Het
is bijna gebeurd. Masterplan staat op het punt om naar de drukker te
worden verzonden. Vorige week kreeg ik de proefdruk in handen en de
week ervoor mocht ik de cover al bekend maken.
Ik
had hem maanden geleden, tijdens onze vakantie in Amerika voor het
eerst al eens gezien. De uitgever had me een WhatsApp gestuurd
waardoor ik ineens hals over kop op zoek moest naar een goede
wifi-verbinding. Een paar minuten later hingen we met z’n vieren om
een piepkleine afbeelding van de cover. Dat gaf een bijzonder,
onwerkelijk gevoel kan ik je vertellen. Eindelijk krijgt je boek een
gezicht. En een goede cover maken is kennelijk nog niet eens zo
simpel heb ik me laten vertellen.
Sandra
Salome van LetterRijn heeft daar zo haar eigen aanpak voor. Ze
verzamelt beelden, plaatjes en teksten die op welke manier dan ook,
binding hebben met het verhaal. Ze maakt daarna verschillende
schetsjes. Digitaal volgens mij.
Een
goede cover moet aan meerdere eisen voldoen. Je wilt natuurlijk je
doelgroep bereiken. In het geval van Masterplan moest de cover er
spannend uitzien en moet je in één opslag kunnen zien wat voor een
soort verhaal je in handen hebt. Ik denk trouwens dat het woordje
actiethriller op de voorkant hier ook wel aan bijdraagt.
De
achterflap is net zo belangrijk. Naast een mooie foto van jezelf moet
je in een paar regels net zoveel vertellen dat de lezer je boek wilt
meenemen maar ook weer niet meteen weet hoe het verhaal gaat aflopen.
Ik vond het de lastigste regels uit mijn hele manuscript.
Nadat
ik de cover op Facebook bekend had gemaakt werd ik door reacties
overspoeld. Ze waren enthousiast en opbouwend en hebben uiteindelijk
tot wat kleine veranderingen in het ontwerp geleid.
Zo
hebben we de kleur hier en daar wat aangepast en de leesbaarheid
verbeterd. Ook zal de cover uiteindelijk in een matte versie in
plaats van een glanzende worden gedrukt.
Ik
wil iedereen dan ook bedanken voor jullie feedback. We hebben er
ongelofelijk veel aan gehad.
Ik
heb ook veel gelezen deze week. In Masterplan welteverstaan.
Heerlijk om het verhaal nu eens van papier en bijna als lezer
te ervaren. Dat is toch wel iets heel anders dan vanaf een
computerscherm. Op de een of andere manier is het overzichtelijker en
komt er nog meer vaart in het verhaal. De opmaak van het boek is
overigens ook perfect gedaan. Niet te veel woorden op een pagina,
veel wit en voldoende ruimte rondom. Daar hou ik van, een fris boek.
Ik
schreef hierboven dat ik het bijna als lezer heb ervaren, want
er was ook nog werk aan de winkel, namelijk foutjes opsporen. Ik heb
er best nog wel wat gevonden. Kleintjes weliswaar, maar we willen
ervoor zorgen dat Masterplan perfect is – als het even kan.
Ook heb ik links en rechts nog wat woordjes gevonden die geschrapt
konden worden of die ik liever door een ander vervangen zag worden.
Het lijstje is bijna compleet en ik stuur hem van de week naar mijn
redacteur. Hij is de afgelopen week zelf ook druk aan het lezen
geweest en zal zijn eigen lijstje hebben. Al met al was het een
bewogen weekje en als ik een ding heb geleerd: een boek maken doe je
echt met z’n allen.
Tot
gauw weer.
Volg
mij op Twitter @pjotrschrijft en op Facebook
Geen opmerkingen:
Een reactie posten