zondag 19 juni 2016

Van manuscript tot..... Herschrijven

Beste Thrillerlezers,

Momenteel zit Masterplan midden in de redactiefase en wordt het manuscript na ruim drie jaar eindelijk zoals ik het destijds voor ogen had. Het verhaal zelf stond al lang en breed op papier. Waarom duurde het dan toch nog zo lang voordat het werd wat het nu bijna is?

Kill your darlings, schrijven is schrappen, al de clichés zijn waar, maar blijkbaar komt die kennis in fases.

Masterplan schreef ik in één keer. Van A tot Z… Maar ik moet eerlijk toegeven, niet ieder hoofdstuk werd meteen een succes.

Zo kan ik me een scène herinneren waarin ik mijn bad guys in middeleeuwse kleding liet rondrennen terwijl ze een of ander vaag ritueel opvoerden. Ik had zelfs de muziek die ze hoorden erbij beschreven. Kun je nagaan! Achteraf voldeden wel meer scènes niet. Sommige waren ronduit lachwekkend. Schrappen dus.

Dan is er nog zoiets als taal. Dat schijnt ook wel een dingetje te zijn als je een boek schrijft.
Ik had nogal de neiging om alles te laten blinken, shinen en glanzen. En als er iemand sloop, dan ging dat langzaam, geruisloos en stap voor stap. Ook schrappen!

Schrappen, schrappen en nog eens schrappen. Eerst alleen woorden, daarna hele zinnen en uiteindelijk vlogen complete alinea’s de prullenbak in. Met één druk op de knop. Weg!
Angstvallig zag ik het aantal woorden onderaan in mijn Word-werkbalk teruglopen. Het deed even zeer, maar uiteindelijk werden de sluippartijen echt stil en de grote glanzende glazen lift werd gewoon, een lift.

Tot slot mijn darlings. Oh! Wat waren ze mooi. De tranen stoomden over mijn wangen als ik mijn hoofdpersonage weer eens diep in zijn ziel liet kijken nadat hij net zijn magazijn had leeggeschoten. Soms schoot ik dramatisch uit de bocht (aldus mijn redacteur in de tekstballonnetjes naast de tekst). Met pijn in het hart nam ik dus afscheid van mijn zelfverzonnen stukjes proza.

Achteraf denk ik dat alles een functie heeft gehad. Die suffe hoofdstukken bleken bruggetjes om met het verhaal door te kunnen. Mijn darlings gaven mijn personages een ziel en de grote glanzende glazen lift… Nee. Die was eigenlijk nergens voor nodig geweest.

Ja, na drie jaar durf ik te zeggen: mijn Masterplan is geworden zoals ik het voor ogen had.

Groetjes,

Pjotr

Volg mij op Twitter @pjotrschrijft   https://www.facebook.com/actiethriller/



Geen opmerkingen:

Een reactie posten