Moordwijven bezetten Tillietown

De Moordwijven in Tilburg

De Moordwijven gingen Gianotten Mutsaers in Tilburg opvrolijken met hun aanwezigheid en dat was een mooie gelegenheid voor het management van Thrillerlezers om weer eens samen op pad te gaan. Dat was namelijk al weer veel te lang geleden. Ik moest eerst even mijn TomTom afstoffen, want die zou ik wel nodig hebben. Meestal kan ik de navigatie met de daaromheen gebouwde auto van de echtgenoot wel meenemen, maar die had nu zoiets van ‘misschien is het wel goed als je die van jezelf weer eens laat rijden, gezien het gedoe met die accu van de laatste tijd’. Oh ja, dat is wel een idee. Maar dat betekende dus dat de TomTom afgestoft moest worden, want in het bouwjaar van mijn koekblik bestond er nog niet echt zoiets als ingebouwde navigatie. Breda kan ik met mijn ogen dicht vinden, maar Tilburg is een ander verhaal. Dat is wel een jaar of 20 plus geleden dat ik daar geweest ben maar dat zou mijn ietwat gedateerde TomTom wel kunnen vinden dacht ik zo.

Ink opgehaald en hup, richting Tilburg. So far, so good. Veel kletsen tijdens het rijden is niet altijd even handig, want je mist wel eens een afslagje hier of daar en een TomTom die eigenlijk beter in de la had kunnen blijven liggen helpt ook niet echt, maar ach, uiteindelijk kom je er wel.

De eerste stop was de bibliotheek in Tilburg, want ‘nee in Gianotten kun je echt niet plassen’ volgens Ink en aangezien ik een zeikwijf ben, zou dat wel eens voor problemen kunnen zorgen… Daarna snel naar Gianotten. Een prachtige, ruime boekwinkel en in het midden een kleine verhoging waar de Moordwijven al snel plaats namen.

Ingrid Oonincx, Marlen Beek-Visser, Anja Feliers en Isa Maron stellen zich kort even voor en na dit voorstelrondje gaan de dames elkaar interviewen. En wat kom je dan zoal te weten in dit vragenuurtje?

Isa is toch wel een beetje in een zwart gat gevallen na Eindspel. Ze krijgt nu regelmatig de vraag van lezers om vooral meer over Kyra en Maud te schrijven. Het is ontzettend leuk dat de personages zo zijn gaan leven bij anderen in plaats van enkel en alleen in haar hoofd. Ze gaat er eens heel hard en diep over nadenken of ze verder gaat met Kyra en Maud.

Bijna elk Moordwijf geeft antwoord op de vraag: ‘welk boek van jou moeten we absoluut lezen en waarom?’. Een moeilijke vraag vindt Anja, commercieel gezien begin je bij een reeks natuurlijk bij het begin, maar als ze zelf zou moeten kiezen, dan geldt voor haar ‘Vergeet me niet’, daar had zij tijdens het schrijven het meest voeling mee. Marlen vindt het ook lastig, zeker gezien het feit dat op die dag ‘Meesterdeal’ nog niet te krijgen is en alleen ‘Stem!’ in de winkel ligt, maar zij denkt dat ze met ‘Meesterdeal’ meer de nuance heeft kunnen raken en daardoor de spanning wat meer heeft kunnen opvoeren. Isa is wat wispelturiger, die vindt zelf steeds haar laatste boek haar beste, maar ja ‘moet je nu iets willen missen?’ gezien het feit dat ‘Eindspel’ het laatste deel in een serie is?

Ingrid wilde vroeger Olympisch kampioen 800 meter worden en toen actrice, muzikant. Schrijfster was iets wat pas later kwam. Ze las als kind veel en ze schreef ook al vroeger, toneelstukken vooral. Pas op haar 30^e ontdekte ze dat het schrijven echt iets was dat haar lag.

Anja krijgt haar ideeën voor haar boeken vooral door goed om je heen te kijken en de gekke dingen in de wereld op te zoeken. Als een idee eenmaal in haar hoofd zit en dan laat ze haar fantasie en haar angsten op dat idee los. Ingrid vraagt of het dan ook een soort therapie is, maar dat is niet zo, het werkt niet volgens Anja. ‘Ik ben een ontzettende bange kip’.

Marlen noemt zichzelf een ‘situationele auteur’, ze moet echt achter een laptop te zitten met haar handen aan het toetsenbord en dan begint het te stromen. Het enige andere moment dat ze met een boek bezig is, is als ze onder de douche staat, alsof haar gedachten stromen net als het water dat stroomt.

Het is wel raar dat je tegenwoordig niet meer kunt schrijven zonder internet volgens Isa. Ze heeft constant Google open bijvoorbeeld en mocht je ooit willen weten wat er met een lijk gebeurt dat twee weken dood in een kamer ligt met de rug tegen de verwarming, Isa is your woman, dat kan ze je precies vertellen; ze heeft ook anderhalve meter aan boeken met onder andere dat soort fijne naslagwerken. Ze vindt dat je goed je huiswerk moet doen als je aan het schrijven bent, maar je moet de waarheid ook weer niet te nauw volgen. Het is ook fictie natuurlijk, het hoeft niet 100% te kloppen, als de lezer het maar niet merkt…

Anja schrijft altijd ‘s nachts, na 21.00 uur krijgt ze altijd een energieboost (waarvan ze zich afvraagt waarom die niet gewoon ‘s ochtends komt) en in de rust die er dan in huis heerst, gaat ze aan de slag. Overdag is het lastiger om het schrijven te combineren met haar baan op een middelbare school. De duisternis geeft een goede sfeer voor het schrijven van een spannende scene bijvoorbeeld. Ink vraagt hoe het kan dat ze dan juist ‘s nachts schrijft, omdat ze net vertelde dat ze ook bang is in het donker, als ze in bed ligt. Het is een ander gegeven om niet in je bed te liggen in je pyjama, antwoordt Anja, dan ben je kwetsbaar. Als ze dan aan het schrijven is met een muziekje aan, lichten aan, dan is het prima. En als er dan wat is, dan kan ze altijd nog haar man uit bed halen ;-)

Isa hoeft niet per sé beroemd te worden, haar boeken wel, maar ze zou het zelf niet zo heel leuk vinden als ze overal en altijd herkend zou worden. Dat lijkt haar best akelig, je bent niet meer anoniem (‘nu kan ik gewoon in mijn joggingbroek en mijn haar alle kanten op naar de bakker en niemand die zegt ‘goh, die Isa Maron, het gaat niet goed met haar hoor’’). Haar zwager (André Kuiper) wordt altijd en overal herkend en mensen willen steeds met hem op de foto. Zeg je eens een keer nee…dan ben je meteen een arrogant onsympathiek type…. Maar ja, ze wil wel dat haar boeken beroemd worden en het een gaat niet helemaal zonder het andere.

Ingrid heeft als auteur geen voorbeeld, Isa dan weer wel een paar (o.a. Stephen King). Ingrid denkt dat het ook moeilijker is om een eigen stijl te ontwikkelen als je een groot voorbeeld hebt. Anja is druk bezig met een nieuw boek met Kathleen in de hoofdrol, er gaat ook een bundel uitkomen met drie korte verhalen met een hoofdrol voor Kathleen en ze is aan het brainstormen over een nieuw boek dat gepland staat voor het eind van 2017 en er zit een onderwerp in het boek dat nog niet eerder is be- en omschreven. Ze wilde een totaal andere invalshoek. Wij zijn nieuwsgierig!

Uit het publiek komt de vraag hoe Isa zo in het hoofd van een psychopaat kan kruipen. Nou ja, die anderhalve meter aan boeken is niet voor niets en ze zoekt ook filmpjes op YouTube op. Veel van dat soort ‘types’ zijn vaak geïnterviewd en dan valt op dat ze eigenlijk allemaal wel de schuld bij een ander neerleggen. Ted Bundy bijvoorbeeld, want tsja, als hij nooit porno had gekeken, dan was hij nooit aan het moorden geslagen. Ze heeft nooit iemand in de gevangenis opgezocht, maar ze weet ook niet of ze daar überhaupt toestemming voor zou krijgen en ze vraagt zich ook af of dat wel iets zou toevoegen.

Hoe kijk je terug op de vorige boeken, de boeken vóór de Noordzeemoorden, vraagt Ink. Ze neemt zich altijd voor om haar boeken eens tijdens de kerstvakantie ofzo te herlezen om zo haar eigen ontwikkeling te zien, maar dat komt er natuurlijk nooit van. En ze durft het ook niet zo goed. Haar beste vriendin vindt Schaduwkant haar beste boek (maar Isa weet niet of ze Eindspelal gelezen heeft). Als ze haar eigen boeken zou herlezen, dan zou ze wel wat opmerkingen voor haarzelf hebben, dan zou er wel wat roods in de kantlijn komen te staan :-)

Anja begint pas met schrijven als een idee dat zij in haar hoofd heeft ook echt een goed gevoel geeft, als ze er dag en nacht mee bezig is. Dan kunnen er nog een aantal weken of maanden overheen gaan voor ze ook echt begint met schrijven, eerst aantekeningen maken, maar het verhaal is voor 70% in haar hoofd klaar voordat ze echt aan het schrijven gaat. Haar boeken hebben altijd een aanloopje nodig, ze vindt dat de lezers eerst de personages goed moeten leren kennen. Op die manier hoopt ze dat een lezer zich meer kan inleven in een situatie waar een personage in terecht komt.

Isa vertelt dat ze de beginscène van Galgenveld al voor zich zag en het einde van Eindspel was iets wat ze gedroomd heeft, een nachtmerrie eigenlijk. Dus ze is van haar ‘fantasiebeeld naar haar nachtmerrie gaan schrijven’. Je houdt er wat rare fantasieën op na Isa…(alhoewel, het heeft een retegoede serie opgeleverd!). Ze maakt overigens wel een synopsis, alle korte en lange verhaallijnen op een rijtje en dan is het eigenlijk een invuloefening. Maar er komen af en toe ook bijvoorbeeld personages tevoorschijn, die ze eerst niet had bedacht en dat maakt het schrijven dan wel heel erg leuk en verrassend.

Ingrid is nu met haar vijfde boek bezig, weer een standalone en ze weet niet of ze ooit een serie zou willen schrijven.

De Moordwijven hebben onderling wel contact en het is qua contact een beetje hollen en stilstaan. Een chatgroepje op Facebook is ideaal, want als je dan toch achter je laptop zit, kun je tussendoor snel even wat typen. Het zijn niet alleen hoera-momentjes ‘ik heb een gave scene bedacht!’, maar ook praktische dingen over uitgevers of redacteurs en het is gewoon heel fijn om even te kunnen spiegelen.

Marlen kwam met het onderwerp voor Meesterdeal doordat het de afgelopen jaren redelijk veel in het nieuws is geweest, leraren die iets hadden met leerlingen. In haar boek geeft ze de docent ook een stem, omdat die docent niet alleen maar fout is, dus hij komt in hele korte hoofdstukjes aan het woord. Dat zijn juist de scenes waar zij heel erg tevreden over is.

Vanuit het publiek wordt gevraagd of de dames een favoriete serie hebben. Anja leest momenteel de serie van Nicci French; Harry Potter is een favoriete serie van Isa, net als Lord of the Rings of de Hongerspelen. Ingrid leest geen series, maar kijkt ze wel heel graag: The Walking Dead en die vindt ze echt geweeeldig!

En welke thrillers raden ze zelf aan, wordt gevraagd? De boeken van de Moordwijven…

Na dit vragenuurtje zit het er weer op, de dames stappen van het podium af en komen gezellig kletsen met het publiek, signeren een boek hier en daar. Anja neemt al vrij snel afscheid, want die moet nog een aardig eindje naar huis, Ingrid duikt de kroeg in en wij drinken met Isa en Marlen nog een kopje koffie, dat we nog net konden bestellen. Gezellig nog even kletsen over van alles en nog wat, zo ontzettend leuk!

We worden de boekhandel uitgeveegd, het is echt echt echt sluitingstijd en de cheffies stappen in de auto om richting Raamsdonksveer te rijden: next stop Zusje! Voor diegenen die het niet kennen…als je van tapas houdt, ga dan eens bij Zusje eten. Er zijn meerdere vestigingen in het hele land en het is zooo lekker! En het was ook nog eens heel gezellig zo met zijn tweeën :-D, moeten we vaker doen!

Miriam