Titel:
Het meisje op de foto
Auteur:
Carina Bergfeldt
Uitgeverij
A.W. Bruna
Verschenen:
juli 2016
Over de auteur
Carina
Bergfeldt (1980) is Amerika-correspondent voor de Zweedse tv-zender
SVT. Hiervoor werkte ze tien jaar lang als journalist bij
Aftonbladet,
het grootste dagblad van Zweden. Voor haar reportage over het
bloedbad op het Noorse eiland Utøya
werd ze bekroond met de belangrijkste journalistieke prijs van
Zweden, waarmee ze een van de jongste winnaars ooit werd. Bergfeldts
thrillerdebuut De
moord op mijn vader
verscheen in twaalf landen. In verband met haar werk woont ze
afwisselend in Washington D.C. en Stockholm.
Achterflap
Wanneer Viktor
Hyldgaard na een avond stappen in het Zweedse Skövde niet thuiskomt,
vreest zijn vrouw het ergste. De jonge rechercheur Anna Eiler, die op
de zaak wordt gezet, gelooft aanvankelijk niet dat er sprake is van
een misdaad, totdat in een klein meertje een afschuwelijke vondst
wordt gedaan. Tussen de waterlelies drijft een lichaam. In de keel
van het slachtoffer is een foto van een vrouw gestoken. Het meer, dat
onder de lokale bevolking bekendstaat als ‘Valdemars graf’,
herbergt echter een nog veel verschrikkelijker geheim.
De gedachte maalt
door haar hoofd, telkens weer.
Als hij me weer
aanraakt ga ik dood.
Hij raakt haar
weer aan.
Jeanette
belt met de politie als ze haar man Victor niet kan bereiken. Hij
neemt zijn telefoon niet op als hij na een avondje stappen nog steeds
niet thuis is gekomen. Rechercheur Anna Eiler neemt de vermissing in
behandeling, maar zij is eigenlijk van mening dat Victor vanzelf wel
weer komt opdagen.
Dan
wordt de verdwijning van Hyldgaard overschaduwd door een gruwelijke
vondst in een klein meertje in het park: er wordt een hoofd gevonden.
En het blijft niet alleen bij een hoofd. Wie is het slachtoffer? Is
het Victor Hyldgaard? En wie is het meisje op de foto dat in de keel
van het slachtoffer gevonden wordt?
Journaliste
Julia Almliden houdt zich niet alleen bezig met de berichtgeving
rondom de vermissing van Victor Hyldgaard, ook de vondst in
‘Valdemars graf’ houdt haar bezig. Haar vader verdween namelijk
een jaar geleden en sindsdien ontbreekt elk spoor…wanneer
komt
er een einde aan haar
onzekerheid?
Alle roofdieren
doden, maar de enige die voor zijn plezier doodt, uit gemeenheid of
wraak, is de mens.
Anna
Eiler is een jonge, ambitieuze rechercheur die aanvankelijk de
vermissing van Hyldgaard niet heel serieus neemt. Gewoon een man die
tijdens een avondje stappen een leuke meid tegenkomt, daarmee een
hotelletje is ingedoken en vervolgens niet meer thuis durft te komen
bij zijn vrouw. De vondst van het hoofd blijkt het topje van de
ijsberg. Hoe meer het onderzoek vordert, hoe dieper de beerput blijkt
die opengetrokken wordt.
Net als Eiler is
Julia Almliden ambitieus en probeert zij op een integere manier het
nieuws te brengen. Tevens is Julia de beste vriendin van Anna.
Haar beste
vriendin en tegelijkertijd haar ergste vijand.
De vermissing van
Victor en de vondst in ‘Valdemars graf’ brengt de vriendinnen
samen op professioneel vlak, maar op persoonlijk vlak lijken ze
steeds meer uit elkaar te liggen. Julia worstelt met de verdwijning
van haar vader, heeft daar een dubbel gevoel bij. Haar vader heeft
haar altijd gezegd dat ze een weerzinwekkend karakter heeft en dat
niemand haar ooit zou willen en als je dat als kind te horen krijgt,
dan ga je erin geloven en om die reden is ze er niet rouwig om dat
haar vader verdwenen is, maar ze voelt zich er ook schuldig over dát
ze er zo over denkt.
Anna’s privéleven
is rommelig zal ik maar zeggen. Ze is tot over haar over verliefd
op haar collega Patrick, waar ze een relatie mee heeft, alleen is zij
niet de enige: Patrick is namelijk getrouwd en niet echt van plan bij
zijn vrouw weg te gaan.
Bergfeldt
heeft een uitermate prettige schrijfstijl waardoor je lekker in het
verhaal komt en het boek vlot uitleest. Wat ik erg jammer vond is dat
de persoonlijke problemen van Julia en Anna de boventoon gingen
voeren
en het politieonderzoek naar de verdwijning en de
vondst in het meer daardoor meer naar de achtergrond verdwenen. Daarmee
verdween ook de spanning die in het begin van het verhaal werd
opgebouwd. De ontknoping was wat aan de makkelijke kant en
overduidelijk.
Zonde, want daardoor krijg je als lezer het gevoel dat het verhaal
afgeraffeld
werd. En
zonde omdat de spanning richting het einde juist wél
weer opgebouwd
werd. Erg
jammer, want met de schrijfstijl van Bergfeldt is wat
mij betreft niets
mis. Als ze niet ineens haar focus had verlegd van het
politieonderzoek naar de persoonlijke beslommeringen van de
hoofdpersonages, dan had dit een erg goed boek kunnen zijn. Er
blijven aardig wat losse eindjes over, waardoor ik wel nieuwsgierig
ben naar een volgend boek.
Het
is er altijd, ergens in het leven van een mens. Het moment waarop
alles verandert. Als de spelregels veranderen en iemands reis door
het leven met een flinke kaakslag ten einde komt. De dag waarop niets
meer is zoals het moet zijn.
Spanning
2,5
Originaliteit 2,5
Leesplezier 4
Schrijfstijl 4
Psychologie 3
Plot 3
3
sterren
voor Het
meisje op de foto.
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten