevig hanteert en niet wil afwijken van wat er haar
pad kruist … kortom een pitbull die weigert los te laten ! Over
het verleden van wordt deels al wat losgelaten, er werd meer gewerkt aan haar
karakter. Tja, ik geef toe het is stereotyperend
werk van de bovenste plank : een gewiekste inspecteur Foster, een razende
bullebak van een commissaris, een slome brigadier, … Maar desondanks zorgt het wel voor de nodige sfeer. Erika is een vrouwen met (sorry) ballen aan
haar lijf en dat, beste lezers, is dè troef van de serie. Misschien omdat ik zelf nogal een doordrijver
ben, alleszins mijn hart heeft ze volledig gestolen. Haar vurig temperament deed me af toe denken
aan Rani Diaz gekend van de thrillers van de Vlaamse Sterre Carron.
Geen gruwelijke moorden of bezoekjes bij de patholoog die tot in de
puntjes beschreven worden. Wel weet
Robert Bryndza op de juiste timing actie toe te voegen die zeker niet onmisbaar
is, want naast de koppigheid van het hoofdpersonage zijn ook de enkele
actiescènes de steunpilaren van het verhaal.
Deze eerste in de Erika Foster-serie krijgt van mij alvast een
verdiende 4 sterren
Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten