De Jonge Jury oftewel Mel Wallis de Vries op haar best!

In mijn herinnering aan deze dag is het luide gegil van honderden jonkies.
Tijdens een Manneke Pisfrietje (echt de friettent heet Manneke Pis...of verzin ik dat nu toch?) buiten bespraken we dat het in de hel nog fijner moet zijn.

"Ik heb drank en drugs" dreunde ook nog lang na in de trein op de terugweg.

Hoe begon de dag?
Met het checken van mijn hond die de dag er voor al zijn hartmedicatie in 1 keer opgevreten had.Wat een paniek was dat! Maar toen hij mij 's ochtends vrolijk met staart zwabberend tegemoet rende was het duidelijk dat meneer het weer gered had.
Tuffend in de trein over Den Bosch en lezend in Kaaskoppen ontmoet ik medecheffie Mir in Utrecht. Door het altijd beregezelige Hoog Catharijne (waarom gooien ze dat niet gewoon in 1 keer helemaal plat) naar Vredenburg. Follow the kids.
Halloooo, wij komen even de persdingetjes ophalen. Op door het doolhof dat Vredenburg heet. Man wat waren we vaak de weg kwijt. Nu is dat vanuit mij weinig nieuws, want dat ben ik altijd letterlijk en figuurlijk. Maar had Miriam meer padvinderig ingeschat. Helaas...

Opoe en jongbloed zetten zich op een bankje om het programma te bekijken. Waar staat Mel genoteerd? Terwijl wij zoeken staat er opeens iemand voor ons die zegt: "Ik zag opeens twee zulke rare mensen zitten..!"
De toon is gezet! De koningin van de jeugdthrillers is gearriveerd hoor.  Haar status is zelfs zo gestegen dat ze een persoonlijke begeleider bij zich heeft, die haar tijd bewaakt. En haar bodyguard is zegt de vrouw zelf. "Maar jou hou ik beter te vriend", aangezien ze de helft kleiner is..

We schuiven even later aan bij een interview van Mel met een  volle zaal kids. Grappig, geduldig en enthousiast vertelt en beantwoordt ze alle vragen.


Voor u de lezer zal ik de leukste en belangrijkste dingen even opsommen:
Haar nieuwe boek, wat in november gaat uitkomen en waar ze nog druk mee bezig is, gaat Haat heten. De titels worden meestal door lezers bedacht, maar dit keer bedacht Mel hem zelf. Ze sprak op een school iemand die uitlegde wie zij haatte en Mel kon zich voorstellen dat het zo was. Zijzelf zou iemand haten die aan haar kinderen komt.
Een boek schrijven duurt ongeveer acht maanden, maar dat houdt bij Mel in dat zij de eerste vier maanden naar allerlei websites surft om kleding te kijken en als het echt niet meer anders kan, gaat ze echt aan de gang. Ongeveer 70 procent van het boek wordt in 3 maanden geschreven.

Ze vertelt over haar angsten voor oa inbrekers, vliegen in een vliegtuig en dat zij ongeveer de enige persoon is die in een trein met de bocht mee leunt om te kijken of het sein wel echt op groen staat.
De prijsuitreiking vanmiddag voelt net als een wortelkanaalbehandeling bij de tandarts.

Dit jaar gaat er van haar boek Vals een musical komen. Op 21 oktober gaat deze in première.
Ook zal er van Vals een film gemaakt worden. Deze gaat in Zweden opgenomen worden... Alleen Mel heeft dus vliegangst dus wordt het bekijken of ze gaat lopen met een rendier. Waarop ik dan nu bedenk: zal ze niet ook bang voor dat rendier zijn?

Drie quotes van Mel die dag:

1. Als je echt iets wilt, moet je er voor gaan
2. In jezelf blijven geloven!
3. Ik ben mijn eigen probleem!

Na afloop een hele stoot kinderen die op de foto willen en/of hun boek gesigneerd. 

En zo zit ze even later weer met Dick Bracke, Elle van den Boogaart, Natasza Tardio weer bij een ander interview.
En 's middags mag ze meegenieten van Lil' Kleine. Miriam zit naast me met draaiende ogen tijdens het optreden en stiekem vind ik het best leuk. Zo'n zaal die helemaal uit zijn dak gaat. Gillen dat ze kunnen.
En daar staat even later Mel met Ron Molemakers, Caja Cazemier, Elle van den Boogaart en nummer vijf vanuit New York. Wie won dan dit jaar de Jonge Juryprijs? Mel zei vantevoren dat ze echt niet weer ging winnen. Ik zei van wel. Dat ik alle boeken gelezen had en het raar was als ze met Shock niet zou winnen. Ik neem jou mee naar huis zei ze... en the winner was... Mel Wallis de Vries. Voor de 4e keer!!! Dus ik heb mijn koffer gepakt en wacht tot Mel mij op komt halen.
Volgend jaar dan met Wreed de vijfde keer doen en dan mag ze niet meer meedoen. Vind ik!

Ze was echt verbaasd dat ze won. Niks geen arrogantie van dat doe ik wel even. Gewoon zenuwachtig vantevoren en superblij als ze wint. In de uitloopfoyer (de borrelruimte) krijgt ze nog een waanzinnig gave plaquette uitgereikt (zie foto) voor 125.000 verkochte boeken. Hoe ze dan ook dat ding staat uit te pakken. Zes keer roepend 'wat is dit dan??'. Ik zie het nog niet..en dan dat gezicht als ze het wel ziet!


Zo'n vrouw zou je in je buurt moeten hebben wonen. Dat als je alle mensen weer een grijze muis vindt, je even bij haar aanloopt en weer hoop hebt...Dat er genoeg kangoeroes in het leven zijn.
Bijna thuis komend (op 3 meter van de voordeur) vraagt Sem, mijn heerlijke buurjongen of hij met Murphy mag knuffelen. En daarna tegen zijn moeder: mag ik MET Ink spelen hahaha. Ook al ben je dan bijna bejaard: je buurjongetje wil met je spelen... En na de piep in je oren van honderden kinderen is die ene toch net weer heel lief en leuk..