Auteur:
Emma Healey
Uitgever:
Boekerij
Pagina’s: 336
Gepubliceerd:
Oorspronkelijk onder de titel Ze Is Zoek in 2014
De Omslag
Oorspronkelijk had dit boek
een grijze kaft met voorop een eenzame weg die wordt bewandeld door een oude,
kromgetrokken dame. De nieuwe kaft is roodachtig en het witte vlak voorop moet
een briefje voorstellen; een van de vele briefjes waarop Maud haar gedachten,
afspraken en opdrachten schrijft. Ik vind het een verbetering; deze past mooi
bij het verhaal maar springt ook veel meer in het oog.
De Auteur
Emma
Healey (1985)
groeide op in Londen en studeerde af in boekbinden. Ze behaalde in 2011 haar
doctoraal in Creative Writing: Prose aan de universiteit van East Anglia. Ze was
net achtentwintig toen ze haar debuut Ze is zoek voltooide.
Bron: www.boekerij.nl
Bron: www.boekerij.nl
Het Verhaal
Maud
is vergeetachtig. Ze maakt een kop thee en vergeet te drinken. Ze gaat naar
winkels en vergeet waarom. Soms is haar huis onherkenbaar - of lijkt haar dochter
Helen een totale vreemde. Maar Maud weet één ding zeker: haar vriendin
Elizabeth is zoek. Het staat op het briefje in haar zak. En wie haar ook zegt
erover op te houden, het erbij te laten, Maud zal niet rusten tot ze heeft
uitgezocht hoe het zit. Want Maud heeft eerder te maken gehad met een
verdwijning. En ergens in haar beschadigde geest ligt het antwoord op een
onopgelost zeventig jaar oud mysterie. Een mysterie dat iedereen vergeten is.
Iedereen, behalve Maud...
Wat ik ervan vond
Een origineel idee: een thriller vanuit het perspectief van iemand met
dementie vertellen. Natuurlijk bestaan er al boeken over dementie en Alzheimer,
maar dit is geen Hersenschimmen (Bernlef) en ook geen A Slight Trick of the
Mind (Mitch Cullen), over een hoogbejaarde Sherlock Holmes.
Maud zet eindeloos vaak thee om dat vervolgens te vergeten, zodat ze geen idee heeft hoe ze nou aan die plank vol kopjes lauwe thee komt. Als een verzorgende even de kamer uit is gelopen, denkt ze dat ze alleen thuis is. Ze eet teveel toast omdat ze niet meer weet of ze honger heeft en ze blijft maar zoeken naar haar vriendin Elizabeth, waarmee ze de mensen in haar omgeving tot wanhoop drijft. Elizabeth is zoek, dat weet ze zeker, hoe vaak haar dochter ook zegt dat ze erover moet ophouden. Maud is geen meesterdetective, maar ze heeft een idee in haar hoofd en dat idee wil er maar niet uit.
Met behulp van talloze briefjes weet Maud ondanks (of misschien ook dankzij) haar vergeetachtigheid steeds iets meer licht te werpen op het mysterie rondom haar vriendin Elizabeth.
Maud zet eindeloos vaak thee om dat vervolgens te vergeten, zodat ze geen idee heeft hoe ze nou aan die plank vol kopjes lauwe thee komt. Als een verzorgende even de kamer uit is gelopen, denkt ze dat ze alleen thuis is. Ze eet teveel toast omdat ze niet meer weet of ze honger heeft en ze blijft maar zoeken naar haar vriendin Elizabeth, waarmee ze de mensen in haar omgeving tot wanhoop drijft. Elizabeth is zoek, dat weet ze zeker, hoe vaak haar dochter ook zegt dat ze erover moet ophouden. Maud is geen meesterdetective, maar ze heeft een idee in haar hoofd en dat idee wil er maar niet uit.
Met behulp van talloze briefjes weet Maud ondanks (of misschien ook dankzij) haar vergeetachtigheid steeds iets meer licht te werpen op het mysterie rondom haar vriendin Elizabeth.
Ondertussen blijkt uit de terugblikken naar Maud’s jeugd dat Elizabeth’s verdwijning niet het enige mysterie is dat ze heeft meegemaakt.
Toen ik begon, verwachtte ik een thriller. Dit boek is ook wel een
thriller, maar niet zo eentje waarbij je het gevoel hebt dat je in een
achtervolgingsscène zit. Er wordt heel langzaam toegewerkt naar een ontknoping,
waarbij het blootleggen van elk puzzelstukje heel subtiel gebeurt. Het is bijna
een literair werk, ware het niet dat er een misdaad is die opgelost moet
worden.
Terwijl de ontknoping van het mysterie nadert, holt Maud’s geheugen hard
achteruit. Je vraagt je af of het haar zal lukken om op tijd te vinden wat ze
zoekt. Dat het geheugen van Maud tegen het einde van het verhaal zo slecht is,
maakt de ontknoping des te krachtiger. Het maakte dit boek bij vlagen voor mij
ook wat moeilijk om te lezen. Iedereen die een dementerende dierbare heeft
(gehad), zal ongetwijfeld dingen herkennen in Maud. Daar moet je tegen kunnen –
ik werd er soms wat treurig van.
Hoe kan iemand een mysterie schrijven waar zoveel verwarring in zit?
Elizabeth Is Zoek is echt enorm knap geschreven, ook al lijkt het misschien
makkelijk om vooral veel door de war te gooien en de lezer aan het twijfelen te
zetten – want doordat Maud zoveel vergeet en verwart, ga je twijfelen of er wel
iets is gebeurd, en als, ALS, wat dan? Klopt er überhaupt iets van? Dat maakt
het een boek dat je niet wilt wegleggen, omdat je nu weleens wil weten wat er
aan de hand is.
Ik sloeg Elizabeth Is Zoek dicht met een gevoel van bewondering, voor
zo’n goed in elkaar gezet verhaal.
Mijn uiteindelijke beoordeling:
Omslag: 4
Plot: 4.5
Originaliteit: 3.5
Psychologie: 4.5
Leesplezier: 3.5
Schrijfstijl: 4
Plot: 4.5
Originaliteit: 3.5
Psychologie: 4.5
Leesplezier: 3.5
Schrijfstijl: 4
Conclusie: 4 sterren
Yfke Brandhout
Geen opmerkingen:
Een reactie posten