Er werd ook aan mij gevraagd of ik mee wilde doen aan
de herdenkingsdag voor Henning Mankell. Uiteraard wilde ik dat!
Ik leerde Mankell kennen door een
goedkope uitgave van zijn boek Moordenaar zonder gezicht. Meteen
was ik om. Wat een heerlijke schrijver! Voor mij was Henning Mankell ook de
kennismaking met de Scandinavische thrillers. En wat een rijkdom bevatten die
zeg!
Ik las voor deze dag geen thriller, maar
een jeugdboek, want ook die schreef hij. Dit boek stond al jarenlang bijna
vergeten in mijn boekenkast. Dit was een mooi moment om juist dit boek te gaan
lezen en de andere kant van het schrijverschap van deze bijzondere schrijver te
ontdekken.
Dit is mijn recensie:
Verhaal
Als het dorp wordt overvallen door
bandieten, neemt de moeder van Sofia het besluit om te vluchten. Net als het
gezin zich elders thuis begint te voelen, trapt Sofia op een landmijn. Daarbij
komt haar oudere zusje om het leven en verliest zij zelf haar beide benen. Met
veel wilskracht en doorzettingsvermogen slaagt zij erin een zelfstandig bestaan
op te bouwen als naaister.
Cover
Bruintinten. Foto van een jong meisje
met een blik die zegt: "Ik heb teveel meegemaakt, teveel gezien." Ik
neem aan dat dit een foto van Sofia is, de hoofdpersoon uit het boek, en een
meisje dat echt bestaat.
Mijn mening
Een jeugdboek van een thrillerschrijver
en dan ook nog een die zich in Afrika afspeelt. Een continent waar ik te weinig
vanaf weet en waardoor ik er misschien ook minder interesse in heb. Misschien
daarom dat dit boek al jaren ongelezen in de kast staat. Toch moet er een reden
geweest zijn dat ik het boek destijds gekocht heb.
Het verhaal speelt zich af in
Mozambique, maar zou in elk willekeurig ander door burgeroorlog verscheurd land
kunnen spelen. Sofia is de jongste van twee zusjes, maar in alles is ze de
oudere. Zij past op haar zus Maria, zorgt dat haar niks overkomt. Ze lijken
uiterlijk zoveel op elkaar dat ze wel een tweeling lijken.
Op een dag slaat, voor de tweede keer in
hun leven, het noodlot toe. Sofia verliest niet alleen haar zusje, maar ook
haar benen. Ze is letterlijk en figuurlijk geamputeerd.
Haar strijd om zich aan te passen aan
het nieuwe leven is zwaar, maar wat is ze sterk! Overal weet ze zich, met
uiteraard ook downs, doorheen te slaan.
Het is een meisje om bewondering voor te
hebben. Een verhaal dat ontroert, maar je ook doet beseffen wat een ellende een
oorlog veroorzaakt. Ook al is de oorlog misschien al voorbij...het gevaar
blijft bestaan. Wat dit boek extra bijzonder maakt is de wetenschap dat Sofia
echt bestaat. En ik hoop dat het haar goed gaat!
4 sterren
Juul
Geen opmerkingen:
Een reactie posten