De
cover:
Een echt Linda-omslag waardoor
het boek zo mooi zal staan in mijn kast bij de andere boeken. De boeken van
Linda zijn herkenbaar, je pakt ze er zo tussen uit.
Het
verhaal:
‘Als je geen problemen wilt. Zwijg dan!’
‘Dat sms’je zegt genoeg ze houden me in de gaten’
Mara de Wolff is erg op zichzelf.
Ze leeft een vrij teruggetrokken leven en naast haar buurman Rudi heeft ze
weinig vrienden. Achter haar teruggetrokken leven schuilt een groot verlies: haar
twee kinderen zijn door haar ex-man naar Irak ontvoerd. Wanneer de 36-jarige ethisch hacker een opdracht krijgt voor
een groot media bedrijf, Dutch Broadcasting Group, om daar het
beveiligingssysteem eens flink door te lichten, denkt ze een knoeperd van een
opdracht binnen te hebben gehaald en is dan ook blij. Die blijdschap is van
korte duur: wanneer ze met de opdracht start, stuit ze al snel op informatie
waaruit blijkt dat er een terroristische aanslag word voorbereid in Nederland.
Hierdoor raakt ze in een web van twijfel: welke kant kiest ze? Gaat ze voor
haar eigen geluk of behoedt ze Nederland voor een aanslag?
Mijn
mening:
De 7e thriller
van Linda is uitgekomen op 6 juni 2015 en dan leg je het andere boek waar mee
je bezig was even opzij (en dat wil wat zeggen want dat was een echt goed boek),
maar voor sommige boeken wijkt alles: de nieuwe van Linda en de nieuwe van Isa
Maron. Een eer dat ik dit boek al eerder mocht lezen!
Linda heeft het boek in de
ik-vorm vanuit Mara geschreven. Er komen een hoop termen uit de IT-wereld aan
bod die eigenlijk meteen worden verbeterd in een taal die ik ook begrijp, dat vind
ik een super. Zo krijg ik het gevoel dat Mara een superslimme vrouw is die gewoon
wel met beide benen op de grond blijft staan, geen dure woorden maar gewoon
huis-tuin en keuken Nederlands.
Het verhaal wordt
geschreven in verschillende tijden, wat in dit geval fijn en overzichtelijk
leest doordat het goed is aangegeven, zo zit je in Cambridge (USA), zo in
Amsterdam en dan weer in Bagdad.
Het zijn verschillende
tijden van Mara’s leven waar je een kijkje in krijgt en nog een ander verhaal
wat later samen komt. Door die kleine tipjes van de sluier raak je benieuwd en
nieuwsgierig naar wat er gebeurd is in Mara’s leven 5 jaar geleden. Haar kinderen
zijn ontvoerd, haar eerste man Michael is overleden. Allemaal vragen komen
tijdens het lezen omhoog waardoor je in een flow komt en eigenlijk alleen maar door
wil lezen.
De personages zijn goed
beschreven, er is er eentje bij waar ik echt gewoon de griebels van kreeg. Hierdoor
gingen mijn gedachten alle kanten op en ik was dan ook benieuwd of degene geen
dubbelspel speelde, maar daarvoor moest ik eerst het boek uitlezen.
De onmacht en de pijn van
Mara maken dat je met haar meeleeft vanaf de eerste bladzijde en steeds meer
sympathie voor haar krijgt. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je de
achtergrond achter alles te weten komt. Hierdoor kom je in een soort
spanningsveld waar je in je hoofd allerlei ideeën over krijgt. Er gebeuren geen
gruwelijke lugubere moorden, maar de spanning is voelbaar en pakt je meer en
meer gaandeweg het verhaal.
Het verhaal is natuurlijk
heel actueel en het lijkt me verschrikkelijk om als moeder zo in een tweestrijd
te komen: je kinderen die je heel graag weer in je armen wilt sluiten, maar dan
ook wil je zoveel doden op je geweten hebben? Het plot is mooi en zelfs
emotioneel en begrijpelijk: er kwam bij mij kippenvel op mijn armen bij het
verdriet van die ene personage, de onmacht en het wraakgevoel snapte ik zo
duidelijk.
Kortom: weer een pageturner,
een boek wat je gelezen moet hebben en eentje waar we volgens mij nog veel van
gaan horen. Het is zo’n actueel probleem, zo anno 2015 dat ik verwacht dat hier
een prijs mee wordt gewonnen.
Ps: die gedachte die ik
had gaandeweg het verhaal klopte totaal niet. Heerlijk om er zo naast te zitten!
Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten