Workshop Thriller Schrijven (door Alex Roessen)

 Foto: www.bplusc.nl

Een verhaal zit altijd in de lucht, heb ik ergens gelezen. Als schrijver moet je af kunnen stemmen op de juiste frequentie om het te begeleiden naar papier. Hetzelfde geldt voor het creëren van karakters. Ze komen niet letterlijk aanwaaien, maar ontspruiten in je hersenen en vormen een naam, uiterlijk en achtergrondverhaal.

Al sinds mijn jonge jaren (kuche, kuche) heb ik verhaaltjes en karakters in mijn hoofd zitten.

Nee, ik ben geen fantast of schizofreen, hoewel het soms best gezellig is in mijn hoofd.
Ik hou ervan om verhaaltjes te verzinnen, de fantasie de vrije loop te laten gaan, karakters te verzinnen. Sommige hebben het papier gehaald of de digitale versie daarvan. Een ligt al 25 jaar te wachten om afgemaakt te worden.
Maar zoals altijd zit het leven in de weg en verschuiven de prioriteiten wat. Nu het lichamelijk allemaal niet zo lekker gaat en ik gedwongen thuiszit begint het toch weer te kriebelen. Ook de 6-woorden uitdaging van Thrillerlezers is een enorme leuke aanmoediging om weer verder te werken aan mijn ambities. Na een boek te hebben proefgelezen begon het serieus te kriebelen, maar het ontbreekt mij aan kennis. Ik ben heel goed aan iets beginnen, maar iets afronden gaat mij niet zo goed af.

Via de website van Thrillerlezers zag ik dat Marlen Beek-Visser, debuterend auteur van Stem!, een workshop thriller schrijven zou geven in BplusC in Leiden, bijna om de hoek. Dus besloot ik mij op te geven voor een workshop, ook een iets te enthousiaste reactie mijnerzijds op Facebook zorgde voor de broodnodige voetafdrukken onder het zitvlees.
Ter voorbereiding op de cursus verslond ik Marlens boek, zodat ik ieder geval een idee had met wat voor soort schrijver ik te maken zou krijgen.

Met de weinige energie die ik had redde ik het naar de bibliotheek in Leiden, te vroeg of ruim op tijd.
Een hartelijke begroeting volgde: 'Alexander, toch? Van de foto?'. In mijn enthousiasme had ik die week een foto gedeeld van mezelf terwijl ik Stem! zat te lezen, welke door Marlen op haar timeline werd ge-shared (is dat hoe de jeugd het zegt?).
Met rode wangetjes nam ik plaats vooraan de 'klas', om maar eens niet tweederangs te zitten. Durf te leven.
Nadat Marlen het thuisfront om digitale hulp had gevraagd en de juiste presentatie zijn weg naar de laptop had gevonden kwam de eerstvolgende deelnemer binnen: 'Hè, jou ken ik van internet, toch?' Hij is fijn.
Van de 8 aanmeldingen kwamen er uiteindelijk 7 opdagen, een leuk en gevarieerd gezelschap: een journaliste, een cartoon scenario schrijver, een tekenaar, een muziekrecensent en nog anderen. Elk met hun redenen om deel te nemen aan de workshop.

De een heeft al eerder deelgenomen aan een masterclass van Marlen en heeft zelfs al te maken met een deadline voor publicatie van een Young Adult boek, de ander is 'al een heel eind', weer een ander lijkt het wel een leuk idee om eens wat anders te schrijven dan een column in 'Plus'.

De workshop begon met een theoretisch gedeelte van een uur: aan de hand van voorbeelden werd uitgelegd hoe je de spanning kunt opbouwen, hoe een verhaallijn opgebouwd kan worden, dat teveel hoofdpersonen niet altijd functioneel is, dat veel van het schrijfwerk soms overbodig blijkt omdat het verhaal zich anders ontwikkelt, dat je niet blind moet staren op lay-out, maar gewoon lekker moet schrijven en daarna schrappen.

De wisselwerking tussen theorie en gebruik van voorbeelden uit Stem! was erg prettig.
Na de theorie volgde een korte pauze waarbij de keuze werd gegeven een opdracht uit te werken, het is tenslotte een workshop, of om een versnapering te nemen in het restaurant. De eerste 4 regels van de opdracht werden gegeven, de rest mocht je zelf aanvullen in 20 minuten.
Mijn eerste ingeving was: Dit kan ik niet, de tijdsdruk is te groot, ik kan niets bedenken.
Vervolgens pakte ik de pen op en begon te schrijven. 20 minuten later had ik een verhaaltje, geen Stephen King natuurlijk, maar toch. Ook een aantal anderen hadden zich ook aan de opdracht gewaagd en werd gevraagd hun verhaal voor te lezen. Oh, crap.
Met een rood hoofd las ik mijn verhaal voor, hortend en stotend. Het einde leverde licht gelach en gegniffel op. 'Het begon als een bouquetroman, maar sloeg om in een thriller'. Toch leuk.
Ook hier was weer te zien, net als bij de 6-woorden opdrachten, hoe verschillend de verhalen zijn.

De belangrijkste tip was eigenlijk: schrijf. Als je je verder wilt ontwikkelen als schrijver, schrijf.
Zoveel mogelijk. Iedere dag 10 minuten. Schrijf een column, schrijf een bericht, verzin een karakter en werk deze uit, pak een woord uit een artikel en schrijf er een verhaal omheen, doe mee aan schrijfwedstrijden. Zorg dat je werk gelezen wordt en durf kritiek te ontvangen. Als je al verder bent, laat vrienden en kennissen proeflezen en laat ze eerlijk zeggen wat ze ervan vinden, je groeit niet van alleen maar 5-sterren recensies zonder kritiek. Schrijf.

Ook nadat het boek klaar is, of eigenlijk tijdens het schrijven al, moet je nadenken over hoe je het verhaal bij de lezers wilt krijgen. Uiteraard kan een uitgever je helpen, maar zelfs als je van de Slushpile weet te komen, zul je zelf heel veel tijd moeten steken in het onder de aandacht brengen van je boek. Een kruiwagen is natuurlijk ook nooit mis, zoals een bekende schrijver die je aanraadt bij de uitgever.

BplusC was zeer flexibel en liet ons wat langer zitten dan eigenlijk de bedoeling was, maar na 2 uur en een kwartier was het toch tijd om e-mailadressen uit te wisselen en elkaar toe te voegen op Facebook.  Netwerken is natuurlijk ook een belangrijk onderdeel.

Al met al een erg leuke en leerzame workshop die mij zeker verder zal helpen.

Alex Roessen

Workshop opdracht:

De deurbel galmt door het stille huis.
Simon ligt naast haar, diep in slaap.
Wie kan dat nu zijn op dit tijdstip? Een bang vermoeden bekruipt haar.
Ze had nog zo gezegd tegen Thomas vandaag niet aan te komen. Simon zou morgen pas op zakenreis vertrekken. Dan zou ze haar Thomas eindelijk weer zien.
Twee weken had ze al moeten wachten. Twee lange weken sinds hun laatste ontmoeting. Een waarvan ze nog steeds kriebels in de buik kreeg als ze er aan terugdacht.
Alle stiekeme berichtjes had ze met bonzend hart gelezen. Soms met een iets te enthousiaste glimlach en soms zelfs hardop lachend.
'Wat zit je nou weer over mij te liegen?' had Simon geïrriteerd gevraagd vanuit de study, toen ze voor de zoveelste op de bank met haar telefoon zat te spelen.
'Niks, joh. Het is Tessa. We zitten een film met Brad Pitt te kijken.' 
Met een diepe zucht was hij weer verder met zijn werk gegaan.
Zachtjes liep ze de trap af. De derde trede van onder sloeg ze over, alsof ze dit al eens eerder had gedaan.
Net voordat Thomas nog eens kon aanbellen deed ze de deur open.
Ze viel hem in zijn armen, maar wist zich gelijk weer te herstellen. 'Je kunt hier niet zijn. Ik had toch gezegd dat Simon morgen pas vertrekt.' fluisterde ze.
'Jawel, maar ik kon echt niet meer wachten. Ik moet je gewoon zien.'
'Je moet weg. Nu!'
Bovenaan de trap stond een slaapdronken Simon. 'Welke idioot belt er om half twaalf aan? Wie is dat?'
Thomas wilde net een antwoord geven maar Simon had de voordeur al bereikt.
'Vuile klootzak! Wat moet je met mijn vrouw? Opzouten!'

Een honkbalknuppel zoefde langs Thomas' hoofd.
Met een doffe dreun viel ze op de grond. Bloed stroomde uit haar oren.
Daar lag ze dan.
Alles was verloren.
Met een ruk schrikt ze wakker. Het was maar een droom.
De deurbel galmt voor de tweede keer door het stille huis.