Cover:
Op de cover zien we een naakte vrouw in de sneeuw liggen. Een winterse cover, ik vraag me af of ze dood is en wat er is gebeurd. Het ziet er spannend uit. De cover maakt me nieuwsgierig.
Achterflap:
Het vijftienjarige bestaan van jaarclub Artemis mag niet ongemerkt voorbijgaan. En dus vertrekken Dominique en haar vriendinnen voor een lang weekend naar het winterse Wenen. Ook de partners mogen mee.
Nadat ze overdag de sprookjesachtige stad hebben bezocht, is het ‘s avonds een en al gezelligheid bij het haardvuur.
De wijn vloeit rijkelijk en de jaarclubgenoten halen herinneringen op aan vroeger. Er wordt ook stil gestaan bij het overlijden van jaarclubgenote Daniëlle, die in haar studiejaar volkomen onverwacht zelfmoord pleegde. Als een van de vriendinnen in aangeschoten toestand verkondigt dat Daniëlle opzettelijk van het dak is geduwd, blijkt al snel dat dat niet bij iedereen goed valt. Kennelijk is iemand in de groep bereid heel ver te gaan om de waarheid te beschermen. ....
Mening:
Ik was al bekend met de boeken van Linda van Rijn, ik heb Piste Alarm en Last Minute gelezen en die vond ik aardig goed. Mijn laatste die ik van haar heb gelezen, Viva España was me tegengevallen. Dat kan, het ene verhaal pakt je meer dan het andere. Mijn verwachting van De Jaarclub was hoog, mede door de cover en de samenvatting.
Hoe vaak maken we niet mee dat de cover minder aantrekkelijk is, maar dat het verhaal juist geweldig is. De Jaarclub heeft het tegenovergestelde: een spannende mooie cover, maar in het verhaal is de spanning ver te zoeken. Je moet dus geen hoge verwachtingen hebben, het is in mijn ogen ook geen thriller. De jaarclub bestaat vijftien jaar en om dat te vieren gaan de vriendinnen een lang weekend naar Wenen, de partners mogen mee.
In mijn ogen zijn er teveel personages, vriendinnen met hun partners, waardoor je regelmatig worstelde 'wie is dat ook al weer?'. Veel personages zijn niet goed uitgewerkt, de karakters van de personages mis je en daardoor krijg je geen band en komen ze oppervlakkig over. Mede daardoor komt het verhaal langzaam op gang. Er gebeurt weinig in het verhaal, behalve wijn drinken dat kunnen ze goed. De Jaarclub vond ik langdradig, ik miste de spanning en diepgang, ik hou ervan als je als lezer wordt verrast, maar helaas: dat gebeurde niet. Met de juiste ingrediënten had het een mooi verhaal kunnen worden. Voor een echte thrillerlezer is dit geen aanrader.
Het enigste voordeel was dat je niet hoeft na te denken. Jammer, want Linda heeft betere boeken geschreven en heeft de kwaliteiten om een goed boek te schrijven.
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 2
Spanning: 2
Plot: 2
Psychologie: 2
Originaliteit: 2
De Jaarclub krijgt van mij 2 sterren
Lydia Buist
Geen opmerkingen:
Een reactie posten