Duorecensie: Souvenir - Marcella Kleine

Achterflap

Zeven jaar na de ontvoering van haar baby ontdekt Susan wie de dader moet zijn en reist af naar het land waar haar kind werd verwekt. Door dubieuze gebeurtenissen wordt Susans overtuiging nog meer gevoed. Esmée is in Indonesië. Of hebben haar familie en psycholoog gelijk en is ze psychisch doorgedraaid?

Cover

Lydia: Op de cover zien we een gemarmerde steen in de vorm van ei, geplaatst op een houder. De cover is rood. De foto is gemaakt door Marcella's dochter Deborah Kleine, mijn complimenten!  De afbeelding op achterkant is de vulkaan Tangkuban Perahu, West-Java in Indonesië, een belangrijke plek die voor sommige personages een grote betekenis heeft. Wanneer je het verhaal leest, begrijp je waarom Marcella voor deze afbeelding gekozen heeft. 

Onderaan staat een quote van Linda Jansma: 'Souvenir is een enorm spannend, sfeervol en goed opgebouwd verhaal dat je met geen mogelijkheid meer kunt wegleggen voordat je het uit hebt.'

Ik ben nieuwsgierig en wacht niet meer langer!

Ink: De cover is opvallend anders dan anders. Het rood is knallend en het ei wordt duidelijk in het verhaal. Het ei voor een spannende roman verrast.

Lydia: Susan heeft 8 jaar geleden de tijd van haar leven gehad in Indonesië. Ze leert daar twee bijzonder mensen kennen waarmee ze goed bevriend raakt: Johan en Esther. Het klikt tussen hun drieën en er ontstaat een bijzondere vriendschap. Ze reizen door Indonesië. Het geeft hun een kick om zo eenvoudig mogelijk en met weinig geld door Indonesië te reizen. Susan besluit na een gebeurtenis terug te gaan naar Nederland. Ze draagt een geheim met zich mee waar Johan en Esther niets vanaf weten. Susan is zwanger en ze bevalt in Nederland. Wanneer Esmée zes maanden oud is, verdwijnt ze. De angst van elk ouder om je kind kwijt te raken; het overkomt Susan. 

Susan belandt in een diepe depressie en ze wordt opgenomen in psychiatrische kliniek waar leert met haar verdriet om te gaan. Wanneer ze na enige tijd stuit op een foto heeft ze maar één doel: terug naar Indonesië. 

‘Ik ga degene die haar heeft afgepakt kapot maken en eigen me toe wat me toebehoort.’

Ink: er zijn uitgebreide sfeerbeschrijvingen en woorden in de taal zelf, die makkelijk in het verhaal duidelijk gemaakt worden. Ben ik normaal een zeurpietje als er woorden in een andere taal staan, in dit boek vind ik het mooi aanvullend voor de sfeer. Het wordt niet gebruikt als interessantdoenerij.

Indonesië wordt voor je ogen neergezet en je reist mee door het land met de uitstoot van de auto's, de geuren van de kruiden, de krottenwoningen tussen mooie luxe hotels. En mooie herinneringen worden er bij mij opgeroepen door de speciale sigaretje met kruidnagel.

Lydia: wanneer Susan aankomt in Indonesië maakt ze kennis met chauffeur Rachmad, een vriend uit de studententijd van Johan. Rachmad maakt geen goede indruk op haar, ze vindt hem onfatsoenlijk en arrogant. Susan komt voor bepaalde onaangename verrassingen te staan wanneer ze in Indonesië is. Ze vraagt zich af in welk wespennest ze terecht is gekomen en regelmatig twijfelt ze aan zichzelf. Heeft ze er wel goed aangedaan om naar Indonesië te komen? Susan raakt betrokken bij bizarre gebeurtenissen en is haar leven niet veilig.

Ink: Het boek start met een proloog waar een psycholoog iets overkomt. Dat verhaal zit in je achterhoofd en je wordt een bepaalde richting opgeduwd met wie de dader zou kunnen zijn.
Susan reist af naar Indonesië op zoek naar haar kind dat ooit daar verwekt is. Hoe dat in elkaar zit en waarom haar kind ergens daar verblijft, wordt stukje bij beetje uit de doeken gedaan. Op een rustige manier verhaalt Marcella hoe de gedachten, verwachtingen en verwarring in de hoofdpersoon van Susan verlopen. Klopt alles wel wat Susan denkt? Je wordt ook hier zelf wat in verwarring gebracht. Goed gedaan dus.

‘Mijn handen nemen een schepje zand en laten dit door mijn vingers glijden. Er blijven korreltjes op mijn palmhanden plakken. Zo is het leven ook, bedenk ik me. Het glipt door je vingers. Soms gaat het stroef en soms gaat het sneller dan je zou willen. En altijd blijft er iets achter. Een fijne herinnering of een diep verdriet. Maar dat vervaagt ook weer tot er bijna geen korreltjes meer op je handen zitten.’

Lydia: wow, Marcella heeft zichzelf overtroffen met Souvenir. In Souvenir staat de zoektocht van een moeder naar haar kind centraal. Marcella neemt je mee naar Indonesië. Doordat ze er zelf heeft gewoond, weet ze waarover ze schrijft  en kent ze de inwoners van Indonesië. Ze beschrijft hun doen en laten, hun gewoontes tot in de kleinste detail. Het is zo beeldend geschreven, je ziet het gewoon voor je en je proeft de sfeer. Je voelt je nauw betrokken bij het verhaal.

Marcella heeft een fijne schrijfstijl, het is een genot om haar boeken te lezen. Ze kruipt in de huid van haar personages en zet ze goed neer.

Ink: Susan krijgt onderdak bij een vroegere vriendin Esther, met wie ze vroeger, samen met Johan, een trektocht door het prachtige land maakte. In schuin geschreven hoofdstukjes reizen we mee in de tijd van die tocht. Wat gebeurde er allemaal tijdens die reis met zijn drieën?
Johan blijkt inmiddels dood te zijn en Esther is hertrouwd. Er lijkt veel aan de hand te zijn. Esther gedraagt zich toch wel vreemd en gaat ook vreemd. Het personeel van Esther, want ze woont in luxe met een paar man personeel als luxe expatvrouw, gedraagt zich ook nogal apart. Wordt Susan werkelijk gevolgd of zijn het haar vermoedens en paranoïde gedachten?

Zoals altijd is het voor mij even wennen met een aantal namen die niet gewoon zijn voor mij. Wie is Rachmad ook alweer, was dat nou de vriend van of? Susilo en Harto? Weet niet of dat iets is van mij alleen? Ik had dat pas ook al met een YA-verhaal over mensen uit Pakistan.

Maar het duurt wat langer, maar ook wel weer snel ben je gewend. Naast die namen schrijft Marcella erg toegankelijk.

Lydia: Susan zit in een emotionele achtbaan: jaloezie, angst, wraak, liefde en afgunst. De onmacht en frustratie maken dat je heel goed met Susan meeleeft. Wat heeft ze veel moeten doorstaan. Dit boek raakt je omdat iedereen zich wel kan verplaatsen in Susan, hoe afschuwelijk het is om je kind kwijt te raken. Tenminste ik wel als moeder. Je voelt de spanning, angst en verdriet. In Indonesië gebeuren de meest bizarre angstaanjagende dingen, die mij telkens op een verkeerd spoor zetten. Het verhaal zit zo goed in elkaar dat ik ging twijfelen aan sommige personages, ik vertrouwde op den duur niemand meer. Sommige gebeurtenissen benam me de adem. Marcella heeft een goed verhaal geschreven. Het pakte mij direct en liet me niet meer los. Souvenir zal nog lang door mijn hoofd spoken, zeker met dat einde, dat had ik niet verwacht! 

Ink: Opvallend is dat ik eigenlijk niemand in het boek echt sympathiek vind...en toch blijf je geïntrigeerd doorlezen.

Je wordt echt vakkundig door de schrijfster op verkeerde sporen gezet en tegen het einde gaat het allemaal in een stroomversnelling met veel actie. Personen blijken anders te zijn dan gedacht en dan eindigt het boek met iets waar ik heel blij van werd. Ik hou er zo van om op het einde nog zo verrast te worden!

Lydia: Marcella, bulu bulu yang tebal (dikke pluim). Souvenir krijgt van mij 5 dikke sterren! 

Ink: plot 5; spanning 4; originaliteit 4; psychologie 5; schrijfstijl 4,5; leesplezier 4,5:

4,5 sterren

Nieuwsgierig? Bekijk Souvenir hier op Bol.com