zondag 19 maart 2017

Tromgeroffel....

Hopla, mijn derde blog alweer! Deze keer zit daar een heel tof nieuwtje in verpakt. Ja, ik vind het ontzettend leuk! Hopelijk jullie ook.
Een boek schrijven doe je moederziel alleen, wordt altijd gezegd.
Nou nee. Soms niet, lieve mensen en dat is dan een keuze die je maakt. Er komt iets op je pad, een gesprek leidt zomaar ergens naartoe, mij om het even wat, als iets goed voelt pak je dat met twee handen aan.
We schrijven 2011. Al eventjes geleden. Maar in dat jaar werd door een collega-auteur gevraagd hoe ik er tegenover stond om samen een thriller te schrijven. Nou, wauw, leuk, te gek! Vol moed begonnen we en vrij vlot hadden we aardig wat hoofdstukken en ideetjes in een Word bestand staan. We noemden het: ons project.
Nu hoor ik je denken: ik heb helemaal geen thriller zien verschijnen van jou en iemand anders?
Dat klopt. Want:
Ik had het destijds gierend druk met mijn eerste boekenkind: Jeremy Jago. Als je mijn allereerste blog op Thrillerlezers hebt gelezen, weet je wat een moeite en tijd hij heeft gekost. Met liefde hoor, absoluut! Na tijden worstelen, veel geld uitgeven door alles zelf te doen, het geloof hebben in wat je doet (mede door het enthousiasme van de uitgever die de reeks overnam) was er geen ruimte voor iets anders. Ik was in 2011 ook nog eens heel bedrijvig om de VT-reeks leven in te blazen. En o ja, de thriller In onschuld was er ook nog. Nou ja, het begin daarvan dan. Ook de andere auteur (naam volgt nog, niet stiekem scrollen) had het beredruk met eigen boeken en projecten. De tijd voor onze samenwerking was gewoon nog niet rijp. Het enthousiasme bleef. Ooit zouden we het weer oppakken.
Kortom: wat in het vat zit verzuurt niet.
We racen naar 2017. Dat kan, want de tijd vliegt, zoals we allemaal verdomd goed weten. Hoe sta ik er voor? Jeremy Jago is volledig afgerond, deel 4 van de VT-reeks is zo goed als klaar om in november het daglicht te zien. 13 april verschijnt, joepie de poepie, In onschuld. VT5 mag alle aandacht krijgen, maar kan ook best eventjes wachten. Ik denk plotseling aan die samenwerking in 2011 en verdomd, de andere auteur blijkbaar ook, want ik ontving een berichtje. Of ik het zag zitten ons project weer op te pakken. Het moest toch gewoon zo zijn dat we in dezelfde week beiden hetzelfde dachten? Toeval bestaat niet, hoe vaak ik ook beweer dat ‘iets’ zo stomtoevallig is.
We zijn dus weer begonnen! En o boy, wat wordt het retespannend! Onze ideeën sluiten naadloos op elkaar aan, het verhaal krijgt vorm, de wereld is niet lief en aardig, mensen ook niet en daar krijg je dus spannende thrillers door. Je kunt niet met iedereen samenwerken, maar schrijven is een proces dat veel denkwerk met zich meeneemt. Ik houd van sparren, dus dat zit dan meteen al goed. Toevallig houd ik van de boeken van deze auteur, van de fantasie en de schrijfstijl. Nou, dat scheelt, want anders was dit hele fijne project gedoemd te mislukken. Uiteraard ga ik er gemakshalve van uit dat het andersom net zo is. We kunnen beiden tegen kritiek, zijn geen betweters, luisteren naar elkaar. Steken elkaar aan en vullen elkaar aan als een jarenlang getrouwd stel. Dan zit het dus met samen een thriller schrijven wel snor.
Ja mens, vertel nu dan eindelijk eens om wie het gaat! Dat geouweneel. Goed, komt ie!
Zijn (ja, het is een man!) futuristische thriller Gebroken geheugen was genomineerd voor de Harland Award (beste fantasyboek van 2015) en kreeg een eervolle vermelding voor buitengewone originaliteit. Zijn volgende boek, Eden, werd genomineerd voor een Bastaard Fantasy Award.
Tromgeroffel…………
Ik heb het over J. Sharpe, pseudoniem van Joris van Leeuwen, auteur van diverse mysterieuze thrillers en fantasyboeken. De Stephen King fanclub loopt behoorlijk met hem weg, vele lezers trouwens ook. Dus ben ik blij met de samenwerking tussen een man die ik al jaren ‘maatje’ noem en mezelf? Met wie ik zulke gave plots verzin? Hell yeah!
Voorlopig zitten we nog wel even onder de pannen hoor, maar als je ooit een spetterende cover voorbij ziet komen met daarop: Sharpe & Skaye? Dat zijn wij 😉

Geen opmerkingen:

Een reactie posten