donderdag 11 februari 2016

Duorecensie: Ritueel - Isa Maron

Cover
Ink: Ik vind hem mooi qua kleur en foto. Mooi passend bij de vorige twee met water.

Miriam: De cover past perfect in de serie, persoonlijk vind ik dit de mooiste tot nu toe.

Het verhaal
Ink: Je moet er even weer in komen als je veel boeken leest: Kyra, Roos, Maud, Niels.
Maar het grote pluspunt van een serie is dat de hoofdpersonen snel ook weer vertrouwd zijn. Wetend dat er nog een deel vier zal volgen weet je dat je aan het eind weer zal balen en moet wachten op het afsluitende deel. Welke puzzelstukjes zullen dit keer op hun plek worden gelegd?
Op bladzijde 108 wordt besproken om pedofilie te gaan legaliseren door belangrijke mensen in de politiek. Wat is de samenleving opeens veranderd. Dat er niet zo lang geleden allerlei groepen waren die opkwamen voor pedoseksuelen. Dat het in die periode als normaler werd bekeken dan nu.
Maar het verhaal start dat er in de tuin waar net nieuwe bewoners ingetrokken zijn meerdere schedels worden gevonden. Deze liggen in een bepaald patroon en allen gericht naar hetzelfde punt.

Miriam: In Amsterdam-Noord is tuinman Simon voor de familie Narcing aan het werk in de tuin van hun villa als hij tijdens het graven op iets stuit wat er niet thuis hoort: een menselijke schedel. Maud Mertens en haar partner Niels Bingsten komen ter plaatse en niet lang daarna worden er nog meer schedels in de tuin gevonden. Men ontdekt dat de schedels in een bepaald patroon zijn begraven…wat is de betekenis daarvan? En waar zijn de lichamen gebleven? Wat weet de familie Narcing hiervan of moeten Maud en Niels op onderzoek uit bij de vorige bewoners van de villa, de familie Demsterwold?
Kyra Slagter raakt zijdelings betrokken bij de zaak van de gevonden schedels: Villa Demsterwold staat in de straat waar zij woont. Haar eerste gedachte is of haar zus Sarina daar ook begraven ligt…

Verandering van plan betekent risico. Verandering van plan betekent minder voldoening. Hij moest iets bedenken. En snel.

Ink: Het huis was voorheen eigendom van de familie Demsterwolde, waar de vaderfiguur een hooggeplaatst iemand was die al jaren verdacht wordt van bepaalde zaken maar steeds vrijgesproken werd. De zaak doet natuurlijk sterk denken aan een bepaalde werkelijke zaak, waar Tomas Ross ook aandacht besteedde.
Maud wil zorgvuldig handelen. Maar Niels gaat het allemaal niet snel genoeg wat voor enorme wrijving en verwijdering zorgt tussen de twee rechercheurs. Met uitspraken over rijk en arm laat de schrijfster een nieuw deel van Niels’ karakter zien.

Straks gaat het beter. Straks gaat het altijd beter. Het duurt steeds minder lang. Niet bang zijn.
Ze kan het.
Niet bang zijn.

Onze mening
Ink: Maron heeft zo'n heerlijke schrijfstijl dat er maar moeilijk voor zorgt het boek terzijde te kunnen leggen. Makkelijk leesbaar, doch nergens simpel laat zij verschillende verhaallijnen naast elkaar lopen. Het hoofdverhaal van Ritueel zijn de hoofdmoorden, maar daarnaast loopt door de Noordzeemoorden heen het verhaal van de verdwenen zus van Kyra en het meisje in Schotland wat niet verder kan met haar leven door de grote angsten die haar parten spelen en haar geheugenverlies.

Miriam: Wat fijn om weer oude, vertrouwde ‘gezichten’ in een verhaal tegen te komen. Maud, Niels en natuurlijk Kyra.
Maud lijkt wat nader tot haar dochter Roos te zijn gekomen, maar zodra het mysterie rond de schedels in de tuin van Villa Demsterwold zich aandient en zij weer volledig opgeslokt wordt door haar werk, is zij daar niet zo zeker meer van. Van haar voornemen om meer tijd door te brengen met haar gezin, komt niet veel meer terecht. Maud is nog steeds onverstoorbaar, zo lijkt het in ieder geval, maar een vrouw van vlees en bloed. Ook deze zaak gaat weer onder haar huid zitten.
Collega Niels Bingsten bijt zich nog meer vast in de zaak dan Maud. Hij is nauwelijks aanspreekbaar en wil koste wat het kost de onderste steen boven krijgen. Maud maakt zich ernstige zorgen als Niels haar buiten begint te sluiten. Zij trekt zich het lot van de slachtoffers aan, maar bij Niels heeft het wel een hele gevoelige snaar geraakt en zij kan niet tot hem doordringen.

Ink: Geweldig hoe zij deze verhaallijnen duidelijk laat voortgaan. De puzzelstukjes worden op het bord geworpen en je puzzelt mee tot het geheel duidelijker wordt. Knap is ook hoe de schrijfster je laat meeleven met bepaalde personen. Dat je medelijden voelt of de angst bij bepaalde stukken. De lezer zich zo laten meevoelen is een knappe eigenschap.

Miriam: En dan is er nog Kyra. Kyra is volop met haar studie bezig, maar ook de vermissing van zus Sarina beïnvloedt nog steeds alles wat Kyra doet. Er ontstaan twijfels bij Kyra. Moet ze nog wel doorzoeken? Is er überhaupt nog enige hoop dat Sarina nog leeft? Of dat er ooit duidelijkheid zal komen over wat er met haar is gebeurd? Kyra vraagt zich steeds vaker af of het nog wel zin heeft om te zoeken naar haar zus. Zelfs haar moeder lijkt zich erin te berusten dat Sarina nooit meer terugkomt. Loslaten. Gewoon een woord. Doorgaan met je leven. Gewoon een goedbedoeld advies.
Maar dan komt Kyra in contact met de vader van Dave. Dave, de jongen met wie Sarina het laatst gezien is. Met wie ze als laatste tijd doorgebracht heeft. Wiens lichaam is gevonden, ergens in Noorwegen. Toch weer een klein sprankeltje hoop..
De ontwikkeling van Kyra als persoon is mooi neergezet. Was ze in Galgenveld nog een stronteigenwijze opstandige puber, ze is volwassen aan het worden. Eerst nadenken, dan pas doen, dat was eerst wel anders. Ik geef niet op. Wat er ook gebeurt, hoelang het ook duurt, ik zal die klootzak vinden.
Het meisje in Engeland maakt ook weer haar opwachting en we komen weer wat meer te weten over haar. Haar pogingen om op eigen benen te staan worden heel goed weergegeven, haar angsten, haar twijfels. Erg goed gedaan.

Ink: Ook als je deel drie laat aflopen met een enorm baalgevoel dat hij uit is bij mij. Baal is trouwens te zacht uitgedrukt! Ik zat snel de bladzijdes om te slaan en zag de laatste pagina snel naderen. Dat je wilt dat er iets goeds nog gebeurt. Adem in en weer omslaan... Nawoord? NAWOORD? Dit meen je niet...
Dat je gewoon weer moet wachten...
Wat een verhaal die Noordzeemoorden! Kundig gecomponeerd. Op naar het einde!

Hij herinnert zich de nieuwe plantenbak naast de schuur. Hoe hij haar lichaamsdelen op het worteldoek duwde, zwetend en mopperend omdat het niet in één keer lukte. Dit keer wilde hij siergrassen planten. Een hoge soort, die mooi zou afsteken tegen de zwart gebeitste planken. Hij glimlacht tevreden als hij de deur van de douchecabine opentrekt. Controle. Dan vloekt hij als hij ziet dat haar hoofd nog naast de shampoo op de plank staat. Hij moet iets anders bedenken.

Miriam: Isa heeft mijn verwachtingen meer dan waar gemaakt. Wat een verhaal! Er wordt weer puzzelstukjes in de lucht gegooid die een voor een op de goede plek neervallen. Ik heb af en toe ontzettend moeten lachen om de dader, wat een figuur is dat, geweldig. De cover past perfect in de serie, persoonlijk vind ik dit de mooiste tot nu toe. Er zit een behoorlijke vaart in het verhaal en je wilt maar blijven lezen. Nergens vliegt het uit de bocht en het houdt je aandacht uitermate goed vast. Het zit verdomd goed in elkaar met een heerlijke onderhuidse spanning. Potdorie, wanneer komt dat volgende deel?!

Ink:
Spanning 4,5
Schrijfstijl 4
Leesplezier 5
Plot 5
Psych ontwikkeling 4
Originaliteit 4

4,5 ster

Miriam:
Spanning: 4,5
Schrijfstijl: 5
Leesplezier: 5
Plot: 5
Psychologie: 4
Originaliteit: 4

4,5 sterren voor Ritueel


Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten