Op
de cover van Zwanenzang de kop van een zwaan, ondersteboven
waar bloed uitkomt. De naam en titel staan er vrij groot op maar
passen er wel bij. Onder op de cover staat: “De mens zelf is de
grootste bedreiging van onze planeet.” Klinkt goed, ik ben
benieuwd. De achterflap klinkt ook goed, een onbekend griepvirus en
een dode man met zijn hond. Kom maar op!
Franck
Thilliez is een Franse thrillerauteur. Hij heeft gewerkt in de
informatietechnologie. Hij debuteerde in 2003, maar maakte pas echt
een doorbraak in Frankrijk en internationaal mee in 2005. Het betreft
hier het boek Het gruwelhuis tevens het eerste deel met
rechercheur Lucie Hennebelle in de hoofdrol. In deze serie verscheen
in 2007 Het einde van Pi, in 2012 Het weeshuis en in
2013 De schakel. Nu, in 2016 in hier Zwanenzang aan
toegevoegd. In 2007 werd Het gruwelhuis verfilmd in Frankrijk
en werd genomineerd voor meerdere thrillerprijzen, namelijk de Grand
Prix RTL-Lire, de Prix des Lectrices ELLE 2006 en de Prix du Polar
SNCF 2006. Naast de serie met Lucie Hennebelle schreef hij een korte
verhaal en een aantal standalones.
Zwanenzang
begint met de vondst van drie dode zwanen. Amandine Guerin van het
Pasteur Instituut wordt ingeschakeld om te onderzoeken waar de zwanen
aan gestorven zijn. Als er langzaamaan berichten binnen druppelen van
meer dode vogels en de gevonden zwanen een onbekend griepvirus bij
zich dragen is de chaos groot. Ondertussen wordt er bij een meer het
lijk van een man en zijn hond gevonden, Lucie Hennebelle en Franck
Sharko worden op het onderzoek gezet. De man blijkt gruwelijk
verminkt. Als ze onderzoek doen rond en in het meer worden er meer
lijken gevonden. Langzaamaan wordt de stad Parijs geteisterd door het
onbekende griepvirus en bij de politie is het zelfs zo erg dat de
korpsen enorm zijn uitgedund. Zodra beide onderzoeken lopen, komen ze
steeds meer tot ontdekking dat deze misschien wel eens verband met
elkaar kunnen hebben.
Geweldige
opening van het boek:
“Laat
alle hoop varen, gij die hier binnentreedt.” (Dante, De goddelijke
komedie)
“Het
inzetten van een levend wezen om andere levende wezens te verwoesten
heeft een emotionele lading, die teruggaat naar de oorsprong van onze
soort […] en kan overkomen als een schending van een van de taboes
van het leven.” (Patrick Berche, L’Histoire des guerres
biologiques)
Het
begin van het verhaal vond ik wat lastig, er werden een aantal
personages opgevoerd die niet in eerdere boeken van Thilliez
voorkwamen. Daarnaast werden er meerdere afkortingen gebezigd,
waarvan ik geen idee had wat het was. Uiteindelijk bleek dat de
verduidelijking van deze afkortingen aan het eind van het hoofdstuk
stonden (e-book), wat handiger was geweest op dezelfde pagina.
Misschien is dit bij het papieren boek wel op dezelfde bladzijde?
Hierdoor moest ik een paar keer terug waarover het ging. Maar nadat
de afkortingen duidelijk waren, word je meegesleurd in dit spannende
en zeer goed uitgewerkte verhaal.
De personages worden zo duidelijk weergegeven dat je ze voor je ziet staan, Amandine en haar man, in hun hermetisch afgesloten bunker. Bang voor elke bacterie en elk virus welke haar man kan doden. De wanhoop van haar man om altijd maar “opgesloten” te zitten en de angst van Amandine dat ze iets van haar werk als laborante mee zal nemen om hem te besmetten.
De daadkracht en woede van Franck, wanneer zijn vrouw Lucie erg ziek wordt door het virus en door de dood van een naaste collega. Allemaal zo mooi verwoord en zo goed voor te stellen. Wat ik wel jammer vond is dat Lucie, door haar ziek zijn, erg op de achtergrond verdwijnt, ik vind haar juist een heel fijn personage.
Ook de omschrijvingen van Parijs, met zijn mooi en zijn lelijke kanten. Zwervers die onder bruggen wonen, een enorm oud rioolstelsel onder heel Parijs, eigenlijk een ondergronds Parijs. Je waant je hier in de koude donkere gangenstelsels.
“De
omgeving werd nu echt smerig. Er stroomde water met een
ondefinieerbare kleur vanuit een smalle tunnel een bredere tunnel in.
Halfvergaan afval, zoals toiletpapier, zat op een meter hoogte aan de
wanden vastgeplakt.”
Ook
het beschrijven van de gruwelijke details, zoals we die gewend zijn
uit eerdere boeken van hem, laat Thilliez in dit boek niet
achterwege.
“Het
gezicht was opengereten tot grote wonden, de lippen waren
weggescheurd. Er was stroperig bloed uit een groot donker gat in het
midden van zijn keel gelopen.”
Daarnaast
maakt hij maatschappelijke problemen bespreekbaar in zijn boek, want
ook in Frankrijk zijn er grote problemen in de gezondheidszorg. Net
tijdens het uitbreken van deze griepepidemie besluiten ze daar te
gaan staken. Ook de problemen rondom de vogelgriep worden hier
uitgelicht. Hier hebben wij in Nederland ook veel mee te maken gehad.
Thilliez heeft een vlotte babbel en weet zijn onderwerpen zeer goed in zijn verhalen te verwerken. De hoofdstukken worden vanuit wisselend perspectief geschreven en hierdoor wisselt ook de lengte van de hoofdstukken. Dit is een prettige manier van schrijven en dus voor ons van lezen.
Thilliez
heeft met dit boek weer een geweldig goeie en spannende thriller
op de markt gebracht. Om het hele verhaal rondom de hoofdpersonen
echt te kennen is het wel beter om voorgaande delen ook gelezen te
hebben. Maar los lezen is ook geen probleem, belangrijke zaken uit
vorige delen worden hier kort aangehaald.
Spanning:
4,5
Plot: 4
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4,5
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4,5
Plot: 4
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4,5
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4,5
Amanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten