Ik ben de nacht - Ethan Cross

Titel: Ik ben de nacht

Auteur: Ethan Cross

435 pagina’s

De Boekerij

Recensie door Miriam Bakker

---

‘Wil je met me spelen? Wie wint, blijft leven…’

De achterflap is veelbelovend:

Mijn naam is Francis Ackerman jr. Ik ben wat men wel een seriemoordenaar noemt. Al mijn slachtoffers krijgen een eerlijke kans, ik moord niet zomaar. Want ik speel een spel met ze. Wie wint, blijft leven. Ik heb nooit verloren. De meeste mensen zullen van mij gruwen. Sommigen zullen mij aanbidden. Zij zijn net als ik. Maar iedereen zal zich mij herinneren.

Mijn naam is Francis Ackerman jr. Ik ben de nacht, en ik wil een spel met je spelen.

De achterflap in combinatie met de vormgeving van het boek, in één woord: wauw! Het boek ziet er werkelijk ge-wel-dig uit en ik kon dan ook niet wachten om te beginnen met lezen. Aan de andere kant was ik ook een beetje huiverig om te beginnen, juist omdat het er zo gaaf uitziet en die geweldige tekst op de achterflap. Het schept aardig wat verwachtingen. Maakt het boek die verwachtingen waar?

‘Hij wilde niet kijken. Hij kneep zijn ogen dicht, maar wist dat hij het monster dat uit zijn nachtmerries de echte wereld in was gestapt niet kon ontkennen.’

Marcus Williams is een ex-rechercheur moordzaken die een huis erft van zijn tante in Asherton, Texas. Een mooie kans voor hem om weg te gaan uit New York, een kans om alles achter te laten. Eenmaal aangekomen in Asherton begint het niet echt lekker voor ‘m. Hij raakt met een aantal ‘locals’ in gevecht en komt hierdoor meteen in aanraking met de plaatselijke sheriff. Het contact verloopt goed, maar Marcus wordt wat terughoudend, zeker gezien het feit dat hij de dochter van de sherrif, Maggie, wel heel interessant vindt.

Marcus wil zichzelf gaan voorstellen aan zijn buurvrouw, Maureen Hill. Als hij bij haar huis aankomt, gaan al zijn alarmbellen rinkelen en zijn politie instinct neemt het over: er is iets niet in orde. En dat blijkt ook wel: hij vindt het gruwelijk verminkte lichaam van Maureen. Hij waarschuwt de sheriff en die is ervan overtuigd dat hier maar één man voor verantwoordelijk kan zijn: Francis Ackerman jr.

‘Ik vind het ook schitterend dat tijd, wat de persoonlijke beleving betreft, volkomen relatief is. Terwijl jij daar bijvoorbeeld zit met een mes door je hand, voelt de tijd alsof hij bijna stilstaat. Maar terwijl ik hier zit te genieten van het moment, voelt het alsof de tijd met grote snelheid voorbijgaat.’

Francis Ackerman jr. Een man die graag spelletjes speelt met zijn slachtoffers als een kat die met zijn prooi speelt. Hij geeft ze een kans om er levend vanaf te komen, maar hij wint altijd. Hij noemt zichzelf een monster. ‘Hij was een duivel, geschapen met pijn en bloed.’

ij wHijGruwelijk mishandeld door zijn vader als experiment, als proefkonijn. Een experiment om te bewijzen dat je een moordenaar kunt creëren. Maar is dat wel zo? Wordt iemand zo slecht, zo verdorven geboren of wordt iemand gevormd door wat hij (of zij) meemaakt? Francis is op zoek naar het antwoord op die vragen. En dan ontmoet hij Marcus Williams en hij ziet in hem zijn ultieme tegenstander. ‘Kijk, Marcus, ik ben de duisternis, maar jij…jij bent het licht.’

Een confrontatie tussen de twee mannen volgt…

‘Een man met koude, grijze ogen zat naast een van de tafels. Het waren ogen die talloze slachtoffers hadden aangestaard. Het waren de dode ogen van een roofdier die moordde zonder wroeging of mededogen en die zulke emoties niet eens kende. Marcus wist dat hier niets goeds van kon komen. Op dagen waarop de duivel zijn spel wilde spelen gebeurde er nooit iets goeds.’

Ackerman is een sadistische, meedogenloze griezel, die nergens voor terugdeinst, geniet van de angst van zijn slachtoffers, op een bijna bovennatuurlijke wijze spelletjes met ze speelt. Maar ook een man op zoek naar verlossing, een man die worstelt met vragen, vragen die hij voorlegt aan pastoor Joseph.

Williams is een man die worstelt met een verleden waar hij liever niet meer mee geconfronteerd wordt, maar het is een verleden dat hij onder ogen moet zien, wil hij het hoofd kunnen bieden aan Ackerman. Waarom is hij vertrokken uit New York? Waarom is hij gestopt als rechercheur? Waar komen zijn nachtmerries vandaan?

Heeft het boek mijn verwachtingen waargemaakt? Niet helemaal. Het begint meteen heel erg spannend, je komt meteen in het verhaal. Die spanningsboog blijft hoog en opeens zakt hij helemaal in. Tegen het einde stijgt het wel weer, maar die dip duurde te lang en dat vond ik erg jammer. Je leest wel door, omdat je wil weten hoe het verder gaat, maar de aanvankelijke drang die er was om steeds maar te blijven lezen was een stuk minder. De schrijfstijl vind ik wel erg prettig.

De confrontatie aan het einde tussen de twee mannen vond ik wel weer sterk, maar het uiteindelijke plot is heel vergezocht en onwaarschijnlijk, maar goed, het blijft fictie natuurlijk. Ik ben overigens benieuwd of er een vervolg komt op het boek, het einde suggereert het wel.

Een goed, heel filmisch geschreven boek, maar voor mij viel het  uiteindelijk toch een beetje tegen.

3,5 ster