Nico de Beer: 2015 in boeken

Was 2015 een bijzonder jaar voor jou op boekengebied?
2015 was voor mij natuurlijk het jaar van Schakels, mijn thrillerdebuut.  Acht jaar na mijn laatste titel eindelijk weer een boek! Dat geeft aan dat schrijven een blijvende bezigheid kan zijn.

Lees je zelf veel?
Ik ben zeker geïnteresseerd in literatuur, maar aan heel veel lezen kom ik niet toe. Omdat ik verder wil als thrillerschrijver, oriënteer ik me wel op dat genre. Boeken kun je ook scannend doornemen om iets te weten te komen over structuur en opbouw.  Wil je origineel voor de dag komen, dan zul je moeten weten wat collega-schrijvers doen.

Daarnaast ben je als auteur in sterke mate betrokken bij promotiewerkzaamheden voor je boek en ook dat kost tijd. Ik ben geen broodschrijver, zoals dat heet. Ik heb er een volledige baan naast als docent Engels en Nederlands.

Wat kunnen we van jou in 2016 verwachten?

Wat 2016 me gaat brengen is hopelijk de (bijna)voltooiing van mijn volgende boek. Zonder dat het storende vormen aanneemt voor je directe omgeving – tenminste dat idee heb ik – ben je als schrijver in gedachten veel bezig met de wereld van je personages. Het daadwerkelijke schrijven zie je het liefst in een soort flow, zodat je snel vorderingen ziet in de omvang van je werk en de ontwikkeling van je verhaal. Daarbij speelt routine ook een grote rol. Dat zal iedere schrijver wel bevestigen, vermoed ik.

Ik heb het voordeel dat ik mijn volgende boek (werktitel ‘Eilandvrees’) al als een film voor me zie. Inhoud: Een jongeman trekt een spoor van vernieling in het leven van zijn naasten en niemand weet waarom. Alleen de lezer. Of: gezien door de ogen van zijn schoonvader. Bertrand Zonnevylle ziet zijn schoonzoon als een bedreiging en neemt vergaande maatregelen om zijn dochter te beschermen. Hoofdthema: adoptie van kinderen uit andere werelddelen.