Titel: Troebel waterSchrijver: Belinda Aebi
Datum uitgave: januari 2017
Uitgeverij: Manteau
Achterflap:
Belinda Aebi snijdt een nieuw hoofdstuk aan in
haar carrière. In de afgelopen vijf jaar schreef ze zeven misdaadromans in de
reeks rond de Gentse onderzoeksrechter Maud Gelderman, die tijdelijk on hold
wordt gezet. Troebel water is een
originele stand-alone, waarin liefhebbers van spannende romans op hun wenken
bediend worden met sublieme plottwists.
Kraanbestuurder Jos houdt van zijn vak en hij houdt van de Schelde. Elke dag sluit hij ritueel af door vijf minuten met een verrekijker op te gaan in het ongeëvenaarde landschap waarin hij dagelijks werkt. Tot hij op een dag 'iets' opmerkt in het water. Een lijk... Wat volgt is een bizar onderzoek waarin alle sporen maar in één richting gaan: die van een doodlopend straatje. Alles wijst op een tragisch ongeval. Of niet?
Samenvatting:
Kraanbestuurder Jos houdt van zijn vak en hij houdt van de Schelde. Elke dag sluit hij ritueel af door vijf minuten met een verrekijker op te gaan in het ongeëvenaarde landschap waarin hij dagelijks werkt. Tot hij op een dag 'iets' opmerkt in het water. Een lijk... Wat volgt is een bizar onderzoek waarin alle sporen maar in één richting gaan: die van een doodlopend straatje. Alles wijst op een tragisch ongeval. Of niet?
Samenvatting:
Eindelijk weer eens een mooie opening in een
thriller in plaats van het geijkte, zoals martelende of ‘gewoon’ moordende
gekken; een verhaal dat begint met het overlijden van een geliefde.
Dan gaan we in het verhaal al snel drie jaar later en dan weer een paar maanden eerder. We springen nogal in de tijd, waarbij je even denkt dat dit wel heel erg opletten gaat worden, maar dat snel heen en weer springen verdwijnt al snel.
De grootste kracht van Aebi blijkt al snel in het boek: ze zet fantastisch, met haar fijne stijl van schrijven, personages en sfeer neer. Het bevalt mij zeer. Mooie sfeertekeningen van een arbeider (kraanman) aan het werk in de haven met zijn fantasieën over wat hij allemaal ziet hoog in de lucht als hij de bevolking en omgeving bekijkt. Een heerlijke schetsende manier van schrijven zit in het hele boek.
Elke werkdag verblijf ik in de mooiste hotelkamer ter wereld. Ze hangt veertig meter boven de grond. en ze is slechts een zakdoek groot. Er staat geen bed en er is ook geen toilet of badkamer. Toch is ze de volle vijf sterren waard. Eigenlijk is het een hok met ramen. Een soort van aquarium in de lucht.
Het verhaal wordt verteld door kraanman Jos. Vanuit de ik-persoon vertelt Jos zijn beschouwingen over de mensen die hij uit zijn kraan op vele meters hoogte waarneemt. Niks ontgaat hem: van de man met zijn witte hondje die op precieze plekken zijn behoeftes doet tot de bewoners in de grote flat waar hij binnen kan kijken.
Op een dag ziet hij een lijk in de Schelde die, bij nader onderzoek, een bekende blijkt te zijn.
Dan verschijnen er meerdere personen op het toneel: Rik van Raemdonck, commissaris lokale recherche bezig met zijn laatste dienstjaar, Eddie de politicus, Fons en Jos zijn kaartvrienden, die wekelijks bij elkaar komen. De vrouw in het water, gevonden door Jos, blijkt de minnares van Eddie te zijn. Het onderzoek wordt geleid door Rik.
Iedereen lijkt een eigen agenda te hebben. Hoe ver ga je om iemand te beschermen en welke invloed heeft dat op onderlinge verhoudingen?
Mening:
Een sterke misdaadroman van het betere soort. De meeste misdaadromans vind ik al snel wat simpel en eentonig. Dit Troebel water intrigeert met de beschouwingen van de kraanman. Opvallend is de schrijfstijl die op een simpel lijkende en zeer toegankelijke manier is neergezet.
Dan gaan we in het verhaal al snel drie jaar later en dan weer een paar maanden eerder. We springen nogal in de tijd, waarbij je even denkt dat dit wel heel erg opletten gaat worden, maar dat snel heen en weer springen verdwijnt al snel.
De grootste kracht van Aebi blijkt al snel in het boek: ze zet fantastisch, met haar fijne stijl van schrijven, personages en sfeer neer. Het bevalt mij zeer. Mooie sfeertekeningen van een arbeider (kraanman) aan het werk in de haven met zijn fantasieën over wat hij allemaal ziet hoog in de lucht als hij de bevolking en omgeving bekijkt. Een heerlijke schetsende manier van schrijven zit in het hele boek.
Elke werkdag verblijf ik in de mooiste hotelkamer ter wereld. Ze hangt veertig meter boven de grond. en ze is slechts een zakdoek groot. Er staat geen bed en er is ook geen toilet of badkamer. Toch is ze de volle vijf sterren waard. Eigenlijk is het een hok met ramen. Een soort van aquarium in de lucht.
Het verhaal wordt verteld door kraanman Jos. Vanuit de ik-persoon vertelt Jos zijn beschouwingen over de mensen die hij uit zijn kraan op vele meters hoogte waarneemt. Niks ontgaat hem: van de man met zijn witte hondje die op precieze plekken zijn behoeftes doet tot de bewoners in de grote flat waar hij binnen kan kijken.
Op een dag ziet hij een lijk in de Schelde die, bij nader onderzoek, een bekende blijkt te zijn.
Dan verschijnen er meerdere personen op het toneel: Rik van Raemdonck, commissaris lokale recherche bezig met zijn laatste dienstjaar, Eddie de politicus, Fons en Jos zijn kaartvrienden, die wekelijks bij elkaar komen. De vrouw in het water, gevonden door Jos, blijkt de minnares van Eddie te zijn. Het onderzoek wordt geleid door Rik.
Iedereen lijkt een eigen agenda te hebben. Hoe ver ga je om iemand te beschermen en welke invloed heeft dat op onderlinge verhoudingen?
Mening:
Een sterke misdaadroman van het betere soort. De meeste misdaadromans vind ik al snel wat simpel en eentonig. Dit Troebel water intrigeert met de beschouwingen van de kraanman. Opvallend is de schrijfstijl die op een simpel lijkende en zeer toegankelijke manier is neergezet.
Belinda Aebi’s boeken draaien om het
onderzoek, de dader, het slachtoffer en het dagelijkse leven van alle voorkomende
personages. En als je even geen grove uitgebreide moorden tot je wilt nemen kan
dit boek even een verademing zijn tussen de heftige thrillers.
Hoe Aebi tegen het einde van het boek het einde van een van de hoofdpersonen beschrijft is zeer ontroerend. En de laatste bladzijde eindig ik met een glimlach op mijn gezicht.
Plot 4
Schrijfstijl 4
Leesplezier 4
Psycholoog 4
Spanning 3
Originaliteit 4
Hoe Aebi tegen het einde van het boek het einde van een van de hoofdpersonen beschrijft is zeer ontroerend. En de laatste bladzijde eindig ik met een glimlach op mijn gezicht.
Plot 4
Schrijfstijl 4
Leesplezier 4
Psycholoog 4
Spanning 3
Originaliteit 4
Vier sterren voor Troebel water.
Ink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten