Zucht! De strijd tegen de kilo’s duurt voort. Ik voel me onderhand een enorm bedreven jojo als ik weer eens mistroostig naar de weegschaal staar. De kilo’s die ik paar weken geleden was kwijtgeraakt, hebben me op onverklaarbare wijze weer gevonden.Alle verontschuldigingen zijn inmiddels de revue gepasseerd: Ik ben lang, dus het valt niet zo op. Wel dus. Ik heb een zittend beroep, dus tja … weinig beweging, hè. Haal je kont dan eens van die stoel af en ga sporten. Na een dag (zittend) werken? Man, man ik moet er niet aan denken.
Gestopt met roken. Dat is de ultieme reden om hier en daar een paar pondjes te verzamelen. Gestopt. Dat is dan wel een feit. Tegenwoordig lurk ik aan zo’n zuigstok, slobberstaaf, ik hijs aan een nepsigaret. Met een smaakje, dat wel en ondertussen een expert geworden op het gebied van E-liquids, coils en clearomizers.
Koolhydraten, dat zijn de boosdoeners volgens de dieetgoeroe’s. Goede en slechte, snelle en langzame. Zelfs koolhydraten komen in soorten en maten. Even kort door de bocht, koolhydraten zijn suiker en van suiker wordt je dik.
Proberen dan maar. Een koolhydraatarm dieet. Niet weg te krijgen dus. Recepten waar de gemiddelde koolhydraatweigeraar helemaal lyrisch van is, vind ik maar een misselijkmakend hoopje groentesmurrie op mijn bord. Mayonaise, dat mag wel. Het tekort aan die draadjes moet gecompenseerd worden met wat vettigheid. Ook beter voor de dagelijkse stoelgang. Oh shit, ik dwaal weer af. Dus … zie maar eens een hap koolblaadjes lekker te krijgen met een klodder mayo.
Kortom, mijn relatie met lijnen is miserabel. Ik hou nu eenmaal van lekker eten. En niet van die miezerige hapjes, waarbij het grootste deel van een bord nog zichtbaar is. De komende maanden zullen weer een strijd worden. Stamppotten met rookworst, hachee en erwtensoep waarin de lepel rechtop blijft staan.
Iets wat de gemoederen de laatste weken ook flink heeft beziggehouden zijn de jodiumpillen. Wij, mijn man en ik, krijgen ze niet. Niet meer relevant denk ik. Te oud, geen nut meer voor de overgebleven maatschappij, mocht het zover komen dat alle min veertigers massaal de pillen achterover moet slaan.
Misschien wordt het tijd dat ik mij eens ga verdiepen in de zwarte markt van de jodiumpillen. Denk eens aan al die veertig plussers die smachten naar een pil.
Wat ik me dan afvraag; Als deze Big Bang Theory waarheid wordt en we allemaal als de schemering is ingevallen geen lamp meer aan hoeven te doen – denk eens aan de besparing – omdat we zelf licht geven. Zou zo’n pilletje dan echt werken?
Ach, wat maakt het ook uit. Tegen die tijd zit ik te oud, maar smerig rijk en ver uit de buurt van een potentiële rampkerncentrale te genieten van een portie koolhydraten.
Liefs,
Karin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten