Jacob Vis - De professor

Jacob Vis heeft met De professor een non-fictie boek neergezet. Het verhaal gaat over wellicht de grootste gerechtelijke dwaling van ons systeem. Juul en Moon lazen hem voor een duorecensie, Lees je mee of ze het eens waren over dit boek? Of zouden de dames toch verschillen van mening?

De cover:

Juul: Ik vind hem mooi. ‘De schreeuw’ is een van mijn favoriete schilderijen. Wel jammer dat het een te drukke zwart-wit versie is. Nu is het schreeuwerig, terwijl het origineel juist door het kleurgebruik zo mooi de verstilde wanhoop uitdrukt. De cover triggert mij wel om hem op te pakken in de boekhandel.

Moon: Ik kreeg de vraag van Ink of ik mee wilde doen met de groep en De professor wilde lezen. Even iets anders als een thriller. Toen ik de cover zag dacht ik ‘waar begin ik aan?’. Ik vind hem dus echt heel lelijk. Als ik in de bieb of in de boekhandel dit boek zou zien zou ik hem echt nooit op pakken. Maar hé, ik ben wel vaker de mist in gegaan dus wie weet.

Het verhaal:

Juul: In De professor krijgt Max Spaan twintig jaar cel voor de moord op Ron Verbeek. Twaalf jaar later schrijft een oud-rechercheur een brief aan Justitie waarin hij zijn twijfels over het onderzoek kenbaar maakt. De brief is zo alarmerend dat de minister van Justitie commissaris Ben van Arkel, advocaat-generaal Lucas Kalsbeek en emeritus hoogleraar strafrecht Jos de Ruiter opdracht geeft het appèl te onderzoeken. Het driemanschap, gesteund door de jonge rechercheurs Ellen Kamp en Ton van Soest, ontdekt dat het bewijsmateriaal niet deugt. Een schoolvoorbeeld van tunnelvisie dat leidde tot de grootste rechterlijke dwaling uit onze geschiedenis die in dit verhaal wordt rechtgezet.

Moon: Op 26 maart 2002 wordt op een afgelegen plek in het bos het lijk gevonden van Rob Verbeek in een ondiep graf. Max Spaan krijgt hiervoor 20 jaar gevangenisstraf, want alle sporen leiden naar hem. Hij gedraagt zich vreemd en hij wordt gearresteerd en veroordeeld.

In 2006 kwam er een anonieme brief bij het CEAS. Hierin werd beschreven dat de anonieme bron twijfelde aan de uitkomst van het onderzoek. Jaren later kwam er weer een brief: nu ondertekend door de oud rechercheur van het onderzoeksteam destijds.

Het ministerie van justitie vindt deze brief zeer verontrustend en geeft Commissaris Ben van Arkel, advocaat-generaal Lucas Kalsbeek en hoogleraar strafrecht Jos de Ruijter opdracht om het te onderzoeken. Hierbij worden ze bijgestaan door de rechercheurs Ton van Soest en Ellen Kamp. Ze komen samen al snel tot de ontdekking dat er van het onderzoek op de moord van Rob Verbeek niets klopt.

Dit boek is een roman over een waargebeurde rechtszaak. Het proces loopt nog steeds.

En dan de mening van de bendeleden.. zijn ze het eens of niet?

Moon: ‘Zoals het nu lijkt, is het de grootste rechterlijke dwaling uit onze hedendaagse geschiedenis’.

Toen ik de voorkant zag had ik echt iets van ‘wat moet ik hier van verwachten?’. Een boek wat mij qua voorkant al helemaal niet trekt en een roman, dat is ook al even geleden. Maar gelukkig ben ik er in begonnen, het verhaal is echt! Het onderzoek naar de moord op Rob Verbeek is gebaseerd op tunnelvisie kijken.

Mega interessant moet ik eerlijk zeggen en geschreven in een heerlijke stijl waardoor je je al gauw in het gevangenisleven bevindt. Het onderzoek wordt goed beschreven en ik vind het leuk om het eens van zo ‘dichtbij’ mee te maken. Uit het verhaal blijkt wel dat ook rechercheurs fouten maken en er naast zitten, alleen het nadeel is dat het voor iemand zijn hele leven kan veranderen.

Het idee dat je door tekort aan interesse en aandacht van een rechercheur/onderzoeksteam 12 jaar lang onschuldig kan worden opgesloten lijkt me echt heel erg. Na het lezen van dit boek sta je wel even meer stil bij hoe het voor iemand is als je totaal overgeleverd bent aan anderen, de angst en de onmacht die Max moet hebben gevoelt in de gevangenis lijken me echt niet te dragen.

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. Het is geschreven in een hele fijne stijl, waardoor je wordt mee gezogen in het onderzoek: je wordt een deel van het team. En dan te bedenken dat bij het uitgeven van het boek het proces nog speelt.

Kortom: niet verwacht dat dit verhaal bij de lelijke cover hoort. Een heel interessant en fijn lezend verhaal waarvan je hoopt het nooit mee te maken!

Juul: Al heel snel tijdens het lezen kreeg ik een deja-vu gevoel...dit verhaal ken ik! Sterker nog, ik heb er kort geleden nog een documentaire (van Michiel van Erp geloof ik) over gezien.

Van tevoren had ik geen idee dat het boek over deze moordzaak zou gaan. In het begin had ik wel last van het feit dat ik die docu had gezien, maar al lezende raakte dat gelukkig wel op de achtergrond.

Het is een interessant boek, er wordt een geloofwaardig beeld geschetst van hoe zo'n onderzoek zou kunnen gaan. Daarnaast is de verhaallijn binnen de gevangenis een goede afwisseling, als tegenwicht voor het feitenrelaas. En om sommige dingen moest ik echt wel hardop grinniken, bijvoorbeeld Max die gejonast wordt met een reddingzeil, ik zag het zo voor me (hoe kwalijk het uiteraard ook zou zijn als het echt gebeurd...).

Een opmerking die mij deed glimlachen was: ‘het is helemaal niks voor Ron om vermoord te worden.’

De personages worden redelijk goed neergezet, van allemaal had ik wel een plaatje in mijn hoofd (wat niet altijd zo is in een boek heb ik gemerkt). En met name Ben van Arkel vind ik goed uitgewerkt, hij ging nog het meeste leven van allemaal.

Het taalgebruik is hier en daar wat ongebruikelijk: trait-d'union, ‘van het handje zijn’ (homo), een waarachtige vriend, sujet, tant pis (?????) etc.

Het stoorde mij niet echt, maar was wel opvallend.

Het boek leest prettig, ik had het in een dagje uit. Beetje jammer vond ik het ‘romantische’ slot. Dat had niet gehoeven voor mij, het voegde werkelijk helemaal niets toe aan het hele verhaal.

Ik hoop dat de waarheid in de zaak Pim Overzier (daar gaat het in dit boek over) ooit volledig aan het licht zal komen...

Zo zie je maar weer ieder mens leest het boek anders, de een valt over andere dingen dan de ander, dat is juist het leuke van een duo- of groepsrecensie. Maar beide dames zijn het er toch wel over eens: Ze hopen beide dat de waarheid ooit nog aan het licht komt.

De professor van de bende 3 sterren.