Titel:
Bot
Auteur:
Charles den Tex
Uitgever:
De Geus
Genre:
Literaire Thriller
Pagina's:
352
Uitgebracht:
26 februari 2016
Recensie
door Alexander Roessen
De
schrijver
Charles
den Tex (1952) won De Gouden Strop voor zijn thrillers Schijn
van kans (2002), De macht van meneer Miller (2005) en CEL
(2008). De laatste twee titels werden verfilmd als televisieserie,
CEL ook voor de bioscoop. Met De vriend (2012) won Den
Tex de Crimezone Thriller Award. Het werd door de VN Detective &
Thrillergids als enige Nederlandse thriller met vijf sterren
bekroond. De erfgenaam (2013) werd Boekentip van de Maand in
De Wereld Draait Door. Van Den Tex’ werk gingen ruim 1,2 miljoen
exemplaren over de toonbank.
(bron:
degeus.nl)
Het
verhaal
Om
het maximale uit zijn klanten te halen, heeft Willem Hartma een
informatiesysteem nodig dat verder gaat dan alle andere systemen.
Verder ook dan de regels van het fatsoen. Geen bedrijf dat zoiets
legaal voor hem mag bouwen, maar een eenling kan het wel: Bas, een
hyperintelligente nerd die geen vragen stelt en de wereld heel anders
ziet dan anderen. Totdat Willem opeens dood is, en niemand het
systeem kan ontsluiten. Bas wel. Bas heeft de sleutel. Hij kan
beslissen…
(bron:
degeus.nl)
Bas
is een computerprogrammeur. Voor zijn klanten bouwt hij
computersystemen op maat, die alleen toegankelijk zijn voor zijn
klant. Cliëntbinding in optima forma. Eenmaal binnen, kom je nooit
meer weg. Willem Hartma is op zoek om het maximale te bereiken:
controle, macht, geld. Hij betaalt daar een hoge prijs voor. Bas
raakt verstrikt in een machtsstrijd en lijkt de controle kwijt te
zijn, zowel online als offline.
Op
de achtergrond speelt het offline verhaal van Bas' ouders, die op hun
beurt de weg kwijt zijn. Een huwelijk dat niet meer te redden lijkt.
Reizend tussen wereldsteden als Parijs, London en Boskoop probeert
hij zijn eigen wereld te redden terwijl hij controle probeert te
krijgen over zijn systeem, en een realtime relatie probeert op te
bouwen met Tao-Li.
Wat
ik er van vond
Den
Tex lijkt vanuit de gedachten van Bas te schrijven; snel, kort,
informatiestroom niet in megabytes maar in terrabytes, alles in een
razend tempo, zoals je mag verwachten als je aangesloten bent op
glasvezel en werken met ADSL klinkt alsof je in de prehistorie leeft.
Als programmeur is je wereld beperkt tot je beeldscherm en de
virtuele wereld die daarbinnen zit. Uren programmeren, staren naar
een beeldscherm, denken in code, praten in code. De wereld om je heen
is maar vreemd, gedraagt zich niet via vaste patronen. Teveel
variabelen om in code vast te leggen, moeilijk grip op te krijgen.
Door
de snelle, korte zinnen leest het als een trein, maar voelt het soms
ook alsof je na elk hoofdstuk een marathon hebt gelopen, uitgeput van
het hoge tempo en de vele herhaling. Er wordt veel geschreven, maar
weinig gezegd, waardoor het schokeffect waar het boek mee begint
kracht lijkt te verliezen en de interesse om door te lezen wegzakt.
Het vele gebruik van als-dan-anders zinnen is natuurlijk om duidelijk
te maken dat de hoofdpersoon zo denkt, maar doet wel afbreuk aan het
leesplezier en maakt het wat minder toegankelijk voor de gemiddelde
lezer. We snappen heus wel dat de man een nerd is, dat hoeft niet
telkens opnieuw uitgesproken te worden. Bij vlagen vind ik de
wiskundige gedachtegang wel grappig.
Ik
vind de personages wel geloofwaardig en goed uitgewerkt. De
verwijzingen naar modderstromen en de vele mantra's komen echter wel
wat zweverig over, maar een nerd staat bekend ergens diep
geïnteresseerd in te zijn, wat niet noodzakelijkerwijs logisch over
hoeft te komen voor een buitenstaander.
Het
zet je wel aan het denken: van wie zijn de rechten als je nog niet
betaald bent en jij alleen mondelinge afspraken hebt gemaakt, van wie
is het intellectuele recht als je niet meer terecht kunt bij je
klant? Wat gebeurt er met jouw informatie, voor wie is dat allemaal
beschikbaar, hoe veilig is werken in de cloud, hoever gaat het delen
van informatie? Wat gebeurt er met jouw zoekgeschiedenis, wie heeft
daar toegang toe, weet jij dat je daar toestemming voor hebt gegeven?
Diepere
lagen, waar een gemiddeld mens geen weet van heeft, geen controle
over heeft. Jouw informatie wordt gedeeld, gekoppeld, opgeslagen.
Maar wie heeft hier de macht over? Wie bepaalt in welke handen deze
informatie valt, wat als jij die macht had?
Al
met al een goed boek, maar niet geweldig.
If
(Den Tex schrijft) Then
(vind
iedereen goed boek)
Else
(persoonlijke
smaak)
End
If
plot: 4
leesplezier:
3
spanning:
3,5
schrijfstijl:
3,5
Conclusie:
3,5 sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten