De leesweek van Heidi

Inmiddels ligt de vakantie al weer een paar weken achter ons en ben ik al bijna vergeten dat ik weg ben geweest.

Direct na thuiskomst ben ik weer op de sneltrein gesprongen, waarin afspraken en verplichtingen aan de orde van de dag zijn. Dat vind ik altijd zo prettig aan Noorwegen, niets is er gejaagd, iedereen is daar rustig, zelf de natuur ademt rust uit. Vanaf het moment dat je de boot af komt rijden, ben je direct weer terug in het stressvolle leven, dat merk je alleen al aan het verkeer. Duitsers met de grootste auto’s vliegen je met een bloedgang voorbij, gaat iets niet snel genoeg, is er altijd wel iemand die je al claxonnerend even helpt herinneren dat je op moet schieten.

Ondertussen ben ik weer helemaal ingeburgerd in Nederland en druk met het regelen en organiseren van verschillende afspraken, vooral voor mijn gezinsleden.

Zo moest ik met mijn zoon naar de orthodontist, die uitlegde hoeveel beugels hij wel niet moest. Zoonlief vond dit allemaal erg interessant en kan niet wachten tot de eerste beugel geplaatst wordt. Ben bang, als het eenmaal zover is, dat hij dan niet meer zo enthousiast is, dit heb ik hem maar niet verteld. Ook voor mijn dochter stond er een afspraak bij de tandarts ingepland, omdat haar tanden net zo scheef staan als de toren van Pisa. Voor haar is inmiddels ook een verwijsbrief onderweg naar de desbetreffende orthodontist.

Intussen stond de verjaardag van m’n dochter ook nog op het programma en had ze me op een subtiele manier laten weten dat ze veel taart verwachte.

Als ik ergens niet enthousiast van word is het wel het vieren van verjaardagen, ik heb veel liever dat iemand zo langskomt dan al die verplichte nummertjes, waarbij je je benen uit je gat loopt, om het een ander naar de zin te maken.

Het liefst zou ik die dagen gewoon skippen, maar dat vind ik zielig voor de kinderen, want die vinden het natuurlijk helemaal geweldig.

De hele dag worden ze verwend met cadeautjes en lekkere dingen, dat vond ik vroeger zelf ook leuk.

Ach… en achteraf is het altijd gezellig en valt het allemaal best mee.

Ook kwam er een vriendin langs, iets wat ik altijd erg leuk vind, dit omdat ze nu niet meer zo heel dichtbij me woont en we elkaar niet zo heel vaak zien.

Van dat laatste merk ik niet zoveel, als we elkaar weer zien lijkt het net of we elkaar gisteren nog zagen en kletsen we direct honderduit.

Zelfs over boeken hebben we het, iets wat ik best speciaal vind, omdat zij eigenlijk niets met boeken heeft. Als dat geen echte vriendschap is.

Zowaar kwam ik er zelf nog aan toe om wat te lezen, heerlijk in de hangmat in de tuin, wat best uitzonderlijk is in september.

Zo heb ik Citytrip Berlijn van Marjolijn Uitzinger uitgelezen, een pakkende thriller over een restaurantmanager die verdacht wordt van moord op een gast die in het hotel verblijft.

Ook las ik De misdaadschrijver van Gregg Hurwitz, die mij zeker heeft verrast, mijn recensie staat inmiddels online.

Verder stond Achter gesloten deuren van BA Paris nog op het menu, een thriller die mij vanaf de eerste bladzijde in zijn greep hield, wat mij betreft een echte aanrader.

Tussen de afspraken door ben ik nu in afwachting op het nieuwste boek van Gregg Hurwitz, Orphan X die ik voor de leesclub mag lezen, ben erg benieuwd.

Hier lezen jullie vast in mijn volgende leesweek over of op de site.

Ik wens jullie allemaal een fijne (lees)week.

Heidi