Dresscode deel 2

deel 2 - door Liesbeth Rörik

Eva snelt de jonge meiden achterna en al snel ziet ze wat de oorzaak is van het gegil. De tweede oude dame staat aan de grond genageld zodra ze het toilethok uitkomt. Ook zij slaakt een gil als ze ziet wat er uit het hokje naast haar vloeit. Ze stapt haar hok weer in en ontdoet zich van haar ontbijt.

Onder de deur van het hokje ligt een spierwitte hand, een pluk haar en er stroomt een dunne stroom bloed naar het afvoerputje in het midden van de toiletruimte. Eva grijpt snel in en stuurt iedereen de toiletruimte uit. Ook zij verlaat de ruimte en belt 112. Al zittend op haar klapstoeltje, voelt ze al het bloed uit haar wangen trekken en doet ze snel haar hoofd tussen haar knieën om te voorkomen dat ze flauwvalt.

Eva schrikt op als ze een hand op haar schouder voelt. ‘Mevrouw, gaat het met u?’ Ze schudt haar hoofd en knikt naar de toiletruimte. De agente die haar aansprak, loopt snel met een collega langs haar en staat met piepende schoenzolen in de toiletruimte stil. Ze hoort wat gepraat en vervolgens lijkt de agente iemand te bellen, want ze hoort een half gesprek. Wat is er aan de hand? Wat of wie ligt daar in het middelste toilethokje?

Op het scherm van haar telefoon ziet ze allemaal WhatsApp-berichten binnen komen. Zonder het toestel te ontgrendelen kan ze een deel van de berichten lezen. Wat?!? Helmer vraagt haar wie er vermoord is op haar toilet! Terwijl zij vlak naast die ruimte zit, weet kennelijk de rest van de wereld meer over wat er aan de hand is dan zij.

Ze ziet in haar ooghoek een groep mensen aan komen. Ze wil hen tegenhouden, maar ze blijken van de technische recherche te zijn. De agenten die als eerste ter plaatse waren, komen uit de toiletruimte en blijven bij haar staan. Ze willen haar een aantal vragen stellen, maar ze blokkeert volledig. Ze weet alleen dat ze twee oude dames de toiletruimte in heeft zien gaan. De eerste vrouw was al weg toen de jonge meiden over een verdwenen portemonnee begonnen. De tweede vrouw is weggegaan toen Eva al in de toiletruimte was. Ze heeft geen idee wie de dames zijn. Het is ook haar werk niet, ze hoeft alleen maar de toiletten schoon te houden. Inmiddels is haar baas gearriveerd, die geërgerd laat weten, dat hij als eerste op de hoogte gebracht had moeten worden. Ze hoort allemaal stemmen door elkaar, haar oren beginnen te suizen, ze voelt dat ze wankelt op haar benen. Alles begint te tollen en voor ze het weet, ligt ze op de grond en wordt alles zwart voor haar ogen.

*****

´Leida, wat is er met jou? Ik dacht dat je al terug was naar de rest van de groep, dus ik was al weggegaan. Je bent helemaal bleek. Voel je je wel goed?’ Joke voelt zich meteen rot nu ze ziet dat Leida er zo geschokt uit ziet. Ze had dus toch moeten wachten bij de toiletten, maar ze voelde zich niet op haar gemak door die meidengroep die daar stond. Ze hoopte dat Leida al naar de groep was gegaan, maar dat was dus niet het geval.

‘Heb jij niets gezien, Joke? Ik kwam uit het hokje omdat er gegild werd en zag daar die hand. Ik werd meteen zo ziek. Heb jij dat bloed niet zien stromen?’ Nu was het de beurt van Joke om geschokt te zijn. Ze had niets gezien, was na het handen wassen meteen weggelopen. Suus komt aangelopen met een serieus gezicht. ‘Hebben jullie het al gehoord? We moeten allemaal binnen blijven, want er is een auteur vermoordgevonden op een damestoilet.’

Leida buigt zich voorover boven de prullenbak en leegt voor de tweede keer haar maag. Wie is die auteur van wie zij het bloed heeft zien stromen?