Tomas Ross (1944) is al meer dan dertig jaar een van de meest toonaangevende thrillerauteurs in ons land. Hij is de Godfather van de Nederlandse faction; in zijn spannende en gedurfde thrillers balanceert hij op de scheidslijn tussen feit en fictie. Vele politieke kwesties nam hij al onder vuur en ook het koningshuis ontkomt niet aan zijn kritische oog en scherpe pen.
Hij won driemaal De Gouden Strop – voor zijn thrillers Bèta, Koerier voor Sarajevo en De zesde mei. Als scenarioschrijver werkte hij mee aan gelauwerde series als Bernhard, Schavuit van Oranje, De Brug en de film 06/05 van Theo van Gogh.
(Bron: www.tomasross.nl)
Van de doden niets dan goeds kwam in november 2015 uit.
De cover:
Corina:
Een besneeuwd landschap met een klein figuurtje op de achtergrond. Niet heel spannend en heeft meer weg van een roman dan van een thriller.
Karin:
Eenvoudig, intrigerend. Onopvallende kleuren met een eenzame man in een besneeuwd stadsdeel. Tomas Ross zelf in grote rode letters. De koptekst ‘Het einde van de Tweede Wereldoorlog is het een begin van een nieuwe strijd’ trekt gelijk mijn aandacht.
De achterflap:
November 1945. Zes maanden na de bevrijding keert Arnie Springer berooid terug uit een jappenkamp naar een bitterkoud Den Haag. De stad is in chaos. Voormalige verzetskameraden bestrijden elkaar op leven en dood, NSB’ers en oorlogsmisdadigers lopen vrij rond en liquidaties en chantage zijn aan de orde van de dag.
Tegen wil en dank raakt Springer betrokken bij de zoektocht naar een zwart cahier met de namen van collaborateurs die de dans zijn ontsprongen en nu hoge posities bekleden. Achtervolgd door zijn eigen verleden komt hij op het spoor van oud-SS’er Pieter Menten en raakt hij verstrikt in talloze intriges. Bedreigd door rabiate nationalisten, communisten en de beruchte dubbelspionne Leonie Brandt ontdekt hij een complot dat zich uitstrekt tot binnen de muren van Paleis Soestdijk en, duizenden kilometers verder, naar zijn moederland Nederlands-Indië.
Onze mening:
‘Misschien is niets geheel waar, en zelfs dát niet.’ –Multatuli-
Corina:
Je wordt meegenomen door het leven van Arnie Springer in het net bevrijde Nederland. De schrijfstijl is mooi, maar even wennen.
Vooral het eerste kwart van het boek was het erg veel informatie qua personen en organisaties. Alsof ik weer op school zat.
Karin:
Ik lees bijzonder graag boeken met als thema de Tweede Wereldoorlog en dit is mijn eerste kennismaking met Ross. De achterflap pakte gelijk mijn aandacht, het klinkt origineel en spannend. Het verhaal start met een Dramatis personae; een overzicht van de personages en groeperingen in dit boek. Het zal blijken dat ik deze nog regelmatig zal gaan raadplegen.
Het proloog is spannend. Je krijgt direct met het zwarte cahier te maken. Een vrouw en een man treffen elkaar in de duinen. Zij zegt het cahier in haar bezit te hebben en vraagt er vijftigduizend voor. Het wordt gelijk duidelijk dat er een web vol verraad rondom dit cahier verweven zit. Bam, spannend dus. Dit laat je belanden in het eerste hoofdstuk en het gaat vervolgens in de ik-vorm met hoofdpersonage Arnie Springer verder, en verder.
Corina:
Daarna kwam er wat meer vaart in het verhaal en vooral de schrijfstijl begon te wennen. Arnie is een goed uitgewerkt personage, dat geldt helaas niet voor de andere personages.
Zoals bijvoorbeeld de zus van Arnie komt slecht uit de verf.
Karin:
Ik werd in eerste instantie weggeblazen. Wat een fantastische schrijfstijl, doorspekt met prachtige tikjes humor. Het is koppie erbij en het zette me gelijk écht tot lezen, af en toe een woordje opzoekend, heerlijk.
Maar gaandeweg het verhaal las het allemaal steeds minder vlot weg. De personages, gebeurtenissen, termen en jaartallen vlogen me steeds meer om de oren. Dit nam uiteindelijk een vorm aan waardoor het lezen voor mij niet fijn meer was.
Corina:
De paranoia over wie je wel of niet kan vertrouwen wordt erg mooi beschreven, maar het kabbelt erg lang door en dat haalt de vaart weer een beetje uit het verhaal.
De plotwending op het eind is dan weer wel weer goed gedaan en zo totaal niet verwacht. Dan wordt ook de proloog duidelijk, waar ik het hele boek al over aan het nadenken was. Goed gedaan en mooi gevonden.
Karin:
Richting einde was er nog enigszins sprake van een spannende wending. Ik zeg bewust enigszins want wie het proloog goed leest zal niet echt verrast worden in dit gedeelte. Het plot is in zijn geheel zeker goed, en het verhaal ook. Dat Ross over een flinke dosis kennis beschikt en erg goed kan schrijven is ook wel duidelijk. Het is gewoon zo jammer dat het allemaal in dit geval voor mij echt teveel van het goede was.
Conclusie:
Spanning: 3
Schrijfstijl: 3
Plot: 3.5
Leesplezier: 3
Originaliteit: 4
Afgerond naar 3,5 ster voor Van de doden niets dan goeds.
Corina Nieuwenhuis
Spanning: 2
Schrijfstijl: 3
Plot: 3
Leesplezier: 2,5
Originaliteit: 4
Een krappe 3 sterren voor Van de doden niets dan goeds.
Karin Meinen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten