Avond van het Spannende Boek - door Juul

Plaats delict: Lab 111 in Amsterdam

Datum: 28 mei 2015

Delict: Avond van het Spannende Boek

Was ik in oktober (bij het Thrillerfestival in Zoetermeer) nog de schaduw van de Bende van Ellende. Deze dag was ik mee als volwaardig (althans, dat maak ik mezelf graag wijs) lid.

Omdat er voorafgaand aan deze avond nogal wat gedoe was, omdat het CPNB had besloten alleen mensen uit het boekenvak toe te laten, en wij wel al allemaal vrij hadden geregeld, hadden we met de bende afgesproken gezellig bij Ann thuis een High Tea te gaan houden. Dat we uiteindelijk toch allemaal een kaartje hadden voor de AvhSB was een onverwacht cadeautje. Maar goed....ook naar de High Tea hadden we uitgekeken. Dus besloten we er een bende-dag van te maken. Alleen 's middags ontbraken er 2 en 's avonds 1, jammer, maar alle begrip.

Ann had de tafel al prachtig gedekt, het leek wel een koninklijke High Tea. We hadden allemaal ons steentje bijgedragen aan bakken en andere lekkere dingen. Mijn bijdrage was een overheerlijke worteltaart.

Op alle bordjes stond ook een mooi ingepakt cadeautje: een leuke mok van Ann. Thanks lieverd, had echt niet gehoeven! Maar het gaat zeker mijn favo-mok worden :).

De HT was supergezellig, veel tranen van het lachen en buikpijn. Lekker eten, lieve mensen en goede gesprekken. Wat een rijkdom om zo'n groep mensen om je heen te hebben.

Veel te snel moesten we alweer op weg naar Amsterdam. De gesprekken ging onverminderd verder, het lachen ook. De mensen in de coupe bij ons hebben geweten dat wij er waren en dat we het naar ons zin hadden...zij wat minder. Tja...je neemt het mee, maar....wat een "Herkenning"!

In Amsterdam was het even zoeken naar de locatie. We moesten er toch echt bijna zijn. Druk aan het zoeken hadden we weinig oog voor de omgeving, behalve Lydia, die stond plots stil, want daar op een muurtje zaten Linda Jansma en Puck Vermeulen heerlijk te genieten van het zonnetje. Wij zijn er toen maar even bijgeschoven en hebben gezellig gebabbeld. Linda en ik raakten in gesprek over van die irritante sleurkarretjes die mensen zo graag meenemen naar evenementen als de Huishoudbeurs, Libelle-week, Margriet-fair en hoe al die dingen ook mogen heten....Pffff, zo irritant en als jij er dan wat van zegt ben jij een zeurpiet terwijl zij die dingen overal doorheen sleuren of er nou iemand staat of niet....Dat dus....

Marlen Beek-Visser waaide ook nog even voorbij op zoek naar een parkeerautomaat.

Opeens zag ik de overige leden van de bende naar binnen gaan, dus wij er snel achteraan. Bij de ingang stond een wulpse agente die controleerde of je wel naar binnen mocht, zo ja, dan kreeg je groen licht. Gelukkig kregen we dat allemaal!

Eenmaal binnen werden we ontvangen met een een glas blauwe prosecco. Geinig en ook best te drinken, vond ik als enige van de bende...

Al snel was het bommetje vol en stond iedereen geanimeerd te kletsen. Tot het tijd werd om naar de grote zaal te gaan voor de uitreiking van de Schaduwprijs en de Gouden Strop. Het werd, net als vorig jaar, gepresenteerd door Isolde Hallensleben, die we oa kennen van DWDD, daar was ze een Jakhals.

Ik weet niet wat voor een bui ze had, maar ik vond dat ze zich gedroeg als een Frans Zuchtmeisje, veel gekir, gezucht, fout geflirt. Ik werd er een beetje iebel van.

Van de Schaduwprijs had ik geen van de boeken gelezen. De winnaar werd Tunis van René van Rijckevoorsel. En eerlijk gezegd ben ik nu best nieuwsgierig geworden naar dat boek. Hij staat nu in ieder geval op mijn NTL.

Van de genomineerden voor de Gouden Strop had ik maar 1 van de 5 boeken gelezen. En eerlijk gezegd vond ik dat een slecht boek. Hoopte dus heel erg dat dat boek niet zou winnen. En gelukkig was dat ook zo. De winnaar van de Gouden Strop werd Jo Claes, ook een schrijver die op mijn NTL komt, en eigenlijk al stond.

In zijn dankwoord sprak hij over de "Chinese Muur" die zich literair tussen Nederland en Vlaanderen bevindt. Het is onbegrijpelijk dat Nederlandse (thriller-)schrijvers bijna niet te verkrijgen zijn in Vlaanderen en andersom. En dat is het natuurlijk ook. Zoals er in Nederland goede schrijvers rondlopen, is dat in Vlaanderen natuurlijk ook het geval. Maar om hier een boek van een Vlaamse schrijver te bemachtigen kun je niet zomaar een boekhandel binnenwandelen. Je moet bijna altijd online bestellen. Raar en een gemiste kans, want onontgonnen lezerspubliek.

Na de uitreiking kon iedereen socializen onder het genot van een drankje van de open bar. Het was behoorlijk druk en erg leuk om mensen te kijken. Uiteraard ook, vooral, veel leuke schrijvers gesproken. Ilse Ruijters, Olga Hoekstra, Nathalie Pagie en voor mezelf een hoogtepunt: Simon de Waal. Ik had eerder dit jaar een stukje geschreven over de overeenkomsten die mij opvielen tussen de Noordzeemoorden van Isa Maron en de serie Noord Zuid, waar Simon de Waal één van de schrijvers van was. Hij en Isa hadden uitgebreid op dat stukje gereageerd en daar was (en ben) ik natuurlijk trots op. En dus vond ik het ook heel bijzonder om hem even daarover te spreken.

Met Olga Hoekstra had ik afgesproken de eerstvolgende keer dat wel elkaar zouden treffen, dat we dan een Shoefie zouden maken. Ik was er op voorbereid, had leuke bloemetjesschoenen aan, maar Olga....echt een leuk, lief en geweldig mens hoor, echt! Maar die schoenen van donderdag....

Op weg naar de hal, even uit de drukte, liep ik langs een behoorlijk lange man. Ik viel met mijn 1,62 echt in het niet. Dat vonden we zo grappig dat we er echt een foto van moesten maken. Geen idee wie die man was, maar grappig was het wel. Ook wel weer typisch iets voor mij om te gebeuren.

Veel te snel was het tijd om naar huis te gaan. Nadat we onze jassen en tassen hadden gehaald zag ik die nogal grote meneer weer. Ik was toch nieuwsgierig en ging mezelf even voorstellen. Wat bleek....het was thrillerauteur Ed van Eeden. Ik heb zelfs een boek van hem in de boekenkast staan: Dossier Jeugdbende. Heel grappig!

Doodmoe, maar zo blij over de geweldige dag ben ik gaan slapen.

Juul