Vakantie?Het klinkt misschien vreemd, maar sinds ik mijn tijd over verschillende plekken verdeel (“het rondreizend circus G.”) ben ik langzamerhand het vakantiegevoel kwijtgeraakt. Of ik nu in Spanje, Berlijn, Lissabon of Amsterdam ben: het voelt overal (of misschien wel nergens) als thuis en dat betekent dat ik, waar ik ook ben, bezig ben met schrijven. Daar te veel mee bezig ben. Nadenken over een plot, mensen observeren, situaties en gebeurtenissen noteren die ooit een rol zouden kunnen spelen in een thriller, het houdt nooit op in mijn hoofd. Daarom moet ik de knop af en toe omdraaien, wat voor mij heel moeilijk is. Ik moet mezelf dwingen vakantie te houden zonder aan mijn schrijverij te denken.
Deze zomer hou ik mijn vakantie gewoon in Amsterdam. Ik verheug me nu al op mijn favoriete Amsterdamse kroegen weer te bezoeken en lekker door de stad te dwalen. En ik weet van tevoren dat de knop nooit helemaal om zal gaan.
Ik reis alleen nog maar met handbagage en heb geen e-reader (geef mij maar papier!) dus veel boeken kunnen er niet mee. Maar dat maakt niet uit, want als ik rondreis koop ik ze ter plekke.
In mijn rugzakje gaat Purity van Jonathan Franzen mee. In Amsterdam koop ik De Partijgenoot van Marjolijn Uitzinger en W.O.L.F. van Boris Dittrich. Omdat ik zelf ook thrillers in Berlijn situeer lees ik graag boeken van collega’s die ook over Berlijn schrijven.Aanraders:
Ik zou twee boeken willen aanraden:
Moço van Patrick Conrad, een thriller waar ik van heb genoten.
Woesten van Kris van Steenbergen, een prachtig geschreven roman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten