Welles - nietes

Een ieder heeft een mening en elke mening is anders. Ik had daar een stukje over geschreven, maar na terug lezen, een gesprekje en een nachtje slapen was daar het besef..... Dit  was geen stukje over meningen, dit was een stukje over mijn mening. Nu vind ik mijn mening bij voorkeur de enige juiste, maar zo werkt dat natuurlijk niet.

Ik kijk even naar boekenland. Ik las laatst een ‘keigoede’ thriller! Op Goodreads en dergelijke niks dan lof,  de 4 en 5 sterren vlogen om je oren. En ik kon/kan alleen maar denken ‘hoe dan?’. Verder dan een heel klein minuscuul sterretje kwam ik niet... en dat ene sterretje niet eens fonkelend, die is eerder aan het doven. Interpreteer ik het boek nou zo fout? Of al die enthousiastelingen? Ben ik nu zo slim? Of zijn zij nu zo dom? (Andersom mag ook, daar zullen de meningen over verdeeld zijn).

Dit gebeurt natuurlijk vaker en ook andersom: ben ik helemaal lyrisch over een boek, dan lees ik andere recensies en die zijn helemaal niet zo lovend. En dat snap ik dan ook weer niet, maar een mening is een mening en het is je goed recht om een andere te hebben.

Zo hebben ‘het opperhoofd’ en ik qua boeken best wel vaak dezelfde mening, maar kijk je naar de echte ‘grote werelddingen’, dan staat zij recht en ik links. Zij roept ‘meer’, ik roep ‘minder’. Lastig.... soms....want ondanks de verschillen van mening kunnen we er wel over praten. Ik mag zeggen wat ik vind, zij mag zeggen wat zij vindt en heel soms stel ik mijn mening bij en heel soms zij misschien ook wel.

Maar al zou dat niet, we hebben wel respect voor elkaars mening. Storten voor Nepal, bed, brood, bad voor uitgeprocedeerde asielzoekers... We zullen altijd een andere mening zijn toebedeeld, maar door er over te discussiëren komen we uiteindelijk toch tot de conclusie dat we ondanks dat elkaar wel lief vinden. En dat we het over boeken gelukkig eigenlijk wel altijd eens zijn.

Corina Nieuwenhuis